فردی فلزیاب یک بازی تخته‌ای متعلق به وایکینگ‌ها را که به سال ۸۷۲ میلادی برمی‌گردد، در لینکولن‌شایر کشف کرد.

میک بات، معدن‌کاری بازنشسته، یک بازی کامل ۳۷ قطعه‌ای به نام «هنواتاول» را در محلی در نزدیکی رود ترنت کشف کرد. این بازی که شبیه شطرنج است، به خاطر ماهیت استراتژیک آن در بین سربازان محبوب بوده است.

این مرد ۷۳ ساله بیست سال گذشته عمر خود را صرف جست‌وجو برای یافتن اشیایی در این منطقه کرده است که اکنون به خاطر اکتشافات او، برای مورخان روشن شده است که مکان احداث کمپ زمستانی وایکینگ‌ها در سال ۸۷۲ میلادی بوده است.

بعد از اولین کشف او در محل تورکسی در سال ۱۹۸۲، آقای بات و دو فلزیاب دیگر توانستند صدها سکه، تکه‌های فلزی لباس، سنجاق سینه، و زین اسب پیدا کنند که همه متعلق به قرن نهم میلادی است.

آقای بات گفت: «خیلی بعدتر از نشان دادن این اشیا به موزه فیتزویلیام در کمبریج بود که کارشناسان به این نتیجه رسیدند که این محل کمپ زمستانی ۸۷۲ -۸۷۳ وایکینگ‌ها بوده و هزاران سرباز ارتش وایکنیگ‌ها آن زمستان را اینجا سپری کردند.»

به گفته نایجل میلز، مشاور آثار دست‌ساز در شرکت مزایده‌گر دیکس نونان وب، به‌رغم تلاش‌های آقای بات و دوستانش که به این کشف تاریخی منجر شد، هیچ کس از اهمیت ده‌ها قطعه کوچک سربی پیدا شده طی سال‌ها فعالیت آنها در تورکسی باخبر نبود.

آقای میلز به ایندیپندنت گفت: «آنها اول فکر کردند که این اشیا وزنه‌هایی سربی هستند. وایکینگ‌ها مقادیری عمده از طلا و نقره را به شکل قطعاتی قابل استفاده درآوردند که وزن‌هایی متفاوت داشت و به همین خاطر باید هر یک را وزن می‌کردند تا مطمئن شوند چقدر باید سنگین باشد. با این حال وقتی من آنها را وزن کردم، هیچ یک وزنی یکسان با دیگری نداشت و اصلا شبیه یکدیگر نبودند که به نظرم خیلی عجیب آمد. ولی این نظریه جاری در آن زمان بود.»

او ادامه داد: «وقتی در موزه اسلو بودم، فهمیدم که آنها درواقع دو دست از قطعات این بازی داشتند که قطعات سنگی صیقل‌یافته برای بازی هنواتاول بود و کاملا شبیه قطعات سربی بود که میک داشت. به همین خاطر فهمیدم رابطه‌ای بین آنها باید باشد و این قضیه را با مارک بلکبرن در موزه فیتزویلیام مطرح کردم و او هم موافق بود که این قطعات سربی مهره‌های یک بازی هستند.»

آقای میلز معتقد است که این قطعات قدیمی‌ترین دست کامل این بازی است که تاکنون کشف شده است.

او گفت: «نکته واقعا جالب وقتی است که به ارتشی از هزاران مرد فکر کنید که همه جنگجویان وایکینگ بودند و دور هم می‌نشستند و این بازی تخته‌ای را بازی می‌کردند. واقعا عجیب است.»

هدف این بازی آن است که طرف مدافع، شاه را به خانه‌های گوشه تخته منتقل کند. مربع‌های گوشه تخته، قلعه در نظر گرفته می‌شوند. در طرف دیگر هم فرد مهاجم سعی می‌کند از هر چهار طرف شاه را محاصره کند تا جلو حرکت او را بگیرد.

آقای میلز گفت: «این بازی خیلی استراتژیکی است. کمی شبیه شطرنج است، به این معنی که باید به تمام بازی‌های ممکن در هر نوبت فکر کرد، این که چه اتفاقی در پشت، جلو، و در دو سوی شما رخ خواهد داد.»

او ادامه داد: «باید رو به جلو فکر کرد و واقعا سخت است که در موقعیت مهاجم برنده بتوان بازی شد ... این بازی خیلی جانب طرف مدافع را می‌گیرد که همین آن را خیلی جالب‌تر می‌کند که بازی واکینگ‌ها شده است. آنها همیشه در حال حمله بودند و دفاع اصلا برای‌شان مهم نبود.»

و از آنجا که بعضی از مهره‌های شاه این بازی متفاوت است و از مس ساخته شده‌اند، آقای میلز نظریه‌ای دارد که ممکن است آن قطعات جایزه‌ای برای برنده بازی بوده باشد و سربازان سعی داشتند تعداد هر چه بیشتری از این مهره‌های متفاوت شاه را جمع کنند.

این کشف روز سه‌شنبه به شیوه مجازی از طرف شرکت دیکس نونان وب به مزایده گذاشته خواهد شد و انتظار می‌رود حداقل ۱۰۰۰ پوند فروش رود.

آقای میلز گفت که این کشف آقای بات «نشان می‌دهد که فلزیابی چقدر کار مهمی است و نیز حکایت از اهمیت اشیایی دارد که آنها پیدا کرده‌اند.» او درباره قطعات یافته شده این بازی گفت: «هیچ کس قدر این‌ها را نمی‌دانست، ولی در واقع بخش مهمی از تاریخ هستند.»