سفارت افغانستان، بزرگ‌ترین مکان برای لابی در آمریکا، این روزها حال و روز ساختمانی متروکه را به خود گرفته است. بیشتر چراغ‌های این ساختمان که ۷۰ سال است دولت افغانستان را نمایندگی می‌کند، خاموش است. اما چراغ دفتر عبدالهادی نجرابی، معاون سفیر افغانستان درآمریکا، همچنان روشن است. آقای نجرابی به رادیو ملی آمریکا می‌گوید: «ما خدمت به مردم را انتخاب کرده‌ایم. چاره‌ای دیگری جز این کار نداریم. نمی‌شود در سفارت را بست.»

سفارت افغانستان در آمریکا در حال حاضر سفیری ندارد. قبل از سقوط جمهوریت، قرار بود وزارت خارجه سفیر جدیدی به آمریکا معرفی کند، اما افغانستان سقوط کرد و سفیر معرفی نشد. حالا آقای نجرابی کار سفیر را هم انجام می‌دهد.

سفارت افغانستان در آمریکا مهم‌ترین نهاد سیاسی دولت در خارج از این کشور است. به همین دلیل، چهره‌های بسیار نزدیک به رئیس‌جمهوری همیشه مسئولیت سفارت افغانستان در آمریکا را بر عهده داشته‌اند. سفیران افغانستان در آمریکا، در کنار ماموریت خود به‌عنوان مقام سیاسی این کشور، باید مسئولیت لابی‌های سیاسی در آمریکا را نیز بر عهده داشته باشند. همه کشورهای جهان سفارتخانه‌های خود را به‌عنوان مرکز لابی‌گری در خاک بزرگ‌ترین ابرقدرت دنیا می‌سازند و به همین دلیل چهره‌های قدرتمند و نزدیک به خود را به این سفارتخانه‌ها می‌فرستند.

در۲۰ سال گذشته، هرچند سفیران افغانستان در آمریکا کارکشته‌ نبودند، اما در هر حال از افراد نزدیک به رئیس‌جمهوری بودند. افرادی چون سید طیب جواد، اکلیل حکیمی، حمدالله محب، رویا رحمانی و عادله راز، همه افرادی بودند که رابطه مستقیم با کرزی و غنی داشتند. هرچند خیلی‌ها باور دارند که این افراد آن‌گونه که باید نتوانستند لابی‌گران خوبی برای افغانستان لابی‌گران باشند، حتی بیشتر این افراد به فسادهای بزرگ نیز متهم‌اند.

سفارت افغانستان در آمریکا دیوارهای بلند و نوسازی دارد. این دیوارها که در سال ۲۰۲۰ ساخته شد، یکی از عجیب‌ترین اختلاس‌های مقام‌های این سفارت را افشا کرد. در ژوییه سال ۲۰۲۰، آژانس خبری پژواک در یک گزارش تحقیقی، از اختلاس میلیون دلاری در ساخت دیوار سفارت افغانستان در آمریکا پرده برداشت. پژواک دریافته بود که سفارت افغانستان در آمریکا پیشنهاد ۸۸ هزار دلاری یک شرکت برای ساخت دیوارهای این سفارت را رد کرده است و به‌جای آن، این دیوارها را با هزینه‌ای نزدیک به دو میلیون دلار ساخته است.

این گزارش غوغای زیادی بر پا کرد. بعدها مشخص شد که در این اختلاس، همایون قیومی وزیر مالیه (دارایی) افغانستان و یکی از نزدیک‌ترین چهره‌ها به اشرف غنی نیز دست داشته است. هرچند رویا رحمانی، سفیر افغانستان در آمریکا، تلاش کرد با رد این گزارش، تا حدی این اتهام را از خود دور کند، این گزارش در سراسر جهان غوغا بر پا کرده بود.

با این‌ حال، اشرف غنی رویا رحمانی را کنار نگذاشت و او همچنان به‌عنوان سفیر به کارش ادامه داد. او سرانجام در آغاز ماه ژوئن از کارش کنار گذاشته شد، ولی رحمانی دیگر به افغانستان نیامد و همچنان در آمریکا باقی ماند. پس از او، عادله راز، نماینده افغانستان در سازمان ملل متحد و همسر متین بیگ، رئیس دفتر رئیس‌جمهوری، به‌عنوان سفیر افغانستان انتخاب شد، ولی عمر سفارت او چندهفته‌ای بیش نبود و در ماه اوت، با سقوط جمهوریت، سفارتخانه‌های افغانستان نیز رسما تعطیل شدند؛ هرچند بیشتر این سفارتخانه‌ها همچنان به کار خود ادامه می‌دهند و طالبان نیز از سفیران خواسته‌اند تا کار خود را کماکان پیش ببرند.

آقای نجرابی و ۱۱ همکار دیگرش در حال حاضر بدون حقوق و امکانات مالی دیگر در سفارت کار می‌کنند. آنان در تلاش‌اند تا برای افغان‌هایی که از این کشور خارج شده‌اند و به حمایت و کمک سفارت نیاز دارند، تسهیلات ایجاد کنند، هرچند آقای نجرابی می‌گوید آن‌ها نگرانی اجاره‌خانه، پول برق، آب و دیگر هزینه‌ها را دارند.

او می‌گوید اصلا برایش قابل‌قبول نیست که برای گروه طالبان کار کند. او هم دیگر به افغانستان نمی‌تواند برگردد، زیرا طالبان خانه پدری‌اش را مصادره و تمام دارایی‌اش را غصب کرده‌اند.

طالبان هنوز نتوانسته‌ است سفارتخانه‌ها را در اختیار بگیرد. هنوز هیچ کشوری این رژیم افراطی را به رسمیت نشناخته است. نجرابی می‌گوید یک روز از وزارت خارجه برای آنان لینک نشستی با سرپرست وزارت خارجه فرستاده