در حال حاضر بیشتر ایرانیان در فقر و نداری به سر می‌برند و آخرین آمار نشان می‌دهد که بیش از ۵۰ درصد آن‌ها زیر خط «فقر مطلق» قرار دارند، اما رژیم این کشور برای توجیه وضعیت آشفته اقتصادی کنونی و هزینه‌های نظامی، «هسته‌ای» و پول‌های گمشده‌ای که از جیب‌ رهبران رژیم سر درآورده است، محاصره و تحریم‌های بین‌المللی را بهانه می‌کند. اکنون این پرسش مطرح است که پس پول مردم ایران و سود به‌دست آمده از سرمایه‌گذاری‌های رژیم در تحقق سیاست‌های توسعه‌طلبانه و چیرگی بر پایتخت‌های کشورهای عربی، کجاست؟

در طول تاریخ بشر، پروژه‌های توسعه‌طلبانه همواره با دستاوردهای اقتصادی همراه بوده است. هدف اصلی هم هرگز تصرف قلمرو یک سرزمین نبوده است، مگر آن ‌که برای کشور اشغالگر منفعتی درپی داشته باشد. در طول هزاران سال، سیاست و اقتصاد به موازات یکدیگر در حرکت بوده‌اند و اگر ثروت مادی یا موقعیت جغرافیایی استراتژیک وجود نداشت تا به‌عنوان گذرگاه تجاری یا نظامی مورد استفاده قرار گیرد، هیچ قدرتی درصدد اشغال سرزمین دیگری برنمی‌آمد.

ماهیت پروژه توسعه‌طلبانه رژیم ایران، که تهران گفتمان مذهبی، فرقه‌ای و نظامی خود را برپایه آن بنا نهاده است، در سال‌های اخیر آشکارا نمایان شده است. دولت ایران برای منحرف‌کردن افکارعمومی از دستاوردهای اقتصادی این پروژه که نتیجه آن تنها به سود رژیم بوده، گاه به دین و گاه به شکوه و عظمت تاریخ ایران متوسل شده است.

با این حال، به نظر می‌رسد که پروژه توسعه‌طلبانه ایران، بدون هیچ پیوندی با مذهب و فرقه‌گرایی، تنها اهداف اقتصادی محض دارد و غایت اصلی آن، افزایش ثروت رهبری جمهوری اسلامی ایران است که بنابر گزارش سفارت ایالات‌متحده در بغداد، بیش ۲۰۰ میلیارد دلار تخمین زده می‌شود. این درحالی است که رژیم ایران پیوسته تاکید دارد کلیه‌ نابسامانی‌های اقتصادی کنونی ناشی از «توطئه جهانی» علیه ایران و تحریم‌هایی است که بر این کشور اِعمال شده، اما در عمل، تمام سود حاصل از پروژه توسعه‌طلبانه رژیم، در خزانه‌های خامنه‌ای و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی جمع شده است.

پول‌های خامنه‌ای از کجا تامین شده و این ثروت هنگفت، چگونه اندوخته شده است؟ برای پاسخ به این پرسش، لازم است به واقعیت اوضاع کشورها و پایتخت‌هایی نگاه بیندازیم که جمهوری اسلامی ایران در سال ۲۰۱۵، از زبان علی‌اکبر ولایتی، مشاور رهبر جمهوری اسلامی، درباره آن‌ها چنین اعلام کرد: «امروز ما چهار پایتخت عربی (بغداد، دمشق، بیروت و صنعا) را در کنترل داریم.»

در واقع رژیم ایران همواره کوشیده است برای انگیزش و روحیه دادن به جنگجویانی که در صفوف شبه‌نظامیان می‌جنگند، از شعارهای فرقه‌ای بهره‌برداری کند و با استفاده از گفتمان سیاسی ضدغرب، هرگاه شرایط ایجاب کرد، دربرابر مردم و طرفدارانش «نقش قربانی» را بازی کند؛ درحالی‌‌که همه این‌ها با هدف دست زدن به اقدام‌های ناروا و ناشایست‌ برای پیشبرد برنامه‌های توسعه‌طلبانه سیاسی و اقتصادی است و رژیم ایران با بهره‌برداری از ایدئولوژی و دین، درصدد کسب این منافع شخصی است که هرگز برای ایران و مردم آن سودی در پی نداشته است.

از آنجا که در حوزه اقتصاد، موقعیت جغرافیایی نقشی اساسی دارد، نگاه رژیم ایران به سوریه و لبنان معطوف شده است تا خود را به دریای مدیترانه برساند و از مرزهای قانونی و غیرقانونی میان دو کشور بهره‌برداری کند. در تمام کشورهایی که ایران در آن‌ها نفوذ و کنترل دارد، مانند عراق، سوریه و لبنان، سرمایه‌های ملی برای منافع ایران هزینه شده است. بررسی وضعیت اقتصادی در هر یک از کشورهای یادشده، نمایانگر عمق بحران و فروپاشی اقتصادی است؛ به‌طوری‌که حتی نقشه اقتصادی این کشورها هم مطابق با منافع ایران ترسیم می‌شود.

رژیم ایران از برنامه‌های توسعه‌طلبانه‌ خود در عراق، سوریه، یمن و لبنان، سود هنگفتی کسب می‌کند و تمام سود به‌دست‌آمده به گنجینه‌های سران رژیم واریز می‌شود؛ درحالی‌‌که مردم ایران از این مبالغ سرسام‌آور کمترین بهره‌ای ندارند.

البته حقیقت تمام نکاتی که در بالا ذکر شد، در تظاهرات مردمی اخیر و شعارهایی که مردم در خیابان‌ها علیه رژیم سر می‌دادند و آن را «دزد» توصیف می‌کردند، آشکار می‌شود، اما رژیم ایران به‌جای رسیدگی به خواسته‌های معترضان، با گلوله به مقابله با آن‌ها پرداخت و بنابر گزارش رویترز، بیش از یک‌هزار و ۵۰۰ تن از شهروندان ایران در تظاهرات مزبور کشته شدند.

همه موارد فوق نشان می‌دهد که رژیم ایران دارایی‌های ملت خود را صرف سرمایه‌گذاری‌های مشکوک در پروژه‌های توسعه‌طلبانه‌ خود می‌کند و برای پرده‌پوشی ماهیت آن‌ها، گاهی این پروژه‌ها را رنگ مذهبی می‌دهد و گاهی آن‌ها را اقدام‌های سیاسی معرفی می‌کند. درحالی‌که حقیقت امر برای همه آشکار شده است که آنچه رژیم ایران دنبال می‌کند، در واقع یک پروژه فساد فرامرزی است که هزینه آن را ملت‌های منطقه، به‌ویژه مردم خود ایران، می‌پردازند. تردیدی نیست که این پروژه، منافع اقتصادی عظیمی دارد که فقط به خزانه رهبر جمهوری اسلامی ایران و سپاه پاسداران ریخته می‌شود و در این میان، ملت ایران هیچ بهره‌ای نمی‌برند.

در مقالات بعدی، جزئیات سود به‌دست آمده از هر یک از پایتخت‌های عربی را که بساط پروژه توسعه‌طلبانه رژیم ایران در آن‌ها پهن شده است، شرح خواهیم داد.

 (ادامه دارد)