دومین «قمر» زمین برای آخرین بار در حال ترک فضای پیرامون سیاره ماست. این شیء که با عنوان 2020SO شناخته می‌شود درحالی‌که دانشمندان در روز هشتم ماه نوامبر ۲۰۲۰ تلاش می‌کردند آن را شناسایی کنند، موقتاً به دام جاذبه گرانشی زمین افتاده بود. پروفسور ویشنو ردی در آن زمان گفت: «بر اساس پیش‌بینی مرکز مطالعات اجرام نزدیک به زمین (CNEOS)، با در نظر گرفتن کم‌نور بودن این جرم، تشخیص این‌که این جرم چیست چالش بزرگی بود.» ما با استفاده از تلسکوپ ال‌بی‌تی (LBT)، مشاهدات متعددی انجام دادیم که نشان می‌داد 2020SO یک سیارک نیست.

ناسا سرانجام تائید کرد که این شیء، درواقع یک سیارک نبوده است و چیزی نبوده جز بوستر موشک «Centaur» مربوط به دهه ۶۰ میلادی که احتمالاً در جریان مأموریت «سروایر ۲» (Surveyor ۲) سال ۱۹۶۶ به فضا راه پیدا کرده و مسیر فرود آن بر روی ماه موفق آمیز نبود. یکی از مسائلی که فهم ماهیت واقعی این «قمر» را دشوار کرده بود این بود که مثل یک جعبه دربسته که مشخص نیست داخل آن چیست، به نظر می‌رسید. مدار چرخش آن به زمین نزدیک بود. آن‌قدر نزدیک به زمین که دانشمندان بر این باور بودند که منشأ این شیء ممکن است زمین بوده باشد.

مورد دیگر، سرعت نسبتاً پایین آن بود. بوستر یا همان تقویت‌کننده موشک با سرعت ۱۸۸۰ مایل بر ساعت از ماه عبور کرد که چنین سرعتی برای سیارک بودن، بسیار کم است.

بااین‌وجود، این بوستر موشک پیش از آن چند بار از کنار زمین عبور کرده بود از جمله در سال ۱۹۶۶ اندکی پس از پرتاب آن -که دانشمندان متوجه آن نشدند. دلیل بازگشت دوباره این بوستر موشک به مدار زمین در نهایت تعجب، نور خورشید است. داوید فارنوکیا مهندس مسیریابی در آزمایشگاه پیش‌رانش جت (JPL) که تحلیل مسیر حرکت 2020SO را برای مرکز مطالعات اجرام نزدیک به زمین (CNEOS) بر عهده دارد می‌گوید: «فشار پرتوهای خورشیدی، یک نیروی غیر گرانشی است که در اثر فوتون‌های ساطع‌شده از خورشید و زمانی که به یک شیء طبیعی یا مصنوعی حرارت می‌دهد ایجاد می‌شود. «شتاب ایجادشده در یک شیء به اصطلاحاً نسبت مساحت به جرم آن بستگی دارد که برای اجرام کوچک‌تر و روشن و کم چگال، بیشتر است.»

ازآنجایی‌که موشک خالی، چگالی بسیار پایینی دارد و با در نظر گرفتن فقدان مقاومت در برابر حرکت در محیط خلأ در فضا، این شیء توانسته به‌سادگی حرکت کند - قابل قیاس با یک بطری خالی سودا که توسط باد جابجا می‌شود. آن‌گونه که تارنمای Earthsky نشان می‌دهد این «قمر» کوچک در روز دوم فوریه ۲۰۲۱، آخرین و نزدیک‌ترین سفر خود به نزدیکی زمین را انجام می‌دهد و پیش از آنکه بر اثر نیروهای گرانش -که باعث حرکت آن به سمت مدار خورشید می‌شوند- مسیر خود در فضا را ادامه دهد، از فاصله ۰.۵۸ فاصله ماه تا زمین (۱۴۰۰۰۰ مایل برابر با ۲۲۰۰۰۰ کیلومتر) عبور خواهد کرد. 

 پروژه تلسکوپ مجازی در رم، در شب اول فوریه، گذر این شیء را به‌صورت آنلاین نمایش خواهد داد.