پس از آنکه حزب‌الله تصمیم گرفت با درگیر کردن اسرائيل در جبهه شمالی از جنگجویان غزه حمایت کند، ارتش لبنان در منطقه مرزی با اسرائيل نقش محدودی ایفا می‌کند. این ارتش که در کنار نیروهای حافظ صلح سازمان ملل (یونیفل) و در راستای اجرای مفاد قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل که به جنگ ۳۳ روزه تل‌آویو و حزب‌الله در سال ۲۰۰۶ پایان داد، فعالیت می‌کند، ناگزیر شد با تلاش برای از بین بردن سکوهای پرتاب موشک در باغ‌ها و مزارع، ماموریتش را به جلوگیری از پرتاب موشک گروه‌های فلسطینی به سمت اسرائيل محدود کند.

در همین حال، یک منبع امنیتی به الشرق‌الاوسط گفت: «علاوه بر عملیات بررسی و بازرسی مناطق مرزی که به یافتن سکوهای پرتاب موشک منجر می‌شود، حضور نیروهای ارتش در کنار نیروهای یونیفل در جنوب لبنان عاملی اطمینان‌بخش برای مردم است.» او تاکید کرد که ارتش لبنان همچنان در مواضعش باقی می‌ماند و در حالی که این منطقه را رها نمی‌کند، برای مقابله با هرگونه رویداد احتمالی آماده می‌شود.

این منبع افزود: «ارتش بر اساس تصمیم سیاسی دولت حرکت می‌کند و عملیات نظامی حزب‌الله در جنوب مسئله سیاسی دیگری است که در بیانیه‌های دولت و اعضای کابینه پوشش داده می‌شود، اما نگرانی که وجود دارد این است که تحرکات جناح‌های فلسطینی نوار مرزی را به منطقه سرزمین فتح تبدیل کند.»

از سوی دیگر، سرتیپ خلیل الحلو، پژوهشگر امور سیاسی و راهبردی، خاطرنشان کرد: «دولت لبنان به قطعنامه ۱۷۰۱ متعهد است و ارتش نیز به عنوان بخشی از دولت به اجرای این قطعنامه و  نقض نکردن توافق‌ آتش‌بس متعهد است. اما طرفی که از داخل لبنان اسرائيل را هدف قرار می‌دهد، ارتش نیست بلکه حزب‌الله است؛ بنابراین ارتش نباید پاسخگوی عواقب حمله به اسرائیل باشد و طرفی که موشک شلیک کرده‌ است، باید عواقب آن را به‌تنهایی متحمل شود.»

خلیل الحلو در صحبتی با الشرق‌الاوسط گفت: «کافی است ساکنان جنوب لبنان عواقب این اقدام مخاطره‌آمیز را تحمل می‌کنند. از این‌رو ارتش نباید در معرض تهدید اسرائيل قرار گیرد، به‌ویژه اینکه بین لبنان و اسرائيل موازنه قدرت وجود ندارد. افزون بر این، قدرت نظامی حزب‌الله که تاکنون بیش از ۷۵ نفر از اعضایش را از دست داده است، نمی‌تواند با قدرت نظامی بزرگ اسرائیل قابل مقایسه باشد.»

الحلو با رد این موضوع که ارتش لبنان تماشاچی است، خاطرنشان کرد که ماموریت ارتش لبنان اجرای قطعنامه ۱۷۰۱ است، بنابراین ارتش سعی دارد تا حد امکان از پرتاب موشک سازمان‌های غیر لبنانی از خاک این کشور جلوگیری کند و با این اقدام پیام واضحی به اسرائيل بدهد مبنی بر اینکه دولت لبنان در این درگیری هیچ نقشی ندارد و موضع رسمی لبنان تعهد به اجرای قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد است.

خلیل الحلو با اشاره به نقشی که ارتش لبنان در تحولات جنوب این کشور دارد، گفت: «حزب‌الله اغلب نمی‌تواند کشته‌ها و مجروحانش را از منطقه درگیری بیرون بکشد، به‌ویژه اگر آن‌ها در تیررس هواپیماهای اسرائیلی قرار داشته باشند، به همین دلیل، ارتش لبنان و صلیب سرخ در همکاری با هم آن‌ها را بیرون می‌کشند.»

سرلشکر دکتر هشام جابر، رئیس مرکز مطالعات و پژوهش‌های خاورمیانه، هم بر این باور است که «بر اساس قطعنامه ۱۷۰۱ ارتش لبنان برای همکاری با نیروهای حافظ صلح سازمان ملل به منظور حفظ امنیت و جلوگیری از تجاوز به مرز، در جنوب لبنان حضور دارد، اما پس از عملیات طوفان‌ الاقصی و گسترش دامنه جنگ به جنوب این کشور، ارتش مانند نیروهای حافظ صلح سازمان ملل دیگر قادر به اجرای ماموریت نیست. او افزود: «اما این بدان معنا نیست که ارتش هیچ نقشی ایفا نمی‌کند، زیرا حضور ارتش در منطقه باعث می‌شود ساکنان روستاهای مرزی احساس امنیت و اطمینان کنند.»

قطعنامه شماره ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد بر لزوم توقف درگیری‌ها، خروج نیروهای اسرائیلی از لبنان و استقرار یک نیروی اضافی سازمان ملل متحد که هماهنگ با ارتش لبنان مسئولیت نظارت بر تامین امنیت را بر عهده داشته باشد، تصریح می‌کند. همچنین بر اساس قطعنامه یادشده باید بین خط آبی و رودخانه لیتانی (معروف به منطقه جنوب لیتانی)، منطقه‌ای ایجاد شود که به استثنای نیروهای مسلح لبنان و نیروهای یونیفل، عاری از افراد مسلح و تجهیزات نظامی باشد.

با این حال این تصمیم در ۱۷ سال گذشته چه از سوی اسرائیل که پیوسته به حملاتش ادامه می‌دهد و چه از سوی حزب‌الله که برای خروج تسلیحات و شبه‌نظامیانش از منطقه جنوب لیتانی هیچ تصمیمی ندارد، همواره نقض شده است.

شعله‌ور شدن آتش جنگ در جبهه جنوب پرسش‌های بسیاری را درباره سرنوشت قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد، مطرح می‌کند؛ اینکه آیا این قطعنامه هنوز قابل اجرا است؟ یا سازمان ملل باید پس از پایان جنگ غزه، به منظور حفظ ثبات و امنیت در جنوب لبنان، قطعنامه‌ای دیگری صادر کند.

برگرفته از روزنامه الشرق‌الاوسط