وال‌استریت‌ژورنال در مطلبی با عنوان شورای ناامنی سازمان ملل متحد به عدم تمدید تحریم‌های تسلیحاتی ایران پرداخت.
روزنامه وال‌استریت‌ژورنال نوشت که سازمان ملل متحد به چین و روسیه اجازه داد سلاح‌هایشان را به کشور حامی تروریسم بفروشند، اما این نبرد هنوز تمام نشده است
شورای سردبیری روزنامه وال‌استریت‌ژورنال، در مطلبی با عنوان «شورای ناامنی سازمان ملل متحد» به موضوع رد شدن تمدید تحریم سلاح ایران در شورای امنیت سازمان ملل متحد پرداخته است.
«کلی کرفت»، نماینده دائم آمریکا در سازمان ملل متحد، به این موضوع اشاره کرد که رأی شورای امنیت «قفل دسترسی ایران به هواپیما، بالگرد و کشتی جنگی، تانک، سامانه‌های موشکی، دیگر سلاح‌های پیشرفته را باز می‌کند.» وال‌استریت‌ژورنال ضمن اشاره به این نقل‌قول، تأکید کرده که «قربانیان گروه‌های شبه‌نظامی تحت حمایت ایران در لبنان، عراق، سوریه و یمن، بیش از همه آسیب دیده‌اند و اسرائیل و کشورهای عربی خلیج، حامی تمدید تحریم‌ها هستند.»
این روزنامه آمریکایی نوشته است: «واشنگتن قطعنامه‌ای برای تمدید محدودیت دسترسی به سلاح پیشنهاد داد و تنها از حمایت جمهوری دومینیکن برخوردار شد. چین و روسیه رأی منفی دادند اما ۱۱ رأی ممتنع بسیار مؤثر بود. واضح است که بریتانیا، آلمان و فرانسه به کشوری که حمله‌های تروریستی در سراسر اروپا را برنامه‌ریزی می‌کند، سلاح نمی‌فروشند. رسانه‌ها این موضوع را شکست دولت ترامپ خواندند اما واقعاً چه کسی باید شرمنده باشد؟»
در ادامه این مطلب با اشاره به این‌که زمان برای اجرای نقشه دوم آمریکا فرا رسیده، افزوده است: «یک موفقیت نادر آمریکا در مذاکرات غیرمتعادل هسته‌ای ۲۰۱۵ ، این امکان را فراهم آورده که محدودیت‌های قبل از توافق، به‌طور سریع و یک‌جانبه برگردد. این امکان می‌تواند تحریم تسلیحاتی را تجدید کند و تحریم‌هایی را بر برنامه موشکی ایران اعمال کند که در غیراین‌صورت، در سال ۲۰۲۳ برداشته می‌شود. این اقدامات، می‌تواند مکمل تحریم‌های اقتصادی باشد که مؤثر عمل کرده است.»
این روزنامه با تکرار این ادعای ایران که آمریکا حق این اقدام را ندارد، چون توافق هسته‌ای را ترک کرده است، چنین تفسیر کرده است: «مهم نیست که تهران آشکارا این توافق را نقض کرده باشد. هرچند که چین، روسیه و کشورهای اروپایی که می‌خواهند توافق را حفظ کنند، تمایل به توافق با ایران دارند.»
در ادامه مطلب شورای سردبیری وال‌استریت‌ژورنال آمده است: «هرچند که آمریکا برجام را، که توافق سیاسی هسته‌ای محدودی است، ترک کرده، واشنگتن هنوز به مقررات الزام‌آور قطعنامه شورای امنیت که برجام را اجرایی کرده، پایبند است.»
وال‌استریت‌ژورنال افزوده است: «مذاکره‌کنندگان آقای اوباما این قطعنامه را جدا از برجام نوشته‌اند تا قابل بازگشت باشد. دولت ترامپ تنها باید شورای امنیت را به «عدم التزام آشکار» ایران متوجه سازد تا تحریم‌ها را برگرداند. دیگر کشورها می‌توانند قطعنامه‌ای علیه آن ارائه دهند اما آمریکا می‌تواند وتو کند.»
در ادامه این مطلب، با اشاره به گفته‌های جان بولتون مبنی بر این‌که ممکن است در آینده حق وتوی آمریکا در شورای امنیت به خطر بیفتد، آمده است: «اما آن مربوط به اقدامات سایر دولت‌هاست، نه آمریکا. چین و روسیه از سازمان ملل برای سدکردن مقاصد آمریکا استفاده کرده‌اند، چنانچه رأی تحریم‌های تسلیحاتی هم نشان داد. آقای اوباما از مکانیسم ماشه، به‌عنوان سپر آهنی توافق هسته‌ای استفاده کرده و حالا که ایران آشکارا این توافق را نقض می‌کند، ما نباید از آن استفاده کنیم؟»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
این روزنامه آمریکایی به پیشنهاد ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، مبنی بر برگزاری نشستی به‌منظور «اجتناب از تقابل و تشدید اوضاع در شورای امنیت» اشاره کرده و افزوده است: «راه برگزاری چنین نشستی، مذاکره با حسن‌نیت درباره تحریم است، اما روسیه می‌خواهد به ایران سلاح بفروشد، و چین در حال ایجاد اتحاد راهبردی با تهران است. رئیس‌جمهور ترامپ روز شنبه گفت که او در قمار پوتین وارد نمی‌شود.»
وال‌استریت‌ژورنال ادامه داده است: «درعین‌حال، آمریکا به‌تازگی چهار محموله بنزین ایرانی که به‌صورت غیرقانونی در راه ونزوئلا بودند را توقیف کرد. این اقدام فشار بیشتری بر ایران و کاراکاس وارد می‌آورد. نکته این سیاست آن است که ایران برای مذاکره درباره یک توافق جدید به میز مذاکره بیاید تا اشتباهاتی همچون انقضای تحریم‌های تسلیحاتی جبران شود، اما اکنون تهران در انتظار انتخابات نوامبر است.»
این روزنامه با اشاره به موضع جو بایدن، رقیب انتخاباتی ترامپ، که می‌گوید قبل از مذاکره درباره یک توافق جدید، دوباره به این توافق می‌پیوندد، افزوده است: «اما چرا اهرم جدید را از بین می‌برید؟ برگشت به توافق ۲۰۱۵ در ماه ژانویه می‌تواند به معنای پذیرش پایان تحریم تسلیحاتی باشد. پکن و مسکو می‌خواهند بر اساس منافع خودشان نظم بین‌الملل را بازسازی کنند و رهبران آمریکایی نباید به آن‌ها کمک کنند.»
