در جامعه نوین می‌توان آشکارا از مسايل جنسی زنان سخن گفت، با این حال، برخی تابوها هم‌چنان وجود دارند.

یکی از برجسته‌ترین این تابوها، به اوج رسیدن زنان در لذت جنسی است. زنان به ندرت راجع به جزئیات پیچیده جسم خود آموزش می‌بینند و اغلب خودشان با آزمون و خطا از این چیزها سر در می‌آورند.

بهترین راه رسیدن به اوج لذت جنسی چیست؟ چند وقت یک بار باید به اوج برسم؟ آیا حتماً باید در رابطه همراه با دخول به اوج برسم؟ چرا تا کنون به اوج نرسیده‌ام؟ این‌ها پرسش‌هایی است که وقتی زنان در گروه‌های کوچک جمع می‌شوند تا لبی تر کنند، از هم می‌پرسند.

دکتر شری ای راس، متخصص زنان و ساکن لس‌آنجلس با ۲۵ سال تجربه، قصد دارد در کتاب تازه‌اش با عنوان «زن‌شناسی: راهنمای مفصل سلامت جنسی زنان، همین و بس» زنان را به طور کامل با واژن خود آشنا کند.

دکتر شری در پیشگفتار کتابش می‌نویسد، «صحبت کردن در مورد حضرت واژن خارج از مطب دکتر و اتاق خواب هم‌چنان تابوی بزرگی است»، و یک فصل کامل را به اوج لذت جنسی در زنان اختصاص داده است.

ایندیپندنت همه‌چیز را در مورد به اوج لذت رسیدن زنان از این متخصص زنان و زایمان پرسیده است؛ چیزهایی که به ندرت مطرح می‌شود.

چرا بعضی زنان ممکن است هرگز به اوج نرسند؟

رفتار جنسی، آمیزشی و جنسیتی در فرهنگ‌ها و ادیان مختلف بسیار متفاوت است.

برخی از این رفتارها، سنت‌ها و تابوها، نسل‌ اندر نسل به ما رسیده و در آن‌ها جایی برای لذت و خیالپردازی‌ زنان نیست.

برای برخی زنان صمیمیت تنانه و/یا لذت بردن از آن و تن‌آمیزی اگر نگوییم ناممکن، دست‌کم دشوار است. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که ۴۳ درصد زنان با نوعی مشکل در این راه مواجهند و ۱۲ درصد آنان ریشه مشکلاتشان در تن‌آمیزی را در سرخوردگی شخصی خود می‌دانند. متأسفانه مشکلات جنسی با افزایش سن و سال بیشتر می‌شود و در ۴۵ تا ۶۴ سالگی به اوج خود می‌رسد. اختلال عملکرد جنسی در بسیاری از این زنان درمان‌پذیر است و به همین دلیل، زنان باید از احساسات و دغدغه‌هاشان با متخصص این امور صحبت کنند.

متأسفانه «بی‌عدالتی جنسیتی» در رختخواب پیشینه تاریخی درازی دارد. یافتن راهی برای درمان اختلالات جنسی زنان مدت‌ها مغفول بوده است. خلاصه آن که ۲۶ روش درمانی برای درمان اختلالات «نعوظ» در مردان وجود دارد، حال آن که برای زنان فکری نکرده‌اند. روشن است که به دغدغه‌های جنسی زنان کمتر توجه شده است؛ مگر آنچه به تولید مثل مربوط می‌شود.

چه تعداد از زنان ممکن است هرگز به اوج لذت جنسی نرسیده باشند؟

طی ۲۵ سال تجربه‌ای که شخصاً در امور درمانی داشته‌ام، زنان ۳۰، ۴۰ و ۵۰ ساله زیادی دیده‌ام که حتی یک بار هم به اوج لذت جنسی نرسیده‌اند. در واقع، ۱۰ تا ۲۰ درصد از کل زنان هیچ‌گاه اوج لذت جنسی را تجربه نکرده‌اند.

مشکلات امور جنسی را چنان که باید، حتی با درمانگران هم مطرح نمی‌کنند. مثلاً ۶۵ درصد زنان از به زبان آوردن واژه «واژن» دستپاچه می‌شوند و ۴۵ درصد هرگز با هیچ‌کس، حتی با پزشک‌شان، در مورد واژن خود حرف نمی‌زنند.

