در حالی که کشتی‌های جنگی آمریکایی در دریای سرخ همچنان در حال رهگیری و مقابله با پهپادها و موشک‌های حوثی‌ها هستند، مقام‌های پنتاگون اکنون علاوه بر موضوع تهدید نیروهای دریایی ایالات متحده و کشتی‌های بین‌المللی، از هزینه فزاینده ایمن نگه داشتن این منطقه دریایی نیز نگران‌اند.

به گزارش پولیتیکو، در شرایطی که شبه‌نظامیان تحت حمایت ایران در یمن حمله به کشتی‌های تجاری حیاتی در انتقال انرژی و نفت به سراسر جهان را افزایش داده‌اند، یک مقام ارشد وزارت دفاع آمریکا می‌گوید ناوشکن‌های نیروی دریایی آمریکا طی دو ماه گذشته ۳۸ پهپاد و چندین موشک را در دریای سرخ سرنگون کرده‌اند و تنها در روز شنبه هفته جاری، ناوشکن یو‌اس‌اس‌کارنی آمریکا ۱۴ پهپاد تهاجمی حوثی‌ها را رهگیری کرد.

به گفته سه مقام دیگر پنتاگون، هزینه استفاده از موشک‌های دریایی گران‌قیمت که در هر شلیک برای انهدام پهپادهای حوثی‌ها، می‌توانند تا ۲.۱ میلیون دلار هزینه روی دست آمریکایی‌ها بگذارند، یک نگرانی فزاینده است؛ مسئله‌ای مهم که به گفته کارشناسان، وزارت دفاع آمریکا را به فکر استفاده از گزینه‌های ارزان‌تر برای دفاع هوایی در دریای سرخ  انداخته است. زیرا کارشناسان تخمین می‌زنند پهپادهای تهاجمی حوثی‌ها مانند شاهدــ۱۳۶ که عمدتا ساخت ایران‌اند، حداکثر دو هزار دلار قیمت دارند و این مسئله، حوثی‌‌ها و جمهوری اسلامی را به ادامه حملات تشویق می‌کند.

میک مولروی، یکی از مقام‌های سابق وزارت دفاع آمریکا و افسر سیا، گفت: «این مسئله به‌سرعت به یک مشکل بزرگ تبدیل می‌شود، زیرا حتی اگر موشک‌ها و پهپادهای آن‌ها را ساقط کنیم هم از نظر مالی به نفع آن‌ها است. ایالات متحده باید سیستم‌هایی را می‌توانند حملات آن‌ها را با هزینه‌هایی برابر و یکسان دفع کنند، بررسی کند.»

ساموئل بندت، مشاور اندیشکده تحلیل‌های دریایی که به تفنگداران دریایی ایالات متحده مشاوره می‌دهد، می‌گوید: «در حال حاضر به نظر می‌رسد که ایالات متحده گزینه‌های بهتری به جز آنچه اکنون استفاده می‌کند، نداشته باشد. مانند آنچه برای مقابله با پهپادهای روسی در اختیار اوکراین قرار می‌دهد. البته بدیهی است که این یک حوزه متفاوت است و شاید شلیک به هواپیماهای بدون سرنشین حوثی‌ها در دریا یک کار متفاوت باشد، اما به نظر می‌رسد کاهش هزینه‌های دفاعی در این حوزه در درازمدت ضروری است.»

به گفته یکی از مقام‌های سابق نیروی دریایی آمریکا، استفاده از موشک‌های استاندارد که یک سلاح دفاعی میان‌برد ۹۲ تا ۱۳۰ مایلی‌اند (۱۴۸ تا ۲۰۹ کیلومتر)، یا استفاده از اسلحه‌های پنج اینچی (۱۳ سانتی‌متری) در کشتی‌ها با گلوله‌های هوایی که در فاصله ۱۰ مایلی (۱۶ کیلومتری) مهاجمان را هدف قرار می‌دهد، می‌توانند برای ایالات متحده به منظور سرنگونی موشک‌ها و پهپادهای حوثی‌ها گزینه‌های بهتر و ارزان‌تری باشند، اما باز هم هرچه تسلیحات حوثی‌ها به کشتی‌ها نزدیک‌تر شوند، احتمال خطر بیشتر می‌شود.

رهبران نیروهای تحت حمایت ایران در یمن می‌گویند این حملات را برای حمایت از فلسطینیان در مقابل حملات ارتش اسرائیل تدارک دیده‌اند و تا زمانی که اسرائیل عملیات در غزه را متوقف نکند، تصمیم دارند حمله به منافع آمریکا و کشتی‌های تجاری را ادامه دهند.

حفظ جریان تجارت بین‌المللی یکی از ماموریت‌های اصلی نیروی دریایی ایالات متحده است و لوید آستین، وزیر دفاع آمریکا، نیز نشان داده است که این بحران را جدی می‌گیرد.

وزارت دفاع آمریکا تعداد زیادی نیرو و تجهیزات نظامی به منطقه دریای سرخ و خلیج فارس اعزام و از جمله ناو هواپیمابر جرالد آرفورد را در شرق مدیترانه و دوایت دی‌آیزنهاور را در خلیج عدن مستقر کرده است. دست‌کم چهار ناوشکن و یک رزم‌ناو نیز در نزدیکی گلوگاه باب‌المندب در حال گشت‌زنی‌اند.

لوید آستین روز دوشنبه از تشکیل یک گروه ضربت دریایی جدید با مشارکت نیروهای دست‌کم ۹ کشور جهان برای مقابله با حملات علیه کشتی‌های بین‌المللی خبر داد. به گفته یک مقام ارشد دولت بایدن به پولیتیکو، در اصل ۱۹ کشور از جمله برخی از متحدان عرب آمریکا عضو این گروه ضربت شده‌اند اما تنها ۹ کشور می‌خواهند نامشان به‌عنوان عضو این گروه دفاعی منتشر شود.

یک مقام وزارت دفاع آمریکا توضیح داد که وضعیت در این مورد برای کشورهای عربی پیچیده است، زیرا این تصور وجود دارد که گروه ضربت برای محافظت از کشتی‌های تجاری مرتبط با اسرائیل طراحی شده است.

آستین روز دوشنبه، پیش از اعلام این خبر، به خبرنگاران در اسرائیل گفته بود: «چنین حملاتی بی‌پروا، خطرناک و ناقض قوانین بین‌المللی‌اند و این فقط مشکل ایالات متحده نیست؛ بلکه مشکلی بین‌المللی است و بنابراین مستلزم پاسخی بین‌المللی خواهد بود.»

با این حال، چنین حملات گسترده‌ای مدت‌ها است که حمل‌ونقل دریایی را در این گذرگاه کلیدی که اقیانوس هند را به کانال سوئز متصل می‌کند، مختل کرده‌اند؛ کانالی که سالانه حدود ۱۲ درصد تجارت جهانی از آن عبور می‌کند. بزرگ‌ترین شرکت‌های کشتیرانی جهان این هفته تغییر مسیر حرکت کشتی‌هایشان به مسیری دورتر از دریای سرخ را اجرایی و کشتی‌ها را مجبور کردند از طریق دماغه امید نیک در ساحل جنوبی آفریقایی جنوبی به سمت کشورهای دیگر بروند.