دامنه اعتصاب‌ گسترده پرستاران در ایران در اعتراض به مشکلات معیشتی و شغلی، روز چهارشنبه ۳۱ مرداد، در سومین هفته از آغاز آن، به پایتخت ایران هم رسید و تجمع‌ اعتراضی هم‌زمان پرستاران در دست‌کم ۱۰ استان ایران با شعار علیه مسئولان جمهوری اسلامی همراه شد.

این در حالی است که رئیس انجمن داروسازان ایران هم روز چهارشنبه با ارسال نامه‌ای به مسعود پزشکیان، از پرداخت نشدن مطالبات پنج ماهه داروسازان خبر داده و تهدید کرده است که «اگر مطالبات معوق را هرچه سریع‌تر پرداخت نکنید، از ۱۰ شهریور نسخه‌های بیمه‌ای را آزاد می‌پیچیم».

بر اساس آخرین ویدیوها و اخبار منتشرشده در رسانه‌های صنفی پرستاران، این گروه از معترضان در استان‌های تهران، خوزستان، گیلان، اصفهان، کردستان، کرمانشاه، البرز، مازندران، خراسان رضوی، فارس و زنجان به اجرایی نشدن قانون تعرفه‌گذاری، حقوق‌ ناچیز، خطر فقر گسترده‌تر، اضافه‌کاری‌های اجباری، شیفت‌های طولانی و دریافت نکردن به‌موقع حقوق و مطالباتشان معترض‌اند و یادآوری می‌کنند که این صنف در دوران همه‌گیری کرونا با وجود خطرها و تهدید سلامتی، نیز شغلشان را ترک نکردند.

در پایتخت ایران، گروهی از پرستاران از صبح چهارشنبه با تجمع مقابل ساختمان وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی، شعارهایی چون «پرستار نباشه، سیستم از هم می‌پاشه»، «حقمون رو نگیریم، شیفتمون رو نمی‌ریم» و «وعده وعید کافیه، سفره ما خالیه» سر داددند و خواستار توجه مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهوری جدید ایران، به مشکلات متعدد آن‌ها شدند.

در اهواز، هم جمعی از پرستاران و کادر درمان در روز چهارشنبه دست از کار کشیدند و با تجمع مقابل ساختمان مرکزی دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور و سر دادن شعار، خواستار استعفای مدیران وزارت بهداشت و درمان شدند.

پرستاران معترض و اعتصاب‌کننده در استان کردستان و بیمارستان فجر مریوان نیز با شعارهایی همچون «اضافه‌کار ۲۰ تومن، خجالت، خجالت» به مشکلات معیشتی موجود اعتراض کردند. در رشت هم پرستاران گیلانی در تجمع اعتراضی‌شان شعار «پرستار داد بزن، حقتو فریاد بزن» سر دادند.

از سوی دیگر، پرستاران در اصفهان هم در تجمع روز چهارشنبه تهدید کردند که «اقدام بعدی ما، اعتصاب، اعتصاب».

در کرمانشاه، کادر درمان معترض این شهر با تجمع مقابل ساختمان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، خواستار تغییر هرچه سریع‌تر شرایط کاری، پرداخت مطالبات و افزایش حقوق و سنوات شدند. گروهی از بازنشستگان کرمانشاهی نیز در این روز از اعتراض‌های پرستاران حمایت کردند و شعارهایی چون «معیشت پرستار، نجات جان بیمار» را فریاد زدند.

با اینکه اعتراض پرستاران در ایران به سومین هفته متوالی وارد شده و همچنان به دامنه آن افزود می‌شود، مسعود پزشکیان و دیگر مقام‌های دولت جدید هنوز هیچ واکنشی به اعتراض‌ها نشان نداده‌اند و بهرام عین‌اللهی، وزیر بهداشت دولت سیزدهم، هم در بحبوحه این اعتراض‌ها برای نظارت بر نحوه «خدمات‌رسانی به مسافران اربعین» به گذرگاه مرزی مهران رفته است.

در همین رابطه، رئیس کمیسیون بهداشت مجلس روز چهارشنبه در نامه‌ای به پزشکیان هشدار داد که «کم‌توجهی به مطالبات حرفه‌ای و تامین معیشت پرستاران در ادوار گذشته با ایجاد نارضایتی شغلی ترک شغل، مهاجرت گسترده به خارج از کشور، تجمع‌ها و اکنون با اعتصاب‌های فراگیر در سراسر کشور، سبب‌ساز مشکلات عدیده‌ای در نظام سلامت کشور شده که نیازمند توجه جدی است».

او در نامه‌اش، استخدام نیرو به منظور تامین حداقل استاندارد تعداد پرستار به اندازه تخت‌ها، اصلاح ضرب‌الاجلی فرمول اضافه‌کار پرستاری، واقعی کردن تعرفه خدمات پرستاری، حذف اضافه‌کار اجباری، محسوب شدن پرستاری به‌عنوان شغل سخت و زیان‌آور، تصویب فوق‌العاده خاص پرستاری، تامین اعتبار لازم برای اجرای بخشنامه امور رفاهی پرستاران و تامین امنیت پرستاران در مراکز درمانی را خواستار شد.

با این حال مشکلات حوزه بهداشت و درمان در ایران تنها به حقوق و دستمزد پایین پرستاران و پزشکان یا دیگر مشکلات شغلی این قشر محدود نمی‌شود و وزیر بهداشت جدید در دولت مسعود پزشکیان در حوزه تولید و فروش دارو نیز با معضلات فراوانی روبرو خواهد بود.

خبرگزاری سلامت‌نیوز در ایران روز چهارشنبه نوشت که سازمان تامین اجتماعی به‌ جای پرداخت مطالبات داروخانه‌های خصوصی، این پول را به بخش دولتی و دانشگاهی اختصاص داده که باعث اعتراض داروسازان خصوصی شده است. بر اساس این گزارش، یکی از بزرگ‌ترین مشکلات داروخانه‌ها تسویه نشدن به‌موقع مطالباتشان از سازمان‌های بیمه‌گر است که باعث می‌شود داروخانه‌ها نتوانند هزینه‌هایشان را به‌موقع پرداخت کنند و با چالش‌های مالی روبرو شوند.

در عین حال، نوسان‌های نرخ ارز و تورم اقتصادی در ایران نیز هزینه واردات و تولید دارو را افزایش داده و این افزایش هزینه‌ها، بدون افزایش متناسب قیمت داروها، فشار مالی زیادی به داروخانه‌ها وارد کرده است. از طرف دیگر، بسیاری از بیماران، به‌خصوص اقشار کم‌درآمد، هم قادر به پرداخت هزینه کامل دارو نیستند که به دسترسی نداشتن آن‌ها به داروهای حیاتی و مشکلات جدی در سلامت عمومی ایران منجر شده است.