طبق یافته‌های پژوهشگران، اسید موجود در روغن نخل می‌تواند ژنوم سرطان را تغییر و احتمال گسترش این بیماری را در بدن افزایش دهد.
روغن نخل از افزودنی‌های رایج مورد استفاده در مواد مختلف، از شکلات و رژ لب گرفته تا حتی خمیردندان و شامپو است.
به گفته پژوهشگران، گسترش سرطان (متاستاز) عامل اصلی مرگ بیماران مبتلا به سرطان است و بیشتر افراد دچار سرطان گسترش‌یافته را فقط میشود تحت درمان قرار داد اما بهبود پیدا نمی‌کنند.
اسیدهای چرب اجزای سازنده چربی در بدن ما و غذاهایی است که می‌خوریم. اسیدهای چرب موجود در برنامه غذایی گسترش سرطان به سایر اعضا را تشدید می‌کنند، اما چگونگی این روند و اینکه آیا تمام اسیدهای چرب در گسترش بیماری دخیل‌اند یا خیر، هنوز مشخص نیست.
این تحقیق را پژوهشگران موسسه پژوهش‌های زیست‌پزشکی (IRB) بارسلون انجام داده‌اند و در نشریه نیچر منتشر شده است. طبق یافته‌های این محققان، یکی از چنین اسیدهای چربی که معمولا در روغن نخل وجود دارد، موسوم به اسید پالمیتیک، در موش‌ها باعث گسترش سرطان دهان و سرطان پوستی ملانوما به سایر اعضا شده است.
دکتر هلن ریپون، مدیرعامل موسسه خیریه سرطان‌پژوهی جهانی (Worldwide Cancer Research) مستقر در بریتانیا، می‌گوید: «این کشف نقطه عطف مهمی در شناخت ما از چگونگی ارتباط سرطان و برنامه غذایی است و شاید مهم‌تر از آن، چگونگی استفاده از این دانش در شروع درمان‌های جدید برای سرطان باشد.»
«برآورد میشود متاستاز عامل ۹۰ درصد مرگ‌و‌میرها در اثر سرطان باشد‌ــ سالانه حدود ۹ میلیون مرگ در سراسر جهان.»
«شناخت بیشتر در مورد آنچه باعث گسترش سرطان میشود وــ از آن مهم‌تر‌ــ جلوگیری از آن راهی رو به جلو برای کاهش این آمار است.»
سایر اسیدهای چرب موسوم به اسید اولئیک و اسید لینولئیک‌ــ چربی‌های امگا-۹ و امگا-۶ موجود در غذاهایی مثل روغن زیتون و تخم کتان‌ــ چنین اثری ندارند.
اسید پالمیتیک با گسترش سرطان ارتباط دارد، اما ارتباطی بین آن و افزایش خطر بروز اولیه این بیماری پیدا نشده است.
بر اساس یافته‌های این تحقیق، وقتی اسید پالمیتیک به برنامه غذایی موش‌ها اضافه شد، نه تنها در متاستاز سرطان نقش داشت بلکه آثاری بلندمدت بر ژنوم آن گذاشت.
حتی وقتی اسید پالمیتیک از برنامه غذایی موش‌ها حذف شد، سلولهای سرطانی که مدتی کوتاه در معرض مواد غذایی حاوی این اسید قرار داشتند، همچنان گسترش‌پذیری بالایی به سایر اعضا داشتند.
این تغییرها عملکرد سلولهای سرطانی دچار متاستاز را دگرگون می‌کنند و به سلولهای سرطانی امکان می‌دهند شبکه‌ای عصبی دور توده سرطانی تشکیل دهند تا با سلولهای اطراف ارتباط برقرار کنند و آسان‌تر گسترش یابند.
دانشمندان با توجه به این یافته‌ها، شروع به ایجاد درمان‌هایی کرده‌اند که در این فرایند وقفه ایجاد می‌کنند و به گفته آنان، کارآزمایی بالینی در دو سال آینده آغاز خواهد شد.
پروفسور سالوادور ازنار بنیتا، سرگروه ارشد در موسسه پژوهش‌های زیست‌پزشکی بارسلون (IRB) و استاد پژوهشگر در موسسه پژوهش و مطالعات پیشرفته کاتالان (ICREA) و نویسنده ارشد این مقاله تحقیقی، می‌گوید: «فکر می‌کنم خیلی زود باشد که مشخص کنیم چه نوع برنامه غذایی برای بیماران دچار متاستاز سرطان می‌تواند روند متاستاز را کند کند.»
«با این حال، طبق یافته‌های ما، میشود در نظر گرفت که برنامه غذایی حاوی اسید پالمیتیک اندک می‌تواند در کاهش سرعت روند متاستاز موثر باشد، اما برای اطمینان از این موضوع تحقیق بیشتری لازم است.»
«تمرکز ما بر این مسیر پژوهش نیست، بلکه بر هدف‌های درمانی بالقوه جدیدی برای جلوگیری است که صرف‌نظر از برنامه غذایی، می‌تواند فایده درمانی واقعی برای بیمار داشته باشد.»
گزارش تکمیلی از پرس اسوسییشن
© The Independent
