بازگشت پرنده‌ای منقرض شده پس از ۱۳۶هزارسال

دانشمندان کشف کرده‌اند پرنده‌ای که یک بار منقرض شده بود، بار دیگر تکامل یافته و به دنیای زندگان بازگشته است.

آخرین نسل پرندگان بی پرواز در اقیانوس هند که نوعی «رالیدا» نامیده می‌شود، دو بار در گذشته، از طریق روندی موسوم به «تکامل درونی» بازگشت داشته است. 

این موضوع به معنی این است که در دو روند تکامل که ده‌ها هزار سال از هم فاصله داشته‌اند، نوعی از «رالیدا» در سراسر جزیره مرجانی «آلدابرا» لانه کرده بوده است. در هردو مرحله، «رالیدا»ها توانایی پرواز را از دست دادند. بازمانده‌ها نسل دوم، هنوز در «آلدابرا» دیده می شوند.

تکامل درونی زمانی اتفاق می‌افتد که همان موجود یا موجودی بسیار شبیه به آن، در دوره‌ای متفاوت، از اجداد مشترک به وجود می‌آید. به این‌ترتیب، این موجود زنده، دوبار، اما کاملا مستقل از دیگری، به وجود می‌آید.

اما، نخستین باری است که این پدیده در پرنده بی پرواز «رالیدا» دیده می‌شود که در مورد انواع دیگر پرندگان نیز بسیار مهم است.

«رالیدا»ی سفید گلو، کمابیش به اندازه یک مرغ است. اصل آن بومی ماداگاسکار، اما جمعیتش مکرر با تجمع در جزایر دور افتاده و خالی از سکنه اقیانوس هند، چنان افزایش یافته که باعث شده آن مناطق را به قصد دیگر نقاط ترک کند.

بسیاری از «رالیدا»هایی که به شمال یا جنوب مهاجرت کردند، یا شکار شدند یا به نحوی از میان رفتند. آن گروهی که به سوی شرق رفتند، در جزایر دیگر اقیانوس هند از جمله «آلدابرا» لانه کردند.

«رالیدا» در جزیره «آلدابرا» به خاطر نبود شکارچی طبیعی، توانایی پرواز خود را از دست داد. به همین دلیل، زمانی که «آلدابرا» تماما زیر آب رفت، یک نسل از«رالیدا» هم همراه با این جزیره نابود شد.

یکصد هزار سال بعد که سطح آب اقیانوس پايین آمد و این جزیره بار دیگر پدیدار شد، «رالیدا» مجددا به محل اسکان‌اش در «آلدابرا» بازگشت. با مقایسه استخوان‌های قبل و بعد از این واقعه، می‌توان نتیجه‌گیری کرد که ظرف چند هزار سال گذشته، این پدیده تکامل دوبار تکرار شده است.

دکتر جولین هیوم، پژوهشگر ارشد مطالعات پرنده شناسی موزه تاریخ طبیعی (لندن) می گوید:«این فسیل‌های منحصر به فرد، شاهدی غیر قابل انکار بر این است که یکی از شاخه‌های رده «رالیدا» احتمالا از ماداگاسکار به این جزیره مرجانی مهاجرت کرده و هر بار، مستقل از دیگر جریان (تکامل)، توانایی پروازش را از دست داده است.»

«شواهد فسیلی ارائه شده برای «رالید»ها منحصر به فرد بوده و نشان می‌دهد چگونه این پرندگان، جزایر خالی از سکنه را با موفقیت در اختیار گرفته و در بیش از یک مورد به پرندگانی بی پرواز تکامل یافته‌اند.»

پژوهشگران می‌گویند این بهترین نمونه روند تتور در رده پرندگان است.

پرفسور دیوید مارتیل، مولف دیگر این گزارش از دانشکده علوم محیط زیست و زمین متعلق به دانشگاه پورت موس بریتانیا، می‌گوید:«ما نمونه دیگری در مورد «رالیدا» یا رده‌های دیگر پرندگان نداریم که این پدیده را به این روشنی نشان دهد. تنها در جزیره «آلدابرا»ست که با داشتن قدیمی‌ترین شواهد زمین و فسیل شناسی در اقیانوس هند، معرف تأثیرات سطح دریا بر روند انقراض و سپس بازگشت همان رده پرنده به منطقه است.» 

«شرایط حاکم بر «آلدابرا» که مهم‌ترین آن عدم وجود شکارچی طبیعی و دیگر موجودات برای رقابت بر سر غذا بود، به «رالیدا» امکان داد در هردو مقطع، به پرنده‌ای بی پرواز تکامل یابد.»