شاه زنده می‌شود!
از چند میلیون ایرانی در خارج کشور، تاکنون ۱۴۰۰ نفر (با ۱۴ هزار نفر، اشتباه نشود!) نامه یا کارزارِ «نه به جمهوری اسلامی» را امضا کرده‌اند. امیدوارم جمهوری اسلامی با این سندی که بی‌بی‌سی و رادیو فردا هم اعلام کرده و در دانشنامه اینترنتی هم ثبت شده، ادعا نکند که باقی این چند میلیون نفر، بله گویان به جمهوری اسلامی‌اند!
از جمله امضاکنندگان، شاهزاده رضا پهلوی است که به‌صورت تصویری، نه گفتن خود را اعلام کرده است.
مجسم کنید محمدرضا شاه بعد از چهل و دو سال زنده شده و سری به دنیای وجود کشیده که ببیند چه خبر است. اول به سراغ ولیعهدش می‌رود. می‌بیند آقا رضا یک ورق کاغذ آ-چهار جلوی سینه‌اش سپر کرده و صاف ایستاده، یک نفر هم دارد از او عکس می‌گیرد.
شاه کاغذ را می‌گیرد نگاه می‌کند، می‌بیند رویش نوشته «نه به جمهوری اسلامی». می‌پرسد پسرم، چند سال از جمهوری اسلامی گذشته؟ شاهزاده می‌گوید چهل و دو سال پدر!
شاه جا می‌خورد. درجا سکته می‌کند، دوباره می‌میرد!
حیای گربه کجا رفته؟
آقای رضا پهلوی مرد معقولی است. اینکه در و پنجره خانه‌اش را به روی مردم باز می‌کند که زندگی و خانواده‌اش را ببینند و ورزش کردنش را در خانه تماشا کنند، نشان می‌دهد که نمی‌خواهد مثل پدرش از مردم فاصله بگیرد.
عکس‌های خصوصی که در این سال‌ها از محمدرضا شاه در اینترنت می‌بینیم که دارد چای می‌خورد و با بچه‌هایش بازی می‌کند و به مهمانی می‌رود و روی ماسه‌های ساحل دمر می‌خوابد، برایمان تازگی دارد. این عکس‌ها تازه گرفته نشده! از دوربین و آلبوم افراد متفرقه و مردم عادی هم درنیامده! گیرم مطبوعات زمان شاه نه به این عکس‌ها دسترس داشتند نه اجازه داشتند غیر از عکس‌هایی که دربار و وزارت اطلاعات می‌فرستند، عکسی از خاندان سلطنت چاپ کنند.
شاهزاده رضا فعلاً و عجالتاً خاکی است. می‌خواهد با مردم باشد، بنابراین وقتی از او می‌خواهند یک کاغذ دستش بگیرد و «نه به جمهوری اسلامی» بگوید، نه نمی‌گوید! روی کارزاری‌ها و امضا جمع‌کن‌ها را زمین نمی‌اندازد. با خلوص نیت عکس تمام‌قد می‌اندازد و می‌فرستد. اما آیا درست است که شاهزاده را سر کار بگذاریم؟ ایشان که مثل تمام مردم هشیار، همان روز اول «نه»ی خود را گفته بود.
مصاحبه با امضاکنندگان زیر!
شما یکی از امضاکنندگان زیر هستید؟
بعله، هنرمند هم هستم.
چی شد که اعلامیه را امضا کردید؟
به نظر من جمهوری اسلامی آدم نیست. وقتی حبیب خدابیامرز به ایران رفت ما منتظر بودیم که اگر کارش گرفت ما هم برویم. یعنی نوبت گرفته بودیم ولی حبیب متأسفانه در ایران مرد. بنابراین ما فهمیدیم روی جمهوری اسلامی نمی‌شود حساب کرد. ممکن است ما هم برویم ولی بمیریم.
چی شد که به جمهوری اسلامی نه گفتید؟
واسه همون دیگه. البته کرونا هم آمد کنسرت‌ها مالید. دیگر این تلفن صابمرده یک زنگ نمی‌زد، بنابراین یک روز زنگ زد، ما هم امضا کردیم. چون‌که ممکنه مردم ما را فراموش کنند.
فکر نمی‌کنید بعد از چهل و دو سال، ناگهان نه گفتن به جمهوری اسلامی، قدری دیر است؟
پدرم خدابیامرز همیشه می‌گفت ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه است.
پدرتان می‌گفت؟
بعله. البته مادربزرگم هم می‌گفت ولی پدرم بیشتر می‌گفت.
امضا نکردم
شما یکی از امضاکنندگان زیر هستید؟
نه خیر.
چرا؟
برای اینکه برای امضای خودم ارزش قائلم. الان ۴۲ سال است به جمهوری اسلامی نه گفته‌ام. از روز اول. حالا مگر خواب‌نما شده‌ام که یک-کاره، بگویم نه به جمهوری اسلامی؟ مگر تا به حال بله گفته‌ام؟ شما خانم فاطمه سپهری را می‌شناسید؟
بله. یک بانوی مسلمان محجبه است.
خوب. ببینید ایشان در چند جمله کوتاه، راجع به خامنه‌ای و جمهوری اسلامی، چه گفته است. یکی از چهارده نفر امضاکنندگان نامه معروف علیه خامنه‌ای است. در داخل ایران هم هست. با وجود یک چنین هم‌وطن معترض و بانوی شیردلی، بنده تازه بیایم در خارج کشور بگویم نه به جمهوری اسلامی؟ خجالت دارد!
باز هم امضا می‌کنم!
شما یکی از امضاکنندگان زیر هستید؟
کدام زیر؟
زیر اعلامیه.
کدام اعلامیه؟
نه به جمهوری اسلامی!
آهان. بعله. اگر اعلامیه‌اش را دارید، باز هم امضا می‌کنم! امضا کردن این اعلامیه وظیفه ملی و میهنی همه مبارزان راه آزادی میهن عزیز می‌باشد!
چی شد که امضا کردید؟
به من تلفن کردند گفتند یک عده از هنرمندان و خوانندگان هم امضا کرده‌اند. من هم از بچگی به خوانندگی علاقه داشتم ولی متاسفانه پیش نیامد. یک بار هم یکی از آهنگسازها را توی خیابان دیدم و برایش خواندم.
چی گفت؟
گفت اشتباه گرفتی، من آهنگساز نیستم.
راست می‌گفت؟
خدا می‌داند. به هیچ‌کس نمی‌شود اعتماد کرد.
می‌دانید شاهزاده رضا پهلوی هم این نامه را امضا کرده؟
آهان بعله. خوب شد یادم انداختید. اتفاقاً من از بچگی دوست داشتم شاه بشوم. وقتی به من گفتند آقای رضا پهلوی هم نامه را امضا می‌کند، خیلی امیدوار شدم و امضا کردم.
چرا امضا کردم
شما چطور شد که نامه را امضا کردید؟
والله، در این چهل و دو ساله یک احتمالی بود که من مجبور بشوم بروم ایران، به خاطر یک خانه‌ای که هست و مسئله ارث و میراث. بنابراین هیچ فعالیتی در خارج نمی‌کردم. ولی حالا که موضوع منتفی شده و حقم را خورده‌اند، گفتم نه به جمهوری اسلامی و مرگ بر شوهر خواهرم!
****
کتاب تفریح المسائل: www.tafrihbook.com
***
