الیویا نیوتون-جان جنسیت‌زدگی فیلم «گریس» را رد کرد و گفت از آن نمی‌توان چیزی برای جنبش «من‌هم» بیرون کشید. 

در این فیلم موزیکال سال ۱۹۷۸، شخصیتی به نام سندی که الیویا نیوتون-جان نقش آن را بازی می‌کند، از دوشیزه‌ای ساده‌پوش به دختر شرور چرم‌پوشی استحاله پیدا می‌کند و سرانجام توجه کامل پسر مکانیک بی‌احساسی به نام دنی (جان تراولتا) را به خود جلب می‌کند. 

استحاله سندی به سر و وضعی جدید همچنان یکی از مهم‌ترین بزنگاه‌ها در فیلم‌های موزیکال قرن بیستم است اما دست‌ کم در صحنه‌ای که به نظر می‌رسد سندی برای آن که جذابیت داشته باشد به تغییر سر و وضع و شخصیتش نیاز پیدا می‌کند، به این استحاله اتهام زن‌گریزی هم زده‌اند. 

اکنون الیویا نیوتون-جان این انتقاد را رد کرده است. 

نیوتون-جان در مصاحبه با گاردین گفت: «با یک فیلم سروکار داریم که داستانی در دهه پنجاه را روایت می‌کند که اوضاع دیگری برقرار بود. همه فراموش می‌کنند که درنهایت دنی هم به خاطر سندی خودش را تغییر داد. از درون آن نمی‌توان چیزی برای جنبش من‌هم بیرون کشید.» 

او ادامه داد: «دختری عاشق پسری شده است و فکر می‌کند با این عشق می‌تواند دل او را هم به دست آورد. همین. پسر هم فکر می‌کند با عشق می‌تواند دل دختر را به دست آورد. به نظر من این خیلی واقع‌گرایانه است. آدم‌ها چنین رفتاری با هم دارند. داستان عاشقانه جالبی است.» 

این خواننده و هنرپیشه استرالیایی همچنین اعتراف کرد استحاله خودش در قلمروی موسیقی هم که بعد از فیلم گریس رخ داد و نماهنگ تک‌خوانی «بگذار آمادگی جسمانی پیدا کنم» دست‌آورد آن بود، عمداً عمر کوتاهی داشت. 

او گفت: «دلم می‌خواست دختر خوبی باشم و اگر راه دیگری در پیش می‌گرفتم احتمال داشت با پدرم مشکل پیدا کنم.» 

نیوتون-جان و تراولتا بعد از تولید فیلم گریس هم دوستان خوبی بودند و دوباره در فیلم خیال‌پردازانه «دو مدل از یک نوع» محصول سال ۱۹۸۳ هم‌بازی شدند. 

آن‌ها در سال ۲۰۱۲ در آلبوم کریسمسی «این کریسمس» هم همکاری کردند.