تا همین اواخر، ملا عبد الغنی برادر، در فهرست تروریستی ایالات متحده آمریکا قرار داشت. وی، یکی از موسسین گروه تروریستی طالبان و معاون ملا محمد عمر در ۲۵ فوریه سال ۲۰۱۰ در پاکستان و در جریان یک عملیات مشترک تیم امنیتی آی اس آی پاکستان و سی آی ای آمریکا دستگیر شد.
در ۲۵ اکتبر ۲۰۱۸، طالبان اعلام کرد که پاکستان ملا برادر را به درخواست فرستاده ویژه آمریکا آقای زلمای خلیل زاد آزاد کرده است. متعاقب آن، ملا برادر به عنوان رییس دفتر دیپلماتیک طالبان در دوحه قطر منصوب شد.
یکی از مشهورترین تروریستهای تحت تعقیب در جهان، جنایتکاری که قرار بود در دادگاه به دلیل جنایاتی که بر علیه افغانها و بشریت مرتکب شده بود دادگاهی شود، هم اینک آزاد و دوشادوش فرستاده آمریکا در دوحه به مذاکره نشسته است.
با ترتیباتی خاص این تروریست خطرناک اجازه پیدا کرد تا از پاکستان به قطر برود و بتواند در آنچه که جلسه مذاکرات صلح با آمریکا نامیده می‌شود شرکت کند.
باور آن است که آمریکایی‌ها برنامه خروج نیروهای خود از افغانستان را به گونه‌ای پیش می‌برند تا بتوانند با طالبان در مقابل به صلح دست یابند که طی این تفاهم طالبان تضمین کند که هیچ حمله‌ای توسط دیگر گروههای تروریستی نظیر داعش و القاعده بر علیه نیروهای آمریکایی در کشورهای همسایه انجام نخواهد گرفت.
هیچ جزئیاتی درباره این گفتگوهای واشنگتن و طالبان تاکنون به اطلاع دولت افغانستان داده نشده و هنوز سایر گروههای سیاسی این کشور، افرادی که قربانیان اصلی خشونت طالبان بوده و تاکنون بیشترین بها را در دوران حکومت این گروه و بعد از آن پرداخته‌اند سهمی در مذاکرات نداشته‌اند.
طالبان یکی از بزرگترین جنایات علیه بشریت را بر علیه مردم افغانستان مرتکب شده‌اند. صدها هزار افغان و نیروهای امنیتی این کشور در دو دهه گذشته توسط این گروه کشته و یا آواره شده‌اند.
کشتار جمعی شهروندان بر مبنای قرائتی خشن از شریعت انجام می گرفت. جنایت طالبان محدود به یک قوم و گروه مذهبی مشخصی نبود بلکه، تمامی مردان، زنان و کودکانی که در حوزه نفوذ و قدرت طالبان زندگی می‌کردند در معرض این خشونت بودند.
اینک یادآوری آنچه که بر مردم در دوره حکومت طالبان گذشته، باعث وحشت عمومی و حتی حکومت قانونی این کشور از بازگشت دوباره تروریستها به قدرت شده است.
تنها چیزی که تاکنون توسط نماینده ویژه آمریکا درباره این گفتگوها با این گروه تروریستی ذکر شده، برای بسیاری از افغانها از جمله دولت وحدت ملی به ریاست اشرف غنی و عبدالله عبدالله، مفهومی به غیر از مشروعیت بخشیدن به طالبان نداشته است.
بزرگترین دستاورد ۱۸ ساله اخیر و رهایی از سلطه طالبان، قانون اساسی این کشور است که حقوق تمامی افغان ها فارغ از جنسیت و قومیت آنها را به طور مساوی به رسمیت میشناسد. رهبران طالبان به صراحت گفته‌اند که قانون اساسی را قبول ندارند و با دولت فعلی این کشور نیز مذاکره نخواهند کرد. این گفته‌ها توهین آشکاری به میلیونها افغان است که این پروسه دمکراتیک را به رسمیت شناخته و به قانون اساسی رای داده و حکومت را نماینده رسمی و قانونی خود می‌دانند.
حافظه جمعی به خوبی تصاویر پیرمردان محنت زده ولایت شندر در شرق افغانستان را به خاطر دارند که طالبان انگشت سبابه آنها را به دلیل جوهری بودن و نشانی از شرکت در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۴ قطع کرده بودند.
مذاکراتی بدون حضور نمایندگان حقیقی مردم نه تنها نادیده گرفتن حقوق شهروندان و قانون اساسی این کشور است، بلکه باعث لطمه جدی به مشروعیت و قدرت دولت وحدت ملی خواهد بود که با این منوال قانون اساسی را نقض خواهد کرد.
بسیاری از افغانها از انگیزه نماینده ویژه آمریکا در این گفتگوها شگفت زده شده‌اند و در شبکه‌های اجتماعی می‌پرسند که آیا خون غیر افغان دارای ارزش و احترام بیشتری از خون آنها است که آقای خلیل زاد تنها شرط پیش روی طالبان برای خروج نیروهای آمریکایی را تضمین تروریستها در عدم حمله به این نیروهای آمریکایی خارج از مرزهای افغانستان می‌داند، اما آنچه که بر سر افغانها خواهد رفت بی اهمیت است؟
همچنین گفته می‌شود که آمریکا، دولت قطر را تحت فشار گذاشته تا برای گروهی از زنان افغان و فعالان مدنی جهت دیدار با طالبان ویزا صادر کند. این اقدامات برای بسیاری نمایشی به نظر می‌رسد که در جهت مشروعیت دادن به یک گروه تروریستی ترتیب داده شده. تلاشی که چهره طالبان را مدنی و پایبندی به حقوق زن و شهروندان نشان می‌دهد و می‌گوید که آنها اصلاح شده‌اند و می‌خواهند که با زنان و گروههای فعال اجتماعی نیز ملاقات کنند.
اما این اقدامات نیز به معنای پایبندی طالبان به قانون اساسی نیست و مردم به این آسانی گمراه نمی‌شوند.
منبعی آگاه می‌گوید که دولت افغانستان نیز تحت فشار است تا برای ملا برادر گذرنامه صادر کند. مردی که بیشتر مردم کشور آرزو دارند که شاهد اجرای عدالت در حق او باشند فردی که دستش به جنایت علیه مردم این کشور آغشته است، اما اینک آزادانه در قطر می‌باشد. صلح با اشتیاقی وصف ناپذیر، نیاز و آرزوی تمامی مردم افغانستان است اما نبایستی به بهای مشروعیت دادن و پذیرفتن یک گروه تروریستی باشد و قانون اساسی را زیر سوال برده و حقوق مردم را نادیده بگیرد.
دولت منتخب مردم بایستی اجازه داشته باشد که به نمایندگی از آنها در گفتگوها شرکت و حافظ و نگهبان حقوق آنها باشد. در غیر اینصورت، صلحی که با عجله به بحث گذاشته شود، دستاوردی نخواهد داشت و برخی ادعا می‌کنند که این صلح بی اساس قربانیان بیشتری در آینده نزدیک از مردم خواهد گرفت.
