با اتمام موثر رای‌گیری مقدماتی حزب دموکرات، گام بعدی در انتخابات ۲۰۲۰ ایالات متحده این است که جو بایدن، معاون سابق رییس جمهور آمریکا و کاندیدای احتمالی برای رقابت با دونالد ترامپ در ماه نوامبر، معاون و شریک انتخاباتی خود را انتخاب کند.
انتخاب و معرفی شریک انتخاباتی از نظر زمانی بهار پیش از انتخابات عمومی انجام می‌شود. شروع زودهنگام این روند به کمپین‌ها اجازه می‌دهد تا فهرستی را از کاندیداهای بالقوه انتخاب کرده و صلاحیت‌سنجی کنند.
آقای بایدن تلويحا گفت که شریک انتخاباتی خود را از فهرست دستچین شده کاندیداها در هفته آینده اعلام می‌کند، و کسی را انتخاب خواهد کرد که با او «سمپاتیک» (همدل) باشد.
تایید صلاحیت روندی جامع از بررسی سابقه شخصی و علنی کاندیدای سیاسی است. این فرایند برای جلوگیری از بیراهه رفتن فاجعه‌بار یک کمپین به علت فاش شدن اطلاعات رسواکننده یا آسیب‌رسان درباره فرد، صورت می‌گیرد.
کاندیداهای معاونت ریاست جمهوری معمولا به عنوان راهی برای تقویت ضعف‌های سیاسی یا شخصیتی کاندیدای ریاست جمهوری، تلقی می‌شود.
کمپین جان مک‌کین، در سال ۲۰۰۸، سارا پیلین را برگزید زیرا او برای پایگاه پوپولیست جمهوری‌خواهان، که خود آقای مک‌کین برایشان کمتر مناسب جلوه می‌کرد انتخاب مناسبی بود. مک‌کین در میان نخبگان جمهوری‌خواه و دموکرات از دیرباز مردی محترم تلقی می‌شد.
به همین شکل، آقای بایدن برای ایستادن در کنار باراک اوباما انتخاب شد چرا که آقای اوباما به دلیل نداشتن تجربه قانون‌گذاری و تندروی، مورد انتقاد بود. آقای بایدن دهه‌ها تجربه قانون‌گذاری داشت و در کمپین حضوری محافظه‌کارانه‌تر داشت.
برعکس سال ۲۰۰۸، دونالد ترامپ رییس‌جمهور آمریکا با تبدیل جمهوری‌خواهان پوپولیست به لشکر وفادار حامیان خود، ابایی نداشت اما کمپین او نگران بود که رای‌دهندگان مسیحی تبشیری، و بنیاد حزب جمهوری‌خواه، با حمایت از او احساس راحتی نکند. در نتیجه، مایک پنس، یک مسیحی محافظه‌کار صریح و دارای احترام در میان حزب جمهوری‌خواه، برای پر کردن این شکاف انتخاب شد.
انتخاب معاون رییس جمهور فراتر از صرفا انتخاب یک سیاستمدار متحد است که نقطه ضعف‌های شخصیتی کاندیدای ریاست جمهوری را بپوشاند، رفتار این دو باید با هم سازگار باشد و حس احترام در میان آنان وجود داشته باشد. چرا که در هر صورت، رییس جمهور و معاون رییس جمهور ممکن است، حتی اگر دوره ریاست جمهوری یک بار باشد، بخش بزرگی از یک دهه را با هم بگذارنند.
والتر ماندیل، معاون سابق ریاست جمهوری در دوران انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۰۸، به شبکه خبری ای بی سی گفت: «این می‌تواند مهم‌ترین تصمیمشان باشد. یا دستکم یکی از مهم‌ترین تصمیم‌های ریاست جمهوری، و این تنها چیزی است که در واقع تحت اختیارشان است. اما ریسک هم دارد، زیرا اگر اشتباه کنید، یک اشتباه جدی، داستان مثل یک ازدواج بد می‌شود. با این تفاوت که امکان طلاق هم وجود ندارد.»
با آن که آقای ماندیل تقریبا صحیح می‌گوید، اما یک رییس جمهور مستقر، این امکان را دارد که در سال انتخابات، فرد دیگری را به معاونت خود برگزیند.
رییس‌جمهور فرانکلین روزولت طی چهار دوره ریاست جمهوری خود، سه معاون مختلف داشت، و جیمز مدیسون و تامس جفرسون، دو رییس‌جمهور دیگر ایالات متحده، معاونان خود را بین دو دوره عوض کردند.
یکی از هواداران آقای ترامپ که خود را دموکرات معرفی کرده بود، در مقاله‌ای در نشریه وال‌استريت جورنال این بحث را مطرح کرد که آقای ترامپ باید نیکی هیلی، سفیرش در سازمان ملل و فرماندار سابق کارولینای جنوبی را به معاونت جدید خود برگزیند. او گفت که خانم هیلی می‌تواند به او در جلب رای «زنان ساکن حومه شهرها» کمک کند.
پال بگیلا، یک استراتژیست حزب دموکرات در شبکه خبری سی‌ان‌ان تا جایی پیش رفت که گفت تغییر معاون رییس جمهور «قطعی» است و ادعا کرد که آقای ترامپ، ارتقاء خانم هیلی را در تاریخ ۱۶ ژوئیه اعلام کرد، همان روزی که کاندیدای حزب دموکرات، سخنرانی پذیرش خود را ایراد می‌کند.
چه این ادعا درست باشد و چه غلط، آن چه که واقعیت دارد این است که آقای ترامپ می‌تواند در صورت تمایل، معاون دیگری برای خود برگزیند.
علاوه بر جبران ضعف‌های یک کاندیدا، معاون ریاست جمهور اغلب این کارکرد را نیز دارد که به حامیان حزب یک پیام می‌فرستد.
آقای بایدن وعده داده که یک زن را به عنوان شریک انتخاباتی خود انتخاب خواهد کرد، که می‌تواند تلاشی باشد برای پاسخ‌گویی به انتقادات مبنی بر این که حزب دموکرات یک بار دیگر یک پیرمرد سفید را به عنوان نماینده خود انتخاب کرده، و نه یک زن را.
به گفته کمپین آقای بایدن، فرآیند تعیین صلاحیت برای معاونان بالقوه و احتمالی او، در آغاز ماه مه شروع شد و پیش‌بینی می‌شود که تا ماه ژوئیه طول بکشد.
© The Independent
