بر اساس یافته‌های مطالعه‌ای جدید، نوعی آزمایش خون ممکن است خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و کلیوی را در مبتلایان به دیابت پیش‌بینی کند.
پژوهشگران دریافته‌اند که میزان زیاد چهار نشانگر زیستی- که نشانه‌های زیست‌شناختی‌اند- [در خون] می‌تواند بروز مشکلات قلبی و کلیوی را در مبتلایان به دیابت نوع ۲ به‌درستی پیش‌بینی کند.
در این مطالعه معلوم شد که در افرادی که دارویی به نام کاناگلیفلوزین مصرف کردند، در مقایسه با افرادی که دارونما مصرف کردند، میزان این چهار نشانگر زیستی در [خون] کمتر بود.
این شیوه درمانی به کاهش خطر بستری شدن در بیمارستان به‌علت نارسایی قلبی و دیگر عوارض قلبی در بیماران پرخطر کمک زیادی کرد.
جیمز یانوزی، نویسنده اصلی این مطالعه و استاد پزشکی خانواده هاتر در دانشکده پزشکی هاروارد در آمریکا، گفت: «میزان زیاد نشانگرهای زیستی خاص نشان‌دهنده عوارض قلبی و کلیوی است و ممکن است به پیش‌بینی خطر پیشرفت بیماری در آینده کمک کند.»
«درمان با کاناگلیفلوزین، مهارکننده هم‌ترابر۲ حامل گلوکز سدیم، سطح نشانگرهای زیستی را [در خون] پایین آورد و خطر بستری شدن افراد پرخطر در بیمارستان به‌علت نارسایی قلبی و دیگر عوارض قلبی را کاهش داد.»
پزشکان برای اندازه‌گیری نشانگرهای زیستی به منظور غربالگری، تشخیص، یا درمان بیماری‌های خاص، همواره از آزمایش خون استفاده کرده‌اند.
طبق یافته‌های پژوهش‌های پیشین، غلظت برخی از نشانگرهای زیستی ممکن است شروع و پیشرفت بیماری مزمن کلیوی و همچنین بیماری قلبی را در مبتلایان به دیابت نوع ۲ پیش‌بینی کند.
پژوهشگران نمونه خون ۲ هزار و ۶۲۷ نفر را، که در کارآزمایی «کاناگلیفلوزین و رویدادهای کلیوی در دیابت با ارزیابی بالینی نفروپاتی» (Credence) در آمریکا شرکت کرده بودند، تجزیه و تحلیل کردند.
آن‌ها آثار کاناگلیفلوزین را بر غلظت ۴ نشانگر زیستی در ابتدای مطالعه و سپس در بازه‌های یک ساله و سه ساله ثبت کردند.
پژوهشگران بررسی کردند که هر نشانگر زیستی چقدر در نشان دادن سطوح مختلف مشکلات کلیوی و خطر مرگ ناشی از بیماری کلیوی یا بیماری قلبی عروقی موثر است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
آن‌ها بیماران را به گروه‌های کم، متوسط، و پرخطر تقسیم کردند.
در طول دوره سه ساله مطالعه، میزان نارسایی پیش‌رونده کلیه‌ها و عوارض قلبی عروقی در افراد گروه پرخطر به‌طور چشمگیری بیشتر بود.
بر اساس این یافته‌ها، که در نشریه سیرکیولیشن منتشر شده است، غلظت زیاد هر نشانگر زیستی در ابتدای مطالعه شدت مشکلات قلبی و کلیوی بیمار را به‌درستی پیش‌بینی می‌کرد.
در افرادی که کاناگلیفلوزین مصرف می‌کردند، غلظت هر یک از این چهار نشانگر زیستی پس از یک سال و سه سال، در مقایسه با افرادی که دارونما مصرف می‌کردند، کمتر بود.
پس از یک سال، سطح نشانگرهای زیستی در افرادی که کاناگلیفلوزین مصرف کردند ۳ تا ۱۰ درصد افزایش یافت و در افرادی که این دارو را مصرف نمی‌کردند میزان این افزایش بین ۶ تا ۲۹ درصد بود.
دکتر یانوزی، متخصص قلب در بیمارستان عمومی ماساچوست و مدیر آزمایش‌های نارسایی قلبی و نشانگرهای زیستی در موسسه پژوهش‌های بالینی بایم در بوستون، گفت: «کشف این موضوع که کاناگلیفلوزین برای افراد پرخطر اثربخشی بیشتری دارد بسیار دلگرم کننده بود.»
«برای درک بهتر اینکه چگونه دیابت نوع ۲ همراه با بیماری کلیوی بروز و پیشرفت می‌کند لازم است مطالعات بیشتری بشود تا بتوانیم درمان‌های حیات‌بخش را زودتر و پیش از بروز علائم بیماری قلبی و کلیوی آغاز کنیم.»
«با توجه به اینکه اکنون انجمن قلب آمریکا/ کالج قلب و عروق آمریکا و انجمن دیابت آمریکا همگی برای افزایش توانایی پیش‌بینی خطر در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ سنجش نشانگرهای زیستی را توصیه می‌کنند، این نتایج ممکن است دامنه آزمایش‌های مبتنی بر نشانگرهای زیستی را بسیار گسترش دهد و حتی دقت آن را بیشتر کند.»
© The Independent