برخی بیماران می‌گویند که عمل جنسی برایشان دردآور است، دوست ندارند از روان‌کننده‌ها استفاده کنند، میل جنسی ندارند، یا از تن‌آمیزی لذت نمی‌برند. نخستین پرسش‌های من عبارتند از «در رابطه‌ات مشکلی وجود دارد؟»، «شریک زندگی‌ات را دوست داری؟»، «می‌توانی به اوج لذت جنسی برسی؟»، «خودارضایی می‌کنی؟» و از روی توضیحاتی که فرد در جواب این سؤال‌ها می‌دهد، می‌توان به اختلالات جنسی او، از جمله ناتوانی در رسیدن به اوج لذت جنسی، پی برد.

زنی که اعتراف می‌کند هرگز اوج لذت جنسی را تجربه نکرده است، دچار دستپاچگی می‌شود و خیلی خجالت می‌کشد.

آیا نرسیدن به اوج لذت جنسی طبیعی است؟

ناتوانی زن در رسیدن به اوج لذت جنسی می‌تواند ناشی از آگاهی نداشتن به ویژگی‌های جسمی خودش باشد و به هیچ وجه اختلال به شمار نمی‌آید. طبق یک پژوهشی آماری در مورد زنان ۱۶ تا ۲۵ سال، نیمی از آن‌ها نمی‌توانند در تصویر پزشکی اندام‌ها، واژن را پیدا کنند. یک گروهی از زنان در سن دانشجویی هم وضعیت بهتری نداشتند و یک‌ ‌سوم‌شان نتوانستند «کلیتوریس» را در آن تصویر پیدا کنند. روشن است که وقتی نتوانیم پیدایش کنیم، چطور می‌توانیم از آن لذت بجوییم؟

زنان اول باید بدانند که چه چیزی به آن‌ها لذت می‌دهد و در راه کسب این لذت، باید بدانند که کلیتوریس کجاست و چگونه آن را تحریک می‌کنند. خودارضایی یک مهارت است. باید آن را مانند راه رفتن، دویدن، آواز خواندن و مسواک زدن یاد گرفت.

اختلال در رسیدن به اوج لذت جنسی چیست و جزو کدام دسته از اختلالات است؟

ناتوانی در رسیدن به اوج لذت جنسی در رده اختلالات جنسی زنانه قرار دارد و شامل پنج مشکل می‌شود: اختلال بی‌میلی جنسی، تن‌آمیزی دردناک، اختلال در تحریک جنسی، تنفر از آمیزش جنسی، و ناتوانی در رسیدن به اوج لذت جنسی.

«اختلال بی‌میلی جنسی» شایع‌ترین اختلال جنسی در میان زنان است که ویژگی‌ آن فقدان کامل میل جنسی است. ممکن است عامل‌های این اختلال در میان ۱۶ میلیون زنی که دچار آن هستند، متغیر باشد، زیرا میل جنسی زنان بسیار پیچیده‌تر از میل جنسی مردان است.

بر خلاف مردان، میل جنسی، شور و نیروی زنان بیشتر احتمال دارد در آن عضوی شکل بگیرد که روی گردن‌شان قرار دارد، نه در پایین‌تنه. فشار کارهای روزانه، کسب معیشت، رسیدگی به بچه‌ها و روابط خانوادگی و خستگی زنان، از معضلات رایجی است که باعث کاهش میل جنسی زنان می‌شود.

دلایل دیگر می‌تواند شامل افسردگی، اضطراب، نداشتن حریم خصوصی، عوارض جانبی درمان‌ها، و بیماری‌هایی مثل اندومتریوز یا ورم مفاصل، علایم پساقاعدگی یا سابقه آزار جنسی یا جسمی باشد.

مسئولیت واژن و کلیتوریس هرکس دست خودش است. پیش و بیش از هر چیز، باید اندام‌های زنانه خود را دقیقاً بشناسیم. اشراف داشتن به واکنش جنسی خود، از مهارت‌های ضروری بهداشت و سلامت است. تسلط یافتن به این مهارت باید اولویت ما باشد.