سیارکی با نام رسمی «2020QU6» نخستین بار توسط لئوناردو آمارال در رصدخانه کمپودوس امارایز در برزیل شناسایی شده است.
یک اخترشناس تازه‌کار، یک سیارک بالقوه خطرناک را که در مسیر حرکت به سوی زمین بود تنها چند روز پیش از عبور آن از کنار زمین شناسایی کرد. این جرم فضایی در صورت برخورد به زمین می‌توانست فاجعه‌ای جهانی به دنبال داشته باشد اما در فاصله ایمن چهل میلیون کیلومتری زمین و به عبارتی در فاصله‌ای برابر با بیش از صدبرابر فاصله زمین تا ماه، از کنار ما عبور کرد. متخصصان بر این باورند که چنین مساله‌ای به ما یادآوری می‌کند که اجرام آسمانی نسبتا بزرگ، می‌توانند در حالی که به سوی زمین در حرکتند، به آسانی از دیدرس ما دور بمانند. آن‌ها مکررا هشدار می‌دهند که بدون در اختیار داشتن نظام‌های ردیابی سیارکی در مقیاس وسیع، سیاره ما می‌تواند با خطر برخوردهای غیرمنتظره مواجه باشد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
شی موردنظر با نام رسمی سیارک 2020QU6 نخستین باردر ۲۷ اوت توسط لئوناردو آمارال در رصدخانه کمپودوس امارایز در برزیل شناسایی شده بود. نزدیک‌ترین عبور این سیارک از کنار زمین در تاریخ ۱۰ سپتامبر رخ داده است.
بررسی‌های پیشرفته بسیاری با هدف ردیابی و شناسایی چنین اجرامی، پیش از نزدیک شدن آن‌ها به زمین صورت گرفته است. اما متخصصان می‌گویند که کشف و شناسایی اخیر، به ما یادآور می‌شود که چنین نظام‌های ردیابی کاملا هم قابل اعتماد نیستند و تعداد بسیاری از اجرام فضایی جالب (و البته به صورت بالقوه خطرناک) وجود دارند که هنوز یافته و شناسایی نشده‌اند.
کیسی درایر رئیس و مشاور ارشد سیاست فضایی انجمن سیاره‌ای می‌گوید: «این کشف به ما متذکر می‌شود که حتی با وجود این که اکثر اجرام بزرگ نزدیک به زمین را شناسایی کرده‌ایم، اما هنوز همه آن‌ها را نیافته‌ایم. ما باید به حمایت از منجمان مستقر در زمین ادامه دهیم و برای حفاظت از زمین چه برای حال و چه برای آینده روی قابلیت‌های جدید ماموریت‌های مستقر در فضا مانند NEOSM (ماموریت نظارت بر اجرام نزدیک به زمین) سرمایه‌گذاری کنیم.»
ناسا از سوی کنگره آمریکا برای شناسایی و ردیابی ۹۰ درصد از اجرام بزرگ‌تر از ۱۴۰ متر نزدیک به زمین، تا پایان سال ۲۰۲۰ ماموریت یافته است. اما در تلاش برای انجام این ماموریت و با درخواست بودجه بیشتر، تنها ۴۰ درصد از این اجرام فضایی شناسایی شده‌اند و انتظار نمی‌رود که این هدف تا سی سال آینده محقق شود.
انجمن سیاره‌ای خاطرنشان می‌کند که اغلب پروژه‌های شکار و ردیابی سیارک‌ها در نیم کره شمالی انجام می‌شوند و این به آن معناست که خطر نادیده گرفتن آن دسته از سیارک‌هایی که از جنوب خط استوا به سمت زمین می‌آیند بالا است. به عبارت دیگر، پروژه‌هایی مانند آن‌چه که آقای لئوناردو آمارال در رصدخانه کمپودوس امارایز در برزیل انجام داد، کلید شناسایی و ردیابی سیارک‌هایی است که ممکن است از نظر دورمانده باشند.
این سیارک آخرین مورد از سیارک‌هایی است که در مسیر حرکت خود به سوی زمین، نسبتا دیر شناسایی شده است. چنین ردیابی‌هایی به نگرانی‌هایی دامن‌زده زیرا بیانگر آن است که سیارک‌های خطرناک، می‌توانند بدون آن که شناسایی شده باشند به زمین برسند. یکی از متخصصان می‌گوید با وجود این، کشف اخیر می‌بایست بیشتر موجب امیدواری باشد و نه نگرانی.
بروس بتس، دانشمند و رئیس انجمن سیاره‌ای می‌گوید: « ما در اخبار، مرتب بیشتر و بیشتر درباره کشف سیارک‌ها می‌شنویم و این در درجه اول به این دلیل است که ما در یافتن و ردگیری سیارک‌های نزدیک به زمین در حال بهتر شدن هستیم. این طور نیست که به یک‌باره سیارک‌های بیشتری پدیدار شده باشند بلکه این ماییم که بهتر می‌توانیم آن‌ها را ردیابی و شناسایی کنیم.»
© The Independent
