روزنامه گاردین چاپ لندن در گزارشی می‌گوید دست‌کم ۶۰ دانشجوی دختر در ایران به ‌دلیل رعایت نکردن قوانین حجاب اجباری از ادامه تحصیل در دانشگاه منع‌ شده‌اند. 

این روزنامه در این ‌باره با چندین فعال زن گفت‌وگوکرده‌است. 

بسیاری از آن‌ها می‌گویند که بازداشت و دستگیری زنان بی‌حجاب در هفته‌های اخیر در ایران شدت یافته است و خود آنان نیز در هفته‌های اخیر هشدارهای فراوانی دریافت کرده‌اند. 

گاردین موفق شده است با دست‌کم ۹ دانشجوی منع‌شده از تحصیل گفت‌وگو کند. یکی از این دانشجویان که به گفته گاردین، در تهران تحصیل می‌کند، از سرکوب‌های شدید دانشجویان به اتهام «بدحجابی و بی‌حجابی» در هفته‌های اخیر خبرمی‌دهد. 

این دانشجوی دختر که حق ادامه تحصیلش تعلیق ‌شده است، می‌گوید: «به دلیل احترام نگذاشتن به قوانین حجاب اجباری از حضور در دانشگاه محروم ‌شده‌ایم. در چند روز گذشته نیروهای حکومتی شدیدترین سرکوب‌ها را علیه دانشجویان به کارگرفته‌‌اند. تحصن‌های مسالمت‌آمیز ما را برهم می‌زنند و ماموران امنیتی با خشونت ما را از کلاس‌های درس بیرون می‌اندازند.» 

به گفته این دختر دانشجو، برخی از استادانی نیز که از دانشجویان حمایت ‌کرده‌‌اند، از دانشگاه اخراج شده‌اند. 

گاردین به نقل از شوراهای صنفی دانشجویان کشور نوشت که دست‌کم ۴۰ دانشجوی دختر به دلیل رعایت نکردن حجاب اجباری «به صورت مشروط» از حضور در کلاس‌های درس محروم شده‌اند. با این حال، این روزنامه به نقل از وبسایت حقوق بشری هرانا نوشت که دست‌کم ۶۴ دانشجو تعلیق، و سه دانشجوی دیگر اخراج شده‌اند. 

یکی از دختران دانشجوی ساکن مشهد هم با گاردین دراین ‌باره گفت‌گو کرده است. این دانشجو که نخواست نامش فاش شود، می‌گوید که «درست از چهلم مهسا (امینی) تا تابستان اخیر، بارها در دانشگاه و در شهر مشهد هدف ضرب‌و‌شتم قرار گرفته» است. 

او به گاردین می‌گوید که «به دلیل اعتراضات به قتل مهسا امینی، ماه‌ها است که از تحصیل منع شده» و «دست‌کم یک سال از تحصیل عقب افتاده» ‌است.

او می‌افزاید که «آینده بسیار تاریک و غمبار است» و تنها خواستی که دارد، این است که بتواند «برای ادامه تحصیل از ایران خارج‌» شود. 

دانشجویان دیگری هم به گاردین گفته‌اند که در هفته‌های اخیر «بارها تیم‌های امنیتی مختلف به دانشگاه‌ها یورش برده‌اند» و دانشجویان را به دلیل فعالیت در شبکه‌های اجتماعی و حمایت از معترضان جنبش زن، زندگی، آزادی، از دانشگاه اخراج‌ کرده‌اند. 

دانشجویان همچنین گفته‌اند که تیم‌های امنیتی دانشگاه به شدت به خوابگاه‌ها یورش می‌برند و دانشجویان را به دلیل به اشتراک گذاشتن و بازنشر پست‌های اعتراضی در شبکه‌های اجتماعی، تعلیق می‌کنند. 

یکی ازدانشجویان دختر در تهران می‌گوید که «مسئولان دانشگاه‌ها به اندازه نیروهای امنیتی روی دانشجویان فشار وارد می‌کنند». او می‌گوید که «دانشگاه رسما به او هشدارداده است که اگر توبه نکند، در تمامی دروس نمره صفر نصیبش خواهد شد». 

او به گاردین گفت: «سه روز پس از انتشار مطلبی در مورد حکم اعدام، ماموران امنیتی دانشگاه پس از حمله به سالن محل سکونت ما، گوشی‌ام را توقیف کردند. من شک ‌دارم نیروهایی که وارد خوابگاه‌های ما می‌شوند، از مسئولان حراست دانشگاه باشند. تا حالا آن‌ها را ندیده‌ام.» 

این دانشجو شهادت داده است که فقط یک روز پس از نخستین تحصن دانشجویان، از دانشگاه به صورت مشروط اخراج شده ‌است. 

بسیاری از این دانشجویان تاکید ‌دارند که «مسئولان دانشگاه‌ها به این دلیل که می‌دانند اغلب دانشجویان قصد خروج از کشور و تحصیل بیرون از مرزهای ایران دارند، با سلاح کاهش معدل و ریزنمرات، آن‌ها را سرکوب می‌کنند».

یک دانشجو در این زمینه به گاردین گفت: «مدیریت دانشگاه مانند بازوی راست حکومت جمهوری اسلامی عمل می‌کند. من در حال آماده‌سازی درخواست تحصیل در یکی از دانشگاه‌های اروپایی بودم، اما با توجه به تعلیق و نمره‌های پایین، متاسفانه نه پیشنهادی به دستم می‌رسد و نه خواهم توانست نمره‌هایی که برای درخواستم لازم دارم، دریافت کنم. مدیریت دانشگاه به من هشدار داده است که اگر عذرخواهی نکنم و پست‌هایم را در شبکه‌های اجتماعی در حمایت از انقلاب زن زندگی آزادی تکذیب نکنم، نمره صفر می‌گیرم.»‌ 

گاردین به نقل از یک سازمان حقوق بشری می‌گوید که حکومت ایران سابقه‌ای مستند در آزار و شکنجه دانشجویان دارد. 

یاسمین رمزی، معاون مرکز غیرانتفاعی حقوق بشرایران، به گاردین می‌گوید: «‌تحولات اخیر نشان داده است که کمیته‌های انضباطی دانشگاه‌ها در ایران با برگزاری جلسات ساختگی، با دانشجویان همچون مجرمان برخورد می‌کنند.»‌

یکی دیگر از دانشجویان گفته است که محاکمه‌هایی مانند دادگاه در دانشگاه‌ها برگزار می‌شود و دختران دانشجو بر اساس اتهاماتی که به آن‌ها نسبت می‌دهند، از تحصیل تعلیق می‌شوند.

این دانشجو تاکید کرد که با این حال، محرومیت‌های دانشجویان از تحصیل در مقابل کسانی که در ماه‌های اخیر در جریان انقلاب زن، زندگی، آزادی چشمهای خود را از دست ‌داده‌اند یا به قتل رسیده‌اند، چندان اهمیتی ندارد.