پرتوهای کیهانی (ذراتی پرانرژی که با سرعت نور در فضا حرکت می‌کنند) رو به تشدید هستند، زیرا خورشید در حال ورود به وضعیت کمینه خورشیدی  است که می‌تواند برای فضانوردان خطرناک باشد و توفان‌های بیش‌تری به راه اندازد.

علت تشدید پرتوها نیز فقدان لکه‌های خورشیدی است. میدان‌های مغناطیسی که پرتو ایکس و اشعه فرابنفش به کره زمین می‌تابانند این لکه‌های تاریک را روی سطح خورشید پدید می‌آورند.

به گفته دین پسنل، از مرکز پروازهای فضایی گودارد سازمان ناسا، بروز وضعیت کمینه خورشیدی که "بخشی عادی از چرخه لکه‌های خورشیدی است" به معنای آن است که میدان مغناطیسی خورشید ضعیف است. در نتیجه پرتوهای کیهانی بیش‌تری وارد منظومه شمسی می‌شود.

دکتر تونی فیلیپس در تارنمای خودش نوشته است: نوترون‌شماری‌های رصدخانه زمین‌فیزیک سودانکیلا در دانشگاه اولو، نشان می‌دهد میزان رسیدن پرتوهای کیهانی به کره زمین در سال ۲۰۲۰ به اوج آن در عصر فضا نزدیک می‌شود.

فیلیپس همچنین نوشت: «امسال تاکنون خورشید در ۷۶ درصد اوقات بی‌لکه بوده است و فقط یک بار در عصر فضا میزان ‌اوقات بی‌لکه بودن بیش از این بوده است. خورشید در سال قبل یعنی سال ۲۰۱۹ در ۷۷ درصد اوقات بی‌لکه بود. دو سال پیاپی بی‌لکه بودن بی‌سابقه است و وضعیت کمینه خورشیدی بسیار شدیدی را در پی خواهد داشت» و پیش‌بینی کرد «افزایش پرتوهای کیهانی...وضعیت الکتروشیمیایی لایه بالایی جو زمین را تغییر دهد و به وقوع آذرخش دامن بزند.»

نظر برخی این است که کاهش برونداد خورشید باعث «عصر یخبندان کوچکی» شبیه یخبندان رخ داده بین قرن ۱۴ و ۱۹ می‌شود که همزمان گسترش یخچال‌های کوهستانی در رشته کوه آلپ اروپا، زلاندنو، آلاسکا و جاهای دیگر و کاهش دما در سراسر نیم‌کره شمالی رخ داد.

اما حتی با چنین نظری هم مخالفت کرده‌اند و طبق تحقیقات «چندین عامل و به ویژه فعالیت‌های آتش‌فشانی در سردتر شدن دما نقش مهمی داشته‌اند» و «احتمالاً کاهش چگالی تابش‌ خورشید به اندازه تغییرات کاربری زمین اثر داشته است.»

ناسا هم می‌گوید هر گونه تغییرات عمده نامحتمل است: دانشمندان پیش‌رانی اقلیمی (عامل پیش راندن تغییرات اقلیمی در جهتی خاص) را حدود w/m۲۰.۱- برآورد می‌کنند که اثر آن تقریباً معادل سه برابر رشد غلظت کربن دی‌اکسید(CO2) است.

سازمان فضایی ناسا می‌گوید: بنابراین اگر کمینه خورشیدی رخ دهد فقط چند سال گرمایش ناشی از فعالیت‌های انسان را جبران می‌کند و گرمایش ناشی از انتشار گازهای گل‌خانه‌ای که از سوزاندن سوخت‌های فسیلی توسط انسان سرچشمه می‌گیرد شش برابر سرمایش محتمل ناشی از کمینه خورشیدی عظیم و طولانی طی یک دهه است.

دکتر فیلیپس این مدت بی‌لکه بودن خورشید را "بی‌سابقه" می خواند اما دیگران با وی مخالفت کرده‌اند. او می‌گوید: «به نظر برخی رفتار چرخه خورشیدی خیلی ضعیف است.» آلکساندر شاپیرو کارشناس بخش تحقیقات منظومه شمسی مؤسسه ماکس پلانک آلمان می‌گوید: «اما  صفت خیلی ضعیف برای این وضعیت کفایت نمی‌کند و احتمالاً ضعیف‌ترین چرخه در چهار چرخه خورشیدی گذشته است» و فعالیت خورشید در ۵۰ سال گذشته (تقریباً معادل چهار چرخه خورشیدی) غیرعادی بوده است.

شاید این تغییر بر کره زمین اثرات ملموس نگذارد اما فضانوردان را با خطرات بیش‌تری مواجه می‌کند. پسنل می‌گوید: «در وضعیت کمینه خورشیدی، میدان مغناطیسی خورشید ضعیف می‌شود و کم‌تر مانع این پرتوهای کیهانی می‌شود. در نتیجه فضانوردان در سفرهای فضایی با خطر بیش‌تر مواجه می‌شوند.»