اخیرا این خبر منتشر شد که ناوشکن یواس‌اس کارنی نیروی دریایی آمریکا چندین حمله موشکی و پهپادی در دریای سرخ را دفع کرده است. در حالی که مقام‌های دولت بایدن تلاش کردند تا این نبرد را در چارچوب دفاع ناوشکن آمریکایی از کشتی‌های تجاری نزدیک قرار دهند، به‌روشنی مشخص است که حوثی‌های تحت حمایت جمهوری اسلامی هم ناوشکن کارنی و هم کشتی‌های تجاری را که این ناوشکن همراهی می‌کرد هدف حمله مستقیم قرار داده‌ بودند.

این فقط یکی از چند حمله اخیر به نیروی دریایی آمریکا در منطقه بود. جری هندریکس، کاپیتان بازنشسته نیروی دریایی آمریکا و عضو ارشد موسسه ساگامور، در مقاله‌ای که در وال‌استریت ژورنال منتشر شده است می‌نویسد این حملات در حالی رخ داده‌اند که ناوگروه ضربت فورد در شرق مدیترانه و ناوگروه ضربت آیزنهاور در خلیج عدن حضور دارند‌ــ سطحی متعارف از بازدارندگی نیروی دریایی که باید از فعالیت‌های ستیزه‌جویانه دشمنان آمریکا می‌کاست. اما در عوض، گروه‌های نیابتی تحت حمایت جمهوری اسلامی به کشتی‌های آمریکا و متحدانش حمله می‌کنند.

این کاپیتان بازنشسته نیروی دریایی آمریکا در ادامه می‌افزاید این رویدادها نشان می‌دهد بازدارندگی نیروی دریایی آمریکا شکست خورده است و بر اساس گزارش اخیر اندیشکده ساگامور، به‌زودی ممکن است کاملا از بین برود.

گزارش «سنجش و مدل‌سازی حضور دریایی» موسسه ساگامور اثر کشتی‌های گوناگون و ترکیبی از کشتی‌ها در مجموعه‌ای از مناطق دریایی را مدل‌سازی می‌کند.

در این مدل، یک ناوشکن کلاس آرلی برک در برابر یک ناوشکن لویانگ نیروی دریایی ارتش آزادیبخش خلق چین در چندین مکان از دریای آزاد تا آب‌های نزدیک تنگه تایوان قرار داده شد. این گزارش حاکی از آن است که بازدارندگی ناوهای نیروی دریایی آمریکا در نزدیکی دشمنی قاطع اخیرا کاهش یافته است.

در این گزارش آمده نیروی دریایی آمریکا در حال حاضر «تفوق حضور»، یا همان توانایی حفظ ارزش‌ها و منافعش در دریاهای آزاد، را حفظ کرده است، اما نشان می‌دهد که محدوده رهبری دریایی آمریکا رو به کاهش است و ممکن است به‌سرعت توانایی حفظ دریای آزاد را از دست بدهد. به نوشته هندریکس، این پیامدهای منفی بزرگی برای اقتصاد جهان خواهد داشت، که برای جابه‌جایی ۸۰ درصد از حجم ۱۰۰ تریلیون دلاری محصولات داخلی جهان به دریاهای آزاد وابسته است.

به نوشته وال استریت ژورنال، علل این کاهش ناگهانی به ویژگی‌های فیزیکی کشتی‌های جنگی آمریکا بازنمی‌گردد. ناوشکن‌های کلاس برک، از جمله یواس‌اس کارنی، همچنان بهترین ناوشکن‌های فعال در سراسر جهان‌اند. اما کاهش اندازه ناوگان آمریکا‌ــ از ۵۹۴ کشتی دولت ریگان در سال ۱۹۸۷ به ۲۹۱ کشتی فعلی‌ــ و گسترش سریع نیروی دریایی چین‌ــ که در حال حاضر متشکل از ۳۴۰ کشتی جنگی است و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۲۵ به ۴۰۰ کشتی برسد‌ــ ارزش حضور آمریکا را زیر سوال برده است.

هندریکس می‌نویسد عواملی غیرمادی ناوگان آمریکا را در رقابت بازدارندگی متعارف نگه می‌دارد‌ــ برای مثال، این استنباط جهانی که آمریکایی‌ها مایل‌‌اند از منافعشان دفاع کنند و ارتش آمریکا نیرو دارد، مجهز و آموزش‌دیده و هر لحظه آماده جنگ است. به عقیده نویسنده مقاله، حفظ صلح از طریق اعمال قدرت نیازمند چیزی بیش از شمار نیروها است. اما عقب‌نشینی‌های متعدد سیاست خارجی دولت بایدن در افغانستان، اوکراین و خاورمیانه اراده آمریکایی‌ها برای مبارزه را شکسته و ضعف رهبری و راهبرد آمریکا را به دشمنانش نشان داده است.

این کاپیتان بازنشسته نیروی دریایی آمریکا در ادامه می‌نویسد همچنین واضح است که واشنگتن توان جنگی موجود را حفظ نکرده است. حتی سلاح‌های ذخیره کافی برای مخزن مهمات کشتی‌ها وجود ندارد. جهان این را می‌بیند، که شاید دلیل جسارت جمهوری اسلامی در مواجهه با گشت‌های دریایی آمریکا هم همین باشد.

به نوشته وال استریت ژورنال، شکست آمریکا در گسترش و حفظ ناوگانش، یا پایبندی به سخنانش، ممکن است بازدارندگی دریایی آمریکا را به‌کل از بین برده باشد. اگر آمریکا می‌خواهد بازدارندگی‌اش در مقابل دشمنان را حفظ کند، بودجه، اندازه و ساختار نیروی دریایی آمریکا نیازمند توجه فوری کنگره است. کوتاهی در این مورد تجارت جهانی و همچنین جایگاه آمریکا در جهان و امنیت آمریکایی‌ها را به خطر می‌اندازد.