آمریکایی‌ها همه ساله روز چهارم ژوئیه را جشن می‌گیرند. امسال، دویست و چهل و چهارمین سالگرد بنیان‌گذاری ایالات متحده آمریکاست.

تا سال گذشته روز استقلال آمریکا که از مهمترین تعطیلات ملی در تقویم این کشور است، با مهمانی و ضیافت و آتش‌بازی جشن گرفته می‌شد اما امسال در حالی که کشور به آرامی از ماه‌ها قرنطینه عمومی خارج می‌شود، سال حفظ فاصله اجتماعی و رویدادهای لغو شده است.

هفته‌ها ناآرامی در سطح کشور، از شورش و غارت گرفته تا نابودی بناها و مجسمه‌ها می‌تواند پیامدی نامعلوم بر سنت ابراز احساسات و غرور ملی داشته باشد.

با وجود این، به رغم افزایش تنش‌های ناشی از اعتراض‌ها و نیز کووید ۱۹، پرواز هواپیماهای نیروی هوایی ایالات متحده و آتش‌بازی بر فراز کاخ سفید مطابق معمول انجام خواهد شد.

آن‌چه باید درباره چهارم ژوئیه بدانید:

چهارم ژوئیه چیست؟

این روی‌داد مربوط به امضای اعلامیه استقلال آمریکا توسط بنیان‌گذاران ایالات متحده (پدران بنیان‌گذار) در روز چهارم ژوئیه سال ۱۷۷۶ است.

با امضای این اعلامیه –توماس جفرسون و بنجامین فرانکلین– در میان سایرین، حکومت امپراطوری بریتانیا را رد کرده و مستعمره‌های آمریکای شمالی را ایالاتی آزاد خواندند.

...و بدین ترتیب بود که یک ابرقدرت جدید متولد شد.

ماجرای پشت آن چیست؟

در زمان حکومت الیزابت اول، ملکه انگلستان، سِر والتر رَلی برای نخستین‌بار چندین آبادی آمریکایی‌نشین در ساحل شرقی آمریکا ایجاد کرد که نتیجه آن در سال‌های بعد حضور پرقدرت امپراطوری بریتانیا در «دنیای جدید» (توضیح: عبارتی که در آن زمان در اشاره به آمریکا به کار می‌رفت) شد.

در قرن هجدهم، آمریکای شمالی با سیزده مستعمره از لندن اداره می‌شد. این سیزده مستعمره عبارت بودند از: دلاور، پنسیلوانیا، نیوجرسی، جورجیا، کانتیکات، ماساچوست بِی، مریلند، کارولینای جنوبی، نیوهمپشایر، ویرجینیا، نیویورک، کارولینای شمالی و رُد آیلند و آبادی‌های اروپایی‌نشین آن.

منابع این سیزده مستعمره که عمدتا زمین‌های کشاورزی بودند و به ویژه مزارع تنباکوی آن مورد بهره‌برداری حکم‌رانان امپراطوری بریتانیا بود. 

هرچند در ابتدا روابط میان مهاجران اروپایی و دولت بریتانیا دوستانه بود، اما تنش میان آن‌ها با مخالفت مهاجران برای اعمال مالیات‌ها و قوانین بریتانیا از جمله «لایحه استمپ» در آمریکا بالا گرفت و روح ناسیونالیسم در میان کسانی که در مستعمره‌ها متولد شده بودند، گسترش یافت.

تا سال ۱۷۶۵، آمریکایی‌ها به تدریج خواهان پایان گرفتن قانون «مالیات بدون نمایندگی» و شنیده شدن صدایشان در پارلمان بریتانیا شده بودند.

به دنبال آن، حرکات اعتراض‌آمیز به ویژه از طرف حزب «تی پارتی» شهر بوستون و جنبش اعتراضی علیه لایحه چای آغاز شد. در جریان این حرکت گروه موسوم به «پسران آزادی» در لباس بومیان آمریکا که به انحصار چای توسط کمپانی هند شرقی اعتراض داشتند، تمام محموله وارداتی چای بریتانیا را در بندر شهر بوستون خالی کردند. 

این تظاهرات، هم تمسخر علاقه وافر قشر حاکمه بریتانیا به نوشیدن چای به عنوان نوشابه ملی بود و هم مبارزه‌طلبی علیه فساد و حس برتری امپراطوری بریتانیا. 

