براساس مطالعه‌ای جدید، نشانه‌های بیماری آلزایمر در برخی از بیماران ممکن است به‌دلیل تغییراتی در تابش نور تشدید شود. این مطالعه ممکن است به روش‌هایی جدید برای درمان این بیماری ناتوان‌کننده عصبی منجر شود.

این پژوهش جدید که به‌تازگی در نشریه مرزها در علم عصب‌شناسی پیری (Frontiers in Aging Neuroscience) منتشر شد، نشان می‌دهد که افزایش حساسیت به نور، به تشدید نشانه‌های آلزایمر طی ساعات پایانی روز منجر می‌شود و ممکن است اختلالات خواب را که تصور می‌شود در پیشرفت این بیماری نقش دارند، بیشتر کند.

به گفته پژوهشگران دانشگاه ویرجینیا در ایالات متحده آمریکا، این یافته‌ها در مورد اختلالات ساعت زیستی که در مبتلایان به آلزایمر مشاهده می‌شود، بینشی تازه ارائه می‌دهد.  

بیماری آلزایمر، شایع‌ترین شکل زوال عقل که در سراسر دنیا بیش از ۵۰ میلیون نفر درگیر آن‌اند، با از دست رفتن تدریجی حافظه پدیدار می‌شود تا جایی که بیمار ممکن است عزیزانش را به یاد نیاورد و در انجام فعالیت‌های زندگی روزمره‌ دچار مشکل شود.  

دانشمندان در این مطالعه جدید برای درک بهتر اتفاقی که برای ساعت زیستی طبیعی بدن به نام ریتم شبانه‌روزی در مبتلایان به آلزایمر رخ می‌دهد،‌ از یک مدل موش استفاده کردند.

آن‌ها با تغییر در تابش نور، در موش‌ها حالت «پرواززدگی» ایجاد کردند و تاثیر آن را بر رفتار موش‌ها بررسی کردند.

به گفته دانشمندان، این مطالعه جدید هم به توسعه درمان‌های جدید آلزایمر و هم به درمان علائم کمک می‌کند.

پرستاران غالبا با الگوهای خواب نامنظم که به‌دلیل تغییر ساعات زیستی طبیعی به نام ریتم شبانه‌روزی در مبتلایان به آلزایمر ایجاد می‌شود، مشکل دارند.

و این مطالعه جدید نشان می‌دهد با استفاده از درمان تابش نور، می‌توان به مدیریت چنین اختلالی در چرخه خواب بیماران مبتلا به آلزایمر کمک کرد.

تادئوس وایگل، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: «مدت‌هاست که اختلال چرخه خواب در بیماری آلزایمر مشخص شده، اما هیچ‌وقت دلیل آن را درست متوجه نشدیم.»

او در ادامه گفت: «این پژوهش، تغییرات حساسیت به نور را توضیح احتمالی جدید و جالبی برای برخی از این نشانه‌های شبانه‌روزی می‌داند.»

دانشمندان در جدیدترین پژوهش‌های خود دریافتند که واکنش موش‌های آلزایمری به تغییرات نوری، با موش‌های معمولی بسیار متفاوت است.

به گفته پژوهشگران، موش‌های آلزایمری به‌مراتب سریع‌تر از موش‌های تحت‌کنترل با تغییر زمان شش‌ساعته سازگار شدند که احتمالا به دلیل حساسیت بالا به تغییر نور است.

ساعت‌ زیستی بدن نشانه‌هایی از نور دریافت می‌کند و به‌تدریج تنظیم می‌شود، اما دانشمندان گمان می‌کنند که این تغییر برای موش‌های مبتلا به آلزایمر بسیار سریع‌تر رخ داده است.

این یافته‌ها نقش مهم شبکیه چشم را در افزایش حساسیت به نور در بیماران آلزایمری آشکار می‌کند.

به گفته دانشمندان، شبکیه ممکن است برای پیگیری کارهای آتی برای توسعه راه‌هایی تازه برای درمان، مدیریت و پیشگیری از این بیماری، مسیری امیدوارکننده باشد.

هدر فریس، نویسنده این مطالعه، گفت: «این داده‌ها نشان می‌دهد که کنترل نوع نور و زمان‌بندی آن، کلید کاهش اختلالات شبانه‌روزی در مبتلایان به آلزایمر است.»

دکتر فریس افزود: «امیدواریم این پژوهش‌ به توسعه درمان‌های [مبتنی بر] نور به ما کمک کند تا مردم بتوانند از آن‌ها برای کاهش پیشرفت بیماری آلزایمر بهره بگیرند.»