مهدی دیوان و بانو خاطره اکبری، یک زوج جوانند که با حضور ۱۲ تن از اعضای خانواده‌هاشان، جشن ازدواج‌شان را در خانه و با صرف هزینه‌ای اندک برگزار کردند. این زوج جوان می‌گویند که دلیل تصمیم‌شان این بود که از برگزاری مراسم بزرگ و پرهزینه خودداری شود و پولی را که برای آن مراسم اختصاص داده بودند، به فقرا و نیازمندان کمک کنند. این زوج جوان تاکید دارند که از این تصمیم خود خیلی‌ خوشحالند، زیرا توانسته‌اند با این کارشان به نیازهای شماری از نیازمندان رسیدگی کنند.

آقای دیوان و بانو خاطره که با هزینه اندکی جشن ازدواج‌شان را برگزار کردند و به هم رسیدند، می‌گویند: «هر دوی ما دانشجو هستیم و درآمدی هم نداریم. در این روزهایی که کابل در قرنطینه است و شماری از مردم پول نان شب و روز خود را ندارند، ما هم از برگزاری مراسم ازدواج بزرگ و پرهزینه خودداری کردی و خواستیم که این پول را به کسانی که واقعا نیازمندند برسانیم و در حد توان خود، در این مسیر کوشیدیم.»

بانو خاطره می‌گوید: «این تصمیم نخست از من بود که از جشن عروسی پرهزینه خودداری کنم و این موضوع را با نامزدم (دیوان احمدی) نیز مطرح کردم و هر دومان موافقت کردیم و تصمیم گرفتیم که این موضوع را با اعضای خانواده‌های خود هم در میان بگذاریم. در قدم نخست خانواده‌های دو طرف رضایت نداشتند، اما بالاخره پذیرفتند و به تصمیم ما احترام گذاشتند و ما نیز با رضایت آنان خوشحال شدیم. تصمیم گرفتیم که با هزینه کم و حضور اعضای دو خانواده ازدواج کنیم که کردیم، و پول هزینه‌های جشن عروسی را به شماری از نیازمندان و فقرا کمک کردیم.»

بانو اکبری از تمام آن کسانی که نامزد هستند وهنوز ازدواج نکرده‌اند، خواست که «از برگزاری جشن‌های عروسی پرهزینه خودداری کنند و پول آن‌ را به هم وطنان‌شان که سخت نیازمند کمک هستند، برسانند، تا به گفته او:« باشد که این فرهنگ در کشور ما نهادینه شود.»

آقای مهدی دیوان نیز در مورد این تصمیم می‌گوید:«البته برگزاری هر چه باشکوه‌تر و پرهزینه‌تر جشن ازدواج‌مان برای ما هر دو خوشایند می‌شد و می‌توانستیم شماری از دوستان خود را نیز در کنارمان داشته باشیم، اما این خوشی زودگذر می‌بود. فکر کردیم که می‌توانیم این محفل را با پول اندک برگزار کنیم و مقدار پول باقی‌مانده را به نیازمندان در شهر کابل کمک کنیم که خوشبختانه این تصمیم را عملی کردیم و موفق شدیم و بسیار خوشحالیم.»

آقای دیوان گفت: «این بهترین کاری بود که انجام دادیم. از خانواده‌هایی که فرزندان‌شان نامزد هستند، می‌خواهم که از برگزاری محفل‌های پرهزینه خودداری کنند و پولی که به‌هنگام برگزاری این گونه مراسم بیهوده صرف می‌شود، به نیازمندان و فقرا کمک کنند. به نظر من کمک کردن به نیازمندان و سیر کردن شکم آنان بهتر از آن است که برای یک روز یا یک شب، پول زیادی را به مصرف برسانیم.»

نادیه عمری، فعال جامعه مدنی، نیز این کار این زوج را کاری اسلامی، پسندیده و روشنفکری می‌داند و به ایندیپندنت فارسی می‌گوید: «این یک خبر خوش و تلاش برای فرهنگ‌سازی عالی است. من برای این زوج موفق کشورم سربلندی، موفقیت و زندگی پر از خوشی آرزو دارم و باید بگویم که این گونه جوانان هستند که با چنین تصمیم‌های خوب و عالی‌شان افغانستان را از فرهنگ‌ و جامعه را از باورها و کارهای نادرست و ناپسند نجات می‌دهند و کشور را به سوی یک شکوفایی ماندگار پیش می‌برند. شما شاهدید که این زوج با صرف هزینه‌ای اندک ازدواج کردند، فرهنگ‌سازی کردند، و به  کسانی که نیازمندند نیز کمک کردند. مهم نیست که کمک‌شان به چه اندازه و مقدار بود، اما مخلصانه تلاش کردند. من می‌خواهم به تمام جوانان عزیز کشور خود که نامزد هستند یا تصمیم به ازدواج دارند، بگویم که این زوج را الگوی خود کنید و این گونه فرهنگ‌سازی کنید و این رسم و عنعنات کمرشکن و غیراسلامی و غیرانسانی را نابود سازید؛ زیرا جز شما کس دیگری نمی‌تواند.»

افغانستان یکی از کشورهای جهان است که در آن در جشن‌های ازدواج، پول‌های هنگفت نالازمی تحت نام‌های مختلف، از خوراک و لباس و زیورآلات گرفته تا محل‌های برگزاری و دیگر ملزومات «باشکوه‌تر» شدن جشن، هزینه می‌شود. این فرهنگ ناپسند و کمرشکن حتی باعث شده است که شمار زیادی از جوانانی که نامزد هم شده‌اند، تا دم مرگ نتوانند ازدواج نکنند. اما پس از باز شدن  صفحه تازه‌ای در این کشور، شماری از جوانان دانش‌آموخته توانسته‌اند این سنت‌ها را بشکنند و با پول اندک جشن ازدواج‌شان را برگزار کنند و در کنار آن، نیازمندان را نیز یاری کنند و این کار (ازدواج‌های کم‌هزینه) از سوی شمار زیادی از شهروندان این کشور نیز مورد استقبال گرم قرار گرفته است.