امیرخان متقی، وزیر خارجه طالبان، دوشنبه، ۲۶ تیر (۱۷ ژوئیه)، مدعی شد که اعتراض‌ها علیه این گروه پایان یافته و جهان به فکر تعامل با این گروه است. 

او این موضوع را در جریان سخنرانی در مرکز دیپلماسی وزارت خارجه طالبان بیان کرد.  

او گفت: «دوره فشار، زورآزمایی، خروج کادرها، فشار به نظام بانکی، تبلیغات، تظاهرات و دسیسه برای بدنام کردن این گروه پایان یافته است.» 

او گفت که برخی از کشورها و نهادهای بین‌المللی که با طالبان تعامل منفی داشتند، اینک به سوی تعامل مثبت حرکت می‌کنند. 

او افزود: «دنیا این واقعیت را درک کرده‌ که افغانستان یک کشور با ثبات است.» 

حکومت طالبان همه اعتراض‌های خیابانی زنان را برای تامین حقوقشان با زور اسلحه سرکوب، و زنان معترض را مضروب و بازداشت کرده و از خانواده‌های زنان معترض زندانی تضمین «قوی» مبنی بر شرکت نکردن دوباره آن‌ها در اعتراض‌ها گرفته‌ است. 

در حاکمیت طالبان برای هیچ اعتراض خیابانی مجوز صادر نمی‌شود و طالبان آزادی بیان را نابود، و صدای شهروندان را خفه کرده‌اند. در حکومت پیشین افغانستان، برگزاری تجمعات و راهپیمایی‌های اعتراضی آزاد بود، اما طالبان نشان داده‌اند که توان شنیدن هیچ اعتراضی را ندارند و هر اعتراض و انتقادی را سرکوب می‌کنند.  

در حاکمیت طالبان حقوق و آزادی‌های شهروندان روز‌به‌روز محدودتر شده است و این گروه بیشترین فشار را بر زنان وارد کرده‌اند. 

حکومت طالبان را هیچ کشوری در سطح جهان به رسمیت نشناخته است، اما طالبان طی تقریبا دو سال از حکومتشان توانستند کنترل برخی از سفارت‌ها و نمایندگی‌های سیاسی افغانستان را در کشورهای ایران، پاکستان، چین، روسیه، ازبکستان، امارات متحده عربی و چند کشور دیگر در دست گیرند. 

ایالات متحده آمریکا و اتحادیه اروپا صریحا گفته‌اند که از هیچ مقاومت مسلحانه در افغانستان حمایت نمی‌کنند و طرفدار جنگ در افغانستان نیستند. آن‌ها از طالبان خواسته‌اند که حکومت فراگیر با حضور همه اقوام و مذاهب تشکیل دهند، اما طالبان این درخواست را نپذیرفته‌اند.