مجله اکسپرس (L'Express) چاپ فرانسه فاش کرد که فیلیپ گرومباخ، سردبیر سابق آن رسانه، مدت ۳۵ سال به‌عنوان جاسوس کا.گ.ب (KGB)، سرویس اطلاعات و امنیت اتحاد جماهیر شوروی سابق، زندگی دوگانه‌ای داشته است.

گرومباخ در جامعه فرانسه آن دوران شخصیت برجسته‌ای  بود و با روسای جمهوری، بازیگران و غول‌های ادبی روابط نزدیکی داشت.

علاوه‌بر این، تاثیر او در روزنامه‌نگاری فرانسه نیز قابل توجه بود و با تلاش‌هایش اکسپرس را به یکی از موفق‌ترین نشریات آن کشور بدل کرد و پس از مرگش در سال ۲۰۰۳، ژان ژاک آیلاگون، وزیر فرهنگ فرانسه، گرومباخ را به‌عنوان «یکی از به‌یادماندنی‌ترین و قابل‌احترام‌ترین چهره‌های رسانه‌های فرانسوی» ستود.

با این حال، گرومباخ در زیر پوست شخصیت عمومی خود، تحت نام مستعار «بروک» سال‌ها برای شوروی جاسوسی می‌کرد.

این افشاگری از بایگانی میتروخین سرچشمه می‌گیرد، مجموعه‌ای از اسنادی که سال ۱۹۹۲ از آرشیو شوروی ربوده شد و جزئیات فعالیت جاسوسی شهروندان غربی برای اتحاد جماهیر شوروی را نشان می‌دهد. زمانی‌که اتین ژیرارد، دبیر بخش اجتماعی و روزنامه‌نگار تحقیقی نشریه اکسپرس، در مورد پرونده‌های میتروخین تحقیق می‌کرد، به‌طور تصادفی به نام گرومباخ برخورد کرد که منجر به تحقیقات بیشتر در این زمینه شد.

زندگی گرومباخ در سال‌های جوانی‌ بسیار آشفته بود. او در طول جنگ جهانی دوم به همراه خانواده‌اش از فرانسه گریخت و بعدا به ارتش ایالات متحده پیوست تا در کنار جبهه مقاومت در الجزایر بجنگد. حرفه روزنامه‌نگاری او پس از جنگ جهانی دوم آغاز شد و در سال ۱۹۵۴ به اکسپرس پیوست.

در طول سال‌های متمادی، گرومباخ با نخبگان سیاسی فرانسه رابطه‌ای نزدیک و درهم‌تنیده داشت. او به چهره‌هایی مانند فرانسوا میتران، رئیس‌جمهوری اسبق فرانسه مشاوره می‌داد و با تعداد دیگری از چهره‌های کلیدی سیاست در فرانسه نیز رابطه‌ای عمیق داشت.

انگیزه گرومباخ برای جاسوسی به‌رغم جایگاهی که در فرانسه داشت، همچنان مبهم است. گفته می‌شود که شاید این پیوند با اتحاد جماهیر شوروی ابتدا به‌دلایل ایدئولوژیک برقرار شده باشد، ولی بعدتر انگیزه‌های مالی هم به آن وارد شده است.

پرونده‌های میتروخین نشان‌دهنده دستمزدهای قابل‌توجهی است که کا‌.گ‌.ب در ازای جاسوسی به گرومباخ پرداخته است.

با این حال، میزان فعالیت‌های جاسوسی او همچنان نامشخص است.

در اوایل دهه ۱۹۸۰، کا‌.گ‌.ب روابطش را با گرومباخ به‌دلیل ماهیت «غیر صادقانه» و اغراق او در مورد توانایی‌هایش قطع کرد.

گرومباخ در زمان حیاتش در مورد گذشته خود سکوت می‌کرد و همواره صحبت‌های یک روزنامه‌نگار افشا گر به نام تیری ولتون در مورد جاسوس بودنش را رد می‌کرد.

با این حال، اندکی قبل از مرگ، گرومباخ به همسرش اعتماد کرده و از همکاری‌ با کا‌.گ‌.ب پرده برداشته و از اقدامات خود ابراز پشیمانی کرده بود.