ربات‌های کوچکی که از سلول‌های خود انسان ساخته شده‌اند می‌توانند راهی جدید برای ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده و درمان بیماری باشند.

به گزارش دیلی‌میل، این فناوری همچنین می‌تواند افق تازه‌ای باز کند تا بیماران ربات شخصی خودشان را برای تشخیص و ترمیم آسیب‌دیدگی داشته باشند.  

دانشمندان دانشگاه تافتس در ماساچوست با استفاده از سلول‌های نای، یک ربات میکروسکوپی ساخته‌اند که می‌تواند بافت آسیب‌دیده مغز را ترمیم کند.

پژوهشگران آمریکایی می‌گویند این کشف می‌تواند به استفاده از ربات‌های زنده برای باز کردن انسداد رگ‌ها، ترمیم نخاع و آسیب‌دیدگی عصب شبکیه در پشت چشم، رساندن دارو به قسمت‌های خاص دچار سرطان یا عفونت منجر شود.

تا پیش از این، ربات‌های مصنوعی برنامه‌ریزی می‌شدند تا در بدن حرکت کنند و وظایف خاصی انجام دهند از کلونوسکوپی گرفته تا تشخیص و درمان بیماری.

یافته‌‌های پژوهش جدید نشان می‌دهد که همین ربات‌های کوچک را می‌توان با سلول‌های انسان ساخت. به این ترتیب، بعید است که بدن ربات‌هایی را که از سلول‌های خود بیمار ساخته شده است پس بزند.

علت انتخاب سلول‌های نای این بود که دارای مژه‌هایی است که به تسهیل حرکت سلول‌ها کمک می‌کند. این مژه‌ها ساختارهای کوچک مو‌ مانندی است که با حرکت مواج گرد‌و‌غبار مجراهای هوا را می‌گیرند تا با سرفه یا صاف کردن گلو خارج شوند.

پژوهشگران ابتدا اجازه دادند تا تک‌سلول‌های نای به‌مدت دو هفته در آزمایشگاه رشد کنند و تکثیر شوند.

سپس، آن‌ها را به ظرف دیگری منتقل کردند، در شرایطی که مژه‌ها به‌جای قرارگیری در وضعیت مسطح به بیرون متمایل شوند و مانند پا عمل کنند.

پژوهشگران در کمال تعجب دریافتند که ظرف چند روز، این ربات‌ها که از چند صد سلول تشکیل شده بودند، داخل ظرف آزمایشگاه شروع به حرکت کردند و مژه‌هایشان مانند پارو عمل می‌کرد.

حرکت آن‌ها الگوهای متفاوتی داشت، برخی سلول‌ها در مسیر مستقیم حرکت می‌کردند، برخی در دایره‌های کوچک می‌چرخیدند، و برخی این دو حرکت را ترکیب کرده بودند یا فقط درجا وول می‌خوردند.

پژوهشگران سپس آن‌ها را در ظرفی آزمایشگاهی، به لایه‌ای از سلول‌های عصبی انسان اضافه کردند که با یک میله‌ فلزی باریک خراشیده شده بود تا شبیه زخم یا بافت آسیب‌دیده شود.

ظرف سه روز، پژوهشگران دریافتند که آسیب‌دیدگی کاملا بهبود یافته است.

دانشمندان دانشگاه تافتس می‌گویند هنگامی که این ربات‌ها به بدن تزریق می‌شوند و کارشان را انجام می‌دهند، پس از چند هفته می‌میرند و جذب بدن می‌شوند. در آینده، می‌توان قابلیت‌های دیگری به  این ربات‌ها اضافه کرد تا وظایف مختلفی انجام دهند.

دکتر میثم کشاورز، پژوهشگر در امپریال کالج لندن، که در مورد استفاده از ریزربات‌ها در حوزه پزشکی تحقیق می‌کند، معتقد است این گزینه درمانی بین ۱۰ تا ۱۵ سال دیگر در دسترس خواهد بود.

او می‌گوید: «این یافته‌ها در حال حاضر اثبات این مفهوم و در مراحل اولیه است. با وجود این، ترکیب و تبدیل سلول‌های انسان به ریزربات می‌تواند به درمان‌های پزشکی شخصی‌تر منجر شود، زیرا دیگر با مشکل واکنش سیستم ایمنی بیمار مواجه نخواهیم بود.»