محمد باقر قالیباف برای یک سفر 4 روزه، وارد خوزستان شد. گفته می‌شود هدف او از این سفر، تنها امور اداری است و دیدار مردمی نخواهد داشت. او در بدو ورود به خبرنگاران گفت که برای حل مشکلات مردم به خوزستان آمده است. این در حالی است که برخی از تحلیل‌گران سفر او را در راستای فعالیت‌های انتخاباتی برای کرسی ریاست جمهوری ارزیابی می‌کنند.

به گزارش ایسنا، بابک نگاهداری، مشاور و رئیس حوزه ریاست مجلس در این باره چنین گفت:« سفرهای نظارتی ریاست مجلس شورای اسلامی، ‌در راستای انجام وظیفه نظارت بر اجرا،‌ عواید و فواید گوناگونی می‌تواند داشته باشد که حتما این فواید به مجلس در حل مشکلات مردم کمک شایانی خواهد نمود.» او در بخشی از توضیحات خود درباره سفر قالیباف به خوزستان گفت: « یکی از انتظاراتی که مردم همواره از نمایندگان خود، به خصوص نمایندگان شهرهای کوچک، در مجالس مختلف داشته‌اند پیگیری و حل مشکلات آنها در دستگاه‌های اجرایی و اداری است.»

 قالیباف در حالی به خوزستان سفر می‌کند و مدعی مردمی بودن است که در پی حوادث روستای ابولفضل، هیچ موضعی قاطعی در برابر بنیاد مستضعفان نگرفت. با رجوع به موضع رئیس مجلس در مورد مردم روستای ابولفضل، به وضوح ادعای مشاور رئیس مجلس زیر سوال می‌رود. اخیرا بنیاد مستضفان مدعی شد که مالکیت زمین‌های مردم روستای ابولفضل در خوزستان، در اختیاراین نهاد است وبا استفاده از نیروهای امنیتی و استانی برای تخریب خانه روستاییان اقدام کردند. این درحالی است که مردم این روستا چندین دهه است که در آن سکونت دارند و آنجا را آباد کرده‌اند. در درگیری پیش آمده، نیروهای امنیتی از گاز اشک‌آور و گلوله‌های ساچمه‌ای علیه مردم استفاده کردند.

اگرچه این اتفاق نخستین بار نیست که رخ می‌دهد، به نظر می‌رسد، سیاست قالیباف در برابر نهادهای انتصابی حکومت، «کرنش» است. اگرچه نزدیکان او مدعی هستند که برای سرکشی و درک بهتر مشکلات حوزه های انتخابیه خوزستان به آنجا سفر می‌کند. این درحالی است که اساسا رئیس مجلس مسئولیتی ویژه‌ای در قبال سایر مناطق ندارد و وظیفه او  مانند سایر نمایندگان، پیش از هر چیز، رسیدگی به امور حوزه انتخابیه خود است. آیا مشکلات تهران برطرف شده که آقای قالیباف عزم سفر به سایر نقاط کشور را کرده است؟

محمد باقر قالیباف که تجربه سه بار حضور در انتخابات ریاست جمهوری و شکست‌های پیاپی را دارد، همچنان در آرزوی رسیدن به کرسی ریاست جمهوری است. برخی از نزدیکان او معتقد هستند که قالیباف فردی اجرایی است. از این رو حضور او در مسند ریاست جمهوری می‌تواند برای نظام و کشور ارزشمند باشد. این سخن به وضوح با سابقه قالیباف در تضاد است.

فردی که در دوران ۱۲ ساله شهرداری تهران، انبوهی از بدهی‌ها به جای گذاشته است و عوارض دوران مدیریتش را همچنان مردم می‌پردازند، می‌بایست پیش از هر چیز درباره سو مدیریت آن دوران پاسخ دهد. همچنین اسناد بسیاری در مورد فساد اقتصادی او منتشر شده است. اما به نظر می‌رسد همراهی وی با ابراهیم رئیسی، رئیس کنونی قوه قضاییه در انتخابات گذشته، حریمی امن برای او فراهم کرده و گویا قرار نیست به اتهامات فساد اقتصادی او رسیدگی شود.

از سوی دیگر قالیباف طی همین مدت کوتاه حضور بر مسند ریاست مجلس نشان داد که دست‌کم در حیطه قانون‌گذاری و عمل در چارچوب‌های قانونی ضعیف است. جنجال‌های بسیاری که از تاثیر و نفوذ قالیباف برای انتخاب روسای کمیسیون‌ها بر پا شد نشان می‌دهد که او همچنان به مدل مهره‌چینی و انحصار در سیاست اعتقاد دارد.