قورباغه‌های ماده معمولی اروپایی در اوج فصل تولیدمثل و هجوم قورباغه‌های نر برای جفت‌گیری با آن‌ها، برای خودداری از این کار، خود را به مردن می‌زنند.

بر اساس مطالعه‌ای که روز چهارشنبه ۱۱ اکتبر در مجله رویال سوسایتی اوپن ساینس (Royal Society Open Science ) منتشر شد، قورباغه‌های معمولی اروپایی (Rana temporaria) به عنوان جفت‌گیری‌کنندگان «انفجاری» شناخته می‌شوند؛ زیرا معمولا تعداد نرها از ماده‌ها بیشتر است که به این معنی است که در زمان جفت‌گیری گاه ممکن است بیش از شش نر هم‌زمان برای جفت‌گیری با یک ماده هجوم بیاورند و در چیزی که با نام «توپ جفت‌گیری» شناخته می‌شود رقابت کنند.

کارولین دیتریش، محقق موزه تاریخ طبیعی برلین، به لایو ساینس گفت: «در برخی موارد، حتی ممکن است حیوان ماده در این فرایند کشته شود» اما ماده‌ها برای جلوگیری از جفت‌گیری چندین تکنیک ابداع کرده‌اند.

دیتریش افزود: «می‌بینیم که ماده‌ها به جای منفعل بودن و درماندگی، برای اجتناب از نرهایی که نمی‌خواهند با آن‌ها جفت‌گیری کنند، از سه استراتژی کلیدی استفاده می‌کنند.»

محققان قورباغه‌های معمولی اروپایی نر و ماده را در طول فصل تولیدمثل از یک آبگیر جمع‌آوری و آن‌ها را به مخازنی پر از آب منتقل کردند که هر مخزن حاوی دو ماده و یک نر بود. سپس به مدت یک ساعت از قورباغه‌ها فیلم گرفتند. در این آزمایش، ۸۳ درصد از آن‌ها در پاسخ به عمل جفت‌گیری از سوی نرها به پشت غلتیدند. دیتریش گفت: «این حرکت قورباغه ماده، نر را زیر آب می‌برد، بنابراین نر او را رها می‌کند تا غرق نشود».

این تیم همچنین دریافتند که ۴۸ درصد از ماده‌هایی که نری سوارشان شده‌ است، غرغر و جیرجیر می‌کنند. دیتریش گفت که این غرغرها شبیه صدای خاصی است که قورباغه‌های نر برای جلوگیری از سوار شدن نرهای دیگر رویشان ایجاد می‌کنند. او افزود: «اما مشخص نیست که جیرجیر با فرکانس بالاتر چه عملکردی دارد.»

محققان همچنین مشاهده کردند که یک‌سوم از قورباغه‌های ماده پس از اینکه نری سوارشان می‌شود، حدود دو دقیقه بدون حرکت دراز کشیده‌ و دست‌ و پاهایشان را دراز کرده‌اند.

دیتریش گفت: «برای ما، به نظر می رسد که حیوان ماده خود را به مردن زده است. هرچند این تنها ممکن است پاسخی غیرارادی به استرس باشد.»

او در ادامه افزود که قورباغه‌های ماده کوچک‌تر که معمولا جوان‌ترند، بیشتر احتمال داشت از هر سه استراتژی بازدارندگی استفاده کنند. در حالی که ماده‌های بزرگ‌تر و احتمالا مسن‌تر کمتر احتمال داشت خود را به مردن بزنند. در نتیجه، قورباغه‌های ماده کوچک‌تر در فرار از هجوم قورباغه‌های نر موفق‌تر از قورباغه‌های بزرگ‌تر بودند.

به طور کلی، ۴۶ درصد از قورباغه‌های ماده‌ای که موردهجوم قورباغه‌های نر برای جفت‌گیری قرار گرفته بودند، موفق شدند از دست آن‌ها فرار کنند.