سعید نمکی، وزیر بهداشت دولت حسن روحانی، با اعلام «زنگ خطر» درباره شیوع «افسردگی و بیماری‌های روحی و روانی» در جامعه، گفت: «شیوع افسردگی و روان‌های گرفتار زنگ خطر بزرگی برای متخصصین حوزه سلامت و امور اجتماعی است که به شدت باید به این عرصه بپردازند.»
وزیر بهداشت با اذعان به این که «اگر در حوزه پیشگیری و بهداشت کار بیشتری کرده بودیم، نیازمند توسعه فراوان تخت‌های بیمارستانی نبودیم»، افزود: «یکی از عرصه‌هایی که به شدت دچار مشکل هستیم و من به عنوان وزیر بهداشت، اعلان خطر می‌کنم، بخش بهداشت روان جامعه است.»
وزیر بهداشت با تاکید بر آن که «وزارت بهداشت در مورد سلامت روان جامعه به تنهایی موفق به کارهای بزرگ نخواهد بود» از تمام بخش‌ها خواست که برای تامین سلامت جامعه همکاری کنند. به گفته سعید نمکی، «برای تامین سلامت جامعه، همه اعم از رسانه‌ها، روحانیت معزز، وزارت بهداشت و همه دستگاه‌ها باید به همدیگر کمک کنیم و صدا و سیما باید کمک کند تا شادمانی و نشاط را به جامعه برگردانیم.»
وزیر بهداشت همچنین با انتقاد از رویکرد صداوسیما، خطاب به مدیران این رسانه ملی گفت: «چرا به دلمُردگی، یاس و ناامیدی مردم دامن می‌زنیم و چرا نشاط و داشته‌هامان را مطرح نمی‌کنیم؟»
وی با تاکید بر جدی بودن شیوع ناراحتی‌های روحی و روانی برای مردم ایران و نیاز به توجه جدی همه مسئولان، افزود: «امروز همه دست‌اندرکاران جامعه باید به فکر بهداشت روان کشور باشند و این کار فقط در وزارت بهداشت محقق نمی‌شود و همه باید به هم کمک کنیم. البته در وزارت بهداشت، می‌توانیم کودکان را علیه بیماری‌های مسری مهلک قابل پیشگیری با واکسن، واکسینه کنیم، اما در مورد سلامت روان جامعه به تنهایی موفق به کارهای بزرگ نخواهیم بود.»
این مقام مسئول با اشاره به آن که از سه دهه قبل به فکر تحقق «پروژه شهر سالم» بوده است، گفت: «بحث ما این بود که چرا نباید به روح‌نوازی رنگ‌ها توجه و فکر کنیم و چرا شهری مملو از پریشانی، دلمُردگی و افسردگی داشته باشیم، و چرا شهری با نشاط نداشته باشیم.»
سعید نمکی در حالی از پروژه‌ای در «سه دهه» قبل حرف می‌زند که به گفته وی، حاصل آن «رنگ‌آمیزی ایستگاه‌های اتوبوس و نرده‌ها و درها و مکان‌های مختلف و برداشتن نرده‌های پارک‌ها» بوده است. به نظر می‌رسد که پس از گذشت سی‌سال از آن «پروژه» برای تحقق «شهر سالم»، انجام چنان اقداماتی تنها ایده‌های مسئولان برای مقابله با افسردگی دامن‌گیر جامعه ایرانی است.
وزیر بهداشت همچنین با اشاره به تاکید رهبر جمهوری اسلامی ایران مبنی بر تزریق «نشاط و امید» به جامعه، «هر قدمی در ایجاد یاس و ناامیدی» را «یک خیانت ملی به کشور» دانست.
گفته‌های وزیر بهداشت در حالی بیان می‌شود که جامعه ایران به دلیل مشکلات فراوان اقتصادی، به‌ویژه در چند سال اخیر، دوران سخت و بی‌سابقه‌ای را تجربه می‌کند. آمارهای مختلف حاکی از کم‌شدن روزافزون امید به آینده نزد جامعه جوان ایرانی است. سخت‌گیری‌های اجتماعی بی‌حد و مرز از یک‌سو، و افزایش پرسرعت نرخ تورم، دشوارترشدن تشکیل خانواده برای نسل جوان و رشد روزافزون بیکاری در میان جوانان ایرانی از سوی دیگر، از مواردی‌ست که امید به زندگی را در ایران به شدت کاهش داده است، و به تبع آن، بخش بزرگی از جامعه را به مشکلات روحی و روانی دردناکی چون افسردگی، دچار کرده است.
وزیر بهداشت با ذکر این نکته که «وقتی از خیلی از بیمارانی که به کلینیک مراجعه می‌کنند، شرح حال می‌گیریم، می‌بینیم که یک فشار روانی عامل خیلی از ناخوشی‌ها است»، با تقاضا از همه ارگان‌های حکومتی، از جمله دستگاه‌های اجرایی، رسانه‌ها، دست‌اندرکاران امور اجرایی در کشور، و افراد خیّر در حوزه سلامت، خواستار آن شد که «فضایی پرنشاط‌تر برای مردم ایجاد کنیم و با رسیدگی به وضعیت سلامت روان جامعه، آسیب‌های روانی، طلاق، خشونت‌ها، پرونده‌های قضایی و کیفری و هزینه‌های سنگین اقتصادی و اجتماعی را کاهش دهیم.»
حال باید دید که در چنین شرایط دشوار و جانکاهی که گریبان بخش اعظم جامعه، به‌ویژه جوانان را در چنگال خود می‌فشرد، این تمنای وزیر بهداشت از مسئولان حکومتی و روحانیت راه به بهبود روح و روان جامعه ایرانی می‌برد، یا نه.
