بو و صدای بریتانیا تغییر کرده است، اینطور نیست؟ جاده‌هایی ساکت، هوایی تمیز، آسایش حیوانات ... ولی همه می‌دانیم این وضعیت برای همیشه ادامه نخواهد یافت.

در هفته جاری، جامعه تاجران و تولیدکنندگان خودرو، اتحادیه اصلی این صنعت، گزارش کرد در سال ۲۰۱۹ آمار خودروهای موجود در جاده‌های کشور به رکورد بی‌سابقه ۴۰.۴ میلیون رسید. این تعداد بیش از تعداد یک خودرو به ازای یک گواهینامه است. حدود ۳۵ میلیون خودروهای سواری هستند و بقیه متعلق به آمار روزافزون ون‌ها و همچنین ۶۰۷ هزار و ۸ کامیون است که بالاترین آمار آن طی ۳۰ سال گذشته است.

بخشی از افزایش این ارقام به خاطر رواج خرید آنلاین است (که احتمالا بعد از رفع قرنطینه نیز شاهد صعود دیگری خواهد بود). در حال حاضر تعداد زیادی از این خودروها در جاده نیستند ولی به زودی برمی‌گردند.

قیمت شدیدا پایین نفت خام بدین معنی است که قیمت بنزین و گازوئیل هم کاهش خواهد یافت، که اصلا به نفع خودروهای برقی نیست. عاشقان موتورهای بنزین‌خور چشمان خود را قفل آن ماشین بنتلی کانتیننتال جی‌تی دست دوم کرده‌اند که موتوری ۶ لیتری با ۱۲ سیلندر دارد و همیشه سودایش را در سر داشته‌اند. (دل خود من هم کمی گیر این خودرو است.)

جامعه تاجران و تولیدکنندگان خودرو گفت تنها ۹۲ هزار و ۹۱۳ فقره از خودروهای فعال در جاده کاملا برقی هستند. یعنی تنها از باطری استفاده می‌کنند در مقایسه با خودروهای دوگانه‌سوز که علاوه بر باطری، موتوری بنزینی هم دارند و ۰.۲ درصد خودروهای موجود را شامل می‌شوند.

فروش خودروهای برقی برای مدت کوتاهی شاهد شکوفایی بود، در مدت زمان کوتاه بین اعلام بودجه مجلس که حاکی از کاهش یارانه‌های دولت برای بنزین بود تا فرا رسیدن قرنطینه که باعث فروپاشی آمار فروش تمام محصولات شد.

با این وجود اما همه ما به زودی به رانندگی به حالت سابق باز خواهیم گشت که از نظر آماری به احتمال بسیار پشت خودروی ۸ ساله سیاه فورد فیستا نشسته‌ایم و در حال آلوده ساختن هوا با کربن دی اکسید و تولید مقادیر عمده ذرات آلاینده خواهیم بود، اما این شوک جهانی اخیر ممکن است ما را تشویق به انجام امور به نحوی متفاوت کند.

اول، این نکته که لازم نیست به حالت سابق برگردیم. استفاده از خودروهای برقی (و ون‌های دلیوری) به این معنی است که می‌توانید غذای خود را در آسایش کامل هر جا که می‌خواهید گرفته و آن را در هوایی تمیز و با خیابان‌هایی آرام صرف نمایید.

دوم، و به گونه‌ای بیشتر انتزاعی، ممکن است احتمال وقوع فاجعه عالم‌گیر دیگری و منشا وقوع آن را در نظر بگیریم. در واقع پیش از وقوع فجایعی نظیر بحران مالی سال ۲۰۰۸، بروز امواجی از جنگ‌ها و حملات تروریستی و شیوع بیماری‌هایی عالم‌گیر در قرن بیست و یکم از جمله همین مورد، می‌شد آنها را پیش‌بینی کرد و کاری برای جلوگیری از وقوع آنها انجام داد. نشانه‌ها و اخطارهای فراوانی پیش روی ما قرار داشت.

تا اکنون باید منظور من را گرفته باشید، اینطور نیست؟ متاسفم که این قدر صریح می‌گویم اما وضعیت اضطراری اقلیمی، فاجعه بعدی ما خواهد بود کما این که هم اینک نیز بر روی سرمان خیمه زده است. هر آنقدر هم که امروز وحشت زده‌ایم، نباید اجازه دهیم این خطر پیش رو فراموش شود.