لوایح «زور و تهدید» که در میان وطن‌پرستان آمریکایی به «لوایح عدم تحمل» موسوم است، موقعیت ماساچوست به عنوان یک مستعمره نیمه خودمختار را به منظور مجازات اقدام تحقیرآمیز «تی پارتی» لغو کرد.

دو کنگره قاره‌ای، نمایندگان سیزده مستعمره آمریکا را گردهم آورد. در دومین کنگره در شهر فیلادلفیا در سال ۱۷۷۵، اعلامیه استقلال امضاء و جنگ استقلال آمریکا اعلام شد. نبردی که در آوریل همان سال در «کنکورد» و ماساچوست درگرفت به مدت هشت سال و تا سال ۱۷۸۳ که طرفین معاهده پاریس را امضاء کردند، ادامه یافت.

پیش‌نویس اعلامیه استقلال آمریکا توسط یک کمیته پنج نفره متشکل از جفرسون، فرانکلین، جان آدامز، راجر شرمن و رابرت لیوینگستون تدوین شد. در این اعلامیه در مورد «حقوق حقه» شهروند گفته شده که «همه آحاد بشر مساوی» و دارای حق «زندگی، آزادی و جست‌وجو برای خوش‌بختی» هستند. 

پیش‌نویس اعلامیه استقلال در روز ۲۸ ژوئن سال ۱۷۷۶ تسلیم کنگره شد، در روز دوم ژوئیه قانونی و در چهارم ژوئیه رسما تصویب شد. متن این اعلامیه دو روز بعد برای نخستین بار در روزنامه «ایوینینگ پست» پنسیلوانیا منتشر شد. چهارم ژوئیه تاریخی است که از آن هنگام همه ساله وطن‌پرستان آمریکایی آن را جشن گرفته‌اند. 

اعلامیه استقلال آمریکا در تاریخ چگونه جشن گرفته شده است؟

متن اعلامیه استقلال برای نخستین‌بار همراه با صدای ناقوس‌ها و آتش‌بازی در میدان‌های فیلادلفیا خوانده شد. 

در بریستول در رُد آیلند، روز استقلال در سال ۱۷۷۷ با صدای ۱۳ تیر توپ در بامداد و عصر روز چهارم ژوئیه جشن گرفته شد. این نخستین مراسم رسمی چهارم ژوئیه بود که تا امروز مایه افتخار شهر و رژه سالیانه استقلال از سال ۱۷۸۵ تاکنون بوده است.

در سال ۱۷۷۸، جورج واشنگتن که در آن هنگام ژنرالی در ارتش انقلابی بود دستور داد جیره رام (توضیح: یک نوع مشروب الکلی قوی) سربازان برای جشن‌های آن روز دو برابر شود.

نخستین قطعه موسیقی که به مناسبت روز استقلال نوشته شد، «سرود شادی» بود که در سال ۱۷۸۳ توسط یوهان فردریش پیتر اهل شهر «سِیلِم» در کارولینای شمالی نوشته شد.

کنگره آمریکا در سال ۱۸۷۰ جهارم ژوئیه را روز تعطیل عمومی بدون دست‌مزد اعلام کرد اما از سال ۱۹۳۸ روز استقلال تعطیلات ملی با حفظ دست‌مزد بوده است.

امروز مردم این روز را چطور جشن می‌گیرند؟

هرچند تقریبا همه شهرهای آمریکا روز استقلال را با آتش‌بازی‌های چشم‌گیر جشن می‌گیرند اما امسال شیوع ویروس کرونا بسیاری از جشن‌ها را لغو یا آن را در تبعیت از مقررات گردهم‌آیی‌ها، با گزینه‌هایی محدودتر جایگزین کرده است.

در دولت فدرال، دونالد ترامپ قصد دارد در روز سوم ژوئیه در مراسم آتش‌بازی «ماونت راشمور» شرکت کند و در روز چهارم ژوئیه نیز مراسم «سلام بر آمریکا ۲۰۲۰» در واشینگتن با «موزیک، رژه نظامی و پرواز جنگنده‌های نیروی هوایی» آغاز خواهد شد و با نطق رییس‌جمهور و آتش‌بازی بر فراز «نشنال مال» پایان خواهد یافت.

در سطح فردی، پیامد اپیدمی کرونا بر رویدادهای معمول از جمله پیک‌نیک، دیدارهای خانوادگی، تعطیلات، باربکیو، بازی بیس‌بال، رژه و گروه‌های موسیقی بادی که ترانه «پرچم پرستاره» را می‌نوازند، احساس خواهد شد.