به گفته مقام‌های هلند، یکی از کارگران مزرعه پرورش سمور (مینک)، که پوست و خز این حیوان را برای فروش  تولید می‌کنند، از طریق حیوانات این مزرعه به بیماری کرونا دچار شده است.

ماه گذشته در هلند دو مزرعه تولید پوست و خزپس از مثبت بودن تست کووید- ۱۹ سمورها، تحت قرنطینه قرار گرفتند. 

این حیوانات که به راسوها شباهت دارند، پس از آن که دچار مشکل تنفسی شدند مورد آزمایش قرار گرفتند و تحقیقات گسترده‌تری در مورد آن‌ها انجام شد. ابتدا  گمان کردند این حیوانات ویروس را از کارکنان مبتلا به کووید- ۱۹ در مزرعه گرفته باشند. 

اگرچه در مورد وضعیت این کارگر هنوز جزییاتی ارائه نشده است. 

به گزارش خبرگزای رویترز، کارولا شوتن وزیر کشاورزی هلند در نامه‌ای به پارلمان این کشور اذعان کرده که توصیه‌های قبلی این وزارت‌خانه مبنی بر این که مردم ممکن است حیوانات را مبتلا کنند ولی خلاف آن امکان‌پذیر نیست، اشتباه بوده است. 

به گفته خانم شوتن موسسه بهداشت عمومی هلند، هنوز بر این باور است که احتمال سرایت ویروس از حیوان به انسان خارج از محدوده طویله، بسیار ناچیز است. 

 دولت هلند روی سه‌شنبه در بیانیه‌ای گفت: «تحقیقات نشان می‌دهد که سمورها می‌توانند بدون بروز علائم به کووید- ۱۹ مبتلا باشند.»

به گزارش شبکه سی ان ان، دولت هلند گفته گربه‌ها احتمالا در پخش ویروس بین مزرعه‌های مختلف نقش داشته‌اند. این در حالی‌ست که نتیجه تست کووید- ۱۹ سه گربه از یازده گربه موجود در یک مزرعه پرورش سمور، مثبت بوده است. 

اکنون در هلند، تست پادتن سمورها در تمامی مزارع پرورش این حیوان اجباری شده است. 

خز سمورها در چین، کره، یونان و ترکیه به فروش می‌رسد. در حالی که راه‌اندازی مزرعه‌های جدید پرورش سمورها در هلند در سال ۲۰۱۳ میلادی ممنوع شد، مزرعه‌های موجود کنونی قرار است تا سال ۲۰۲۴ میلادی برچیده شوند. 

فعالان حقوق حیوانات، پس از انتشار این خبر دوباره خواستار پایان دادن به تجارت پوست و خز سمورها شده‌اند. دکتر ژان اشمیت برباخ، رئیس بخش جهانی تحقیقات حیات وحش در جامعه جهانی حمایت از حیوانات، می‌گوید: «سمورهایی که تست کووید- ۱۹ آن‌ها مثبت از آب درآمده، در حقیقت نمونه دیگری از خطر ارتباط نزدیک میان حیوانات وحشی و انسان هستند. تجارت ظالمانه خز سمورها نیز از این قاعده مستثنی نیست. انتقال کووید- ۱۹ میان انسان و سمور، نشان می‌دهد که مزرعه‌های خز و پوست می‌توانند چقدر خطرناک باشند. 

این مزارع نه تنها ظهور بیماری‌های عفونی را تسهیل می‌کنند بلکه در گسترش بیشتر آن نیز نقش دارند.  

رنج متحمل شده توسط حیوانات ماجرا را بدتر می‌کند طوری که شرایط نگهداری آن‌ها در فضاهای تنگ و پرتنش، سیستم ایمنی این حیوانات را ضعیف می‌کند و باعث ایجاد شرایط ایده‌آل برای رشد بیماری‌ها می‌شود.»‌