هواداران جنبش «اعتراض به انقراض» با بستن خیابان‌ها در سراسر بریتانیا از دولت خواستند برای مقابله با تغییرات آب‌وهوایی جدی‌تر اقدام کند.

بیش از ۲۰۰ کنشگر از جمله پرستاران، معلمان، دانش‌آموزان و دانشجویان در شهرهای بزرگ و کوچک از بنگور در ایرلند شمالی تا کنتربری در کِنت، در خیابان و جلوی خودروها بست نشسته‌اند.

تظاهرات موسوم به «شورش یک»، در ساعت ۱۱ صبح روز شنبه و در دومین سالروز اعلام وضعیت اضطراری تغییرات آب‌وهوایی در مجلس اجرا شد. این کنشگران، «چندین  نافرمانی مدنی شجاعانه و بدون خشونت» انجام دادند. تعدادی از معترضان دستگیر شدند؛ از جمله پزشکی به نام سارا بن که گفت برای اعتراض به «سستی اسف‌بار سیاستمداران منتخبمان در انجام اقدامات لازم برای حفاظت از ما و نسل‌های آینده از اثرات تغییرات آب‌وهوایی» خیابانی در بیرمنگام را بسته بوده است.

به گزارش گروه «اعتراض به انقراض»، از ۴۰ نفر معترض در لندن، ۱۰ نفر دستگیر شده‌اند. مردی روی پل وست‌مینیستر، سد راه خودروها شد و مورگان ترولند، مهندس عمران ۶۸ ساله اهل هکنی در شرق لندن، نیز مسیر «تاور بریج» (پل برج) را بست.

آقای ترولند گفت: «می‌ترسم میلیاردها انسان و موجود زنده بر اثر بحران آب‌وهوا بمیرند. وحشتم از این است که بسیاری این را پذیرفته‌اند یا حس می‌کنند قدرتی برای تغییر این روند ندارند. می‌خواهم به تماشاچیان بگویم تک‌تک ما می‌توانیم بسیار اثرگذار باشیم.»

تک‌تک معترضان تابلوهایی حاوی چنین پیام‌‌هایی با خود داشتند: «بحران تغییرات آب‌وهوایی، مرا نگران آینده نوه‌ام می‌کند.»

آندریا مینوتیو، پرستار ۳۶ ساله که در شهر خود ایپسویچ راه خودروها را بسته بود، گفت: «شاید مردم تعجب کنند چرا پرستاری تابلو به دست جلوی خودروها نشسته است. شاید بخواهند بدانند این کارم چه اثری بر شغلم دارد یا پلیس دردسری برایم ایجاد می‌کند یا نه. من از خطرات این کار آگاهم اما اخلاقا خود را موظف می‌دانم به مردم راجع به عواقب فاجعه‌بار بحران تغییرات آب‌وهوایی هشدار دهم. اگر به موقع اقدام نکنیم سیل، گرسنگی، قحطی، همه‌گیری، انقراض گونه‌ها و فروپاشی اجتماعی در انتظارمان خواهد بود و کودکان این کشور و این جهان، اولین کسانی هستند که بیشترین صدمه را خواهند دید. نمی‌توانیم بنشینیم و شاهد این اتفاقات باشیم. هنوز برای تغییر دیر نشده است. می‌توانیم از دولت بخواهیم همین حالا دست به کار شود و داشته‌هایمان را حفظ کند.»

فیونا پرایور، معلم ابتدایی بازنشسته ۵۸ ساله که در کارلایل جلوی خودروها نشسته بود، گفت: «نگران آینده نوه شش ساله‌ام هستم. به او چه بگویم؟ بگویم نشستم و کاری نکردم یا بگویم مادربزرگ فی هرکاری از دستش برمی‌آمد برای تغییر این وضعیت انجام داد؟»

گروه اعتراض به انقراض مدعی است که دولت با اعلام اهداف بلندپروازانه‌تر فقط می‌خواسته به جای اقدام واقعی، تیترهای جذابتری برای رسانه‌‌ها فراهم کند. گالی بویاک، سخنگوی این گروه، گفت: «امروز می‌بینیم مردم از این که این دولت نمی‌پذیرد این بحران جدی است، ترسیده‌ و سرخورده‌اند. دولت باید مجمع ملی شهروندان برای برقراری عدالت آب‌وهوایی و زیست‌بومی را تشکیل دهد، زیرا اگر سیاستمداران می‌ترسند با حقیقت مواجه شوند، مردم عادی آماده انجام اقدامات لازم هستند.»

در روز اول ماه مه، چندین تظاهرات «لایحه را بکش!» (Kill The Bill) نیز برگزار شد و معترضان، لغو لایحه‌ای که به پلیس برای محدود کردن تظاهرات اختیارات بیشتری می‌دهد و آن را به جرمی به نام «ایجاد مزاحمت عمدی و لاقیدانه برای عموم» تعبیر می‌کند، خواستار شدند. دولت می‌گوید تصویب لایحه موسوم به «پلیس، جرم، محکومیت و دادگاه» برای جلوگیری از تکرار اغتشاشات گسترده‌ لازم است؛ اغتشاشاتی مانند تظاهرات سال ۲۰۱۹ گروه «اعتراض به انقراض» و اعتراضات پارسال تابستان «جان سیاهان مهم است».