تخت جمشید، پاسارگاد، حافظیه، آرامگاه خیام در نیشابور، کاخ سعدآباد، آرامگاه فردوسی در توس و برخی مناطق تاریخی اصفهان در لحظه تحویل سال ۱۴۰۴ میزبان هزاران ایرانی بودند که پس از پشت سر گذاشتن سالی سرشار از فشارهای اقتصادی، هم‌صدا و همبسته بازگشت به دوران شکوه و جلال ایران را خواستار شدند و در تقابل با رویکرد جمهوری اسلامی، بر پاسداشت هویت ملی خود تاکید کردند.

ظهر پنجشنبه سی‌ام اسفند، درست در همان لحظاتی که علی خامنه‌ای و مسعود پزشکیان، رهبر و رئیس‌جمهوری ایران، در پیام‌های نوروزی خود از نیروهای موسوم به «مقاومت» سخن گفتند و نمادهای نوروزی را عامدانه حذف کردند، هزاران ایرانی ترجیح دادند لحظه تحویل سال در مکان‌هایی باشند که نمایانگر شکوه و هویت ملی ایرا‌ن‌اند؛ از مزار حافظ که در اشعارش به «صوفی شهر» تاخت و او را به‌ دلیل خوردن «لقمه شبهه» تقبیح کرد تا آرامگاه خیام، که با جهل درافتاد، تا مزار فردوسی که برای پاسداشت زبان، ادبیات و هویت ملی ایران در برابر هجوم بیگانگان از همه چیز خود گذشت.

ایرانیان با حضور در این اماکن تاریخی، بر پیوند عمیقشان با فرهنگ و تمدن کهن این سرزمین تاکید کردند. آرامگاه کوروش و تخت جمشید نیز همچون سال‌های گذشته، پذیرای هزاران ایرانی ملی‌گرا بودند. در برخی مناطق تاریخی اصفهان نیز مردم میهن‌دوست یک‌صدا سرود «ای ایران» سر دادند.

گردهمایی باشکوه ایرانیان در کنار نمادهای فرهنگی و تاریخی، علی‌رغم تهدیدها و ممانعت‌های حکومتی، نه‌تنها با شکوه و استقبال گسترده برگزار شد، بلکه فراتر از یک جشن نوروزی بود و همخوانی سرود «ای ایران» و سر دادن شعارهایی در حمایت از خاندان پهلوی این گردهمایی‌ها را به اعتراض‌های نمادین علیه حکومت تبدیل کرد. شعارهایی همچون «رضا شاه، روحت شاد» و «ای شاه ایران، برگرد به ایران» که در میان جمعیت طنین‌انداز شد، نشان‌دهنده تمایل مردم به بازگشت به عصر شکوه ملی‌گرایی بود.

این تجمع‌های همبسته و خودجوش موید این حقیقت است که مردمی که نزدیک به پنج دهه تحت حکمرانی جمهوری اسلامی بیشترین آزارها و فشارها را متحمل شده‌اند، هویت تاریخی خود را با ایدئولوژی حاکم در تقابل می‌بینند و به‌رغم تهدیدهای فراوان، این شکاف عمیق را یک‌صدا فریاد می‌زنند.

ویدیوهایی که از تجمع‌های مردمی در نیشابور، شیراز، توس، تهران، اصفهان و تخت جمشید منتشر شد، نشان می‌دهد که ایرانیان علاقه‌مند به هویت ملی، بدون واهمه از تهدیدها، رهبر جمهوری اسلامی و ایدئولوژی حاکم را هدف اعتراض قرار داده‌اند.

حضور گسترده ایرانیان در مکان‌هایی همچون آرامگاه خیام، حافظیه، آرامگاه فردوسی، تخت جمشید و پاسارگاد هنگام جشن‌های ملی در شکاف عمیق میان حکومت و مردم ریشه دارد. جمهوری اسلامی سال‌های متمادی است می‌کوشد نمادهای فرهنگی و هویتی ایران را کمرنگ یا حتی نابود کند، اما مردم با حضور در این اماکن، ضمن بازگشت به ریشه‌های ملی‌گرایانه خود، بی‌اعتنایی‌ به گفتمان رسمی حکومت را نشان دادند و اثبات کردند تحت تاثیر القائات حاکمیت قرار نمی‌گیرند.

روز پنجشنبه در تخت جمشید و پاسارگاد، حاضران یک‌صدا شعار «جاوید شاه» سر دادند. در حافظیه، مردم سرود «ای ایران» را همخوانی کردند و شعار «رضا شاه، روحت شاد» را فریاد زدند.

آرامگاه فردوسی نیز پذیرای ایرانیانی بود که شعارهایی همچون «ای شاه ایران، برگرد به ایران»، «رضا شاه، روحت شاد»، «شاه می‌یاد، به خونه، ضحاک سرنگونه»، «این آخرین نبرده، پهلوی برمی‌گرده»، «رضا رضا پهلوی، اینه شعار ملی» و «ایران وطن ماست، کوروش پدر ماست» را سر دادند. در آرامگاه خیام نیز حاضران با شعارهای مشابه، همبستگی خود را نشان دادند.

سرود «ای ایران»، که اکنون به نماد مقاومت علیه جمهوری اسلامی تبدیل شده است، روز پنجشنبه در  بسیاری از نقاط ایران طنین‌انداز شد و مردم از توس تا شیراز این سرود ملی را، که رنگ و بویی دینی و ایدئولوژیک ندارد، همخوانی کردند تا وفاداری‌شان را به ایران و هویتی مستقل از حکومت فعلی به نمایش بگذارند.

در فضای مجازی نیز بسیاری از ایرانیان، سال نو را با استفاده از گاهشمار شاهنشاهی «نوروز ۲۵۸۳» به یکدیگر تبریک گفتند. شمار زیادی از کاربران نیز صراحتا بزرگ‌ترین آرزویشان در سال جدید را فروپاشی نظام جمهوری اسلامی و سرنگونی علی خامنه‌ای عنوان کردند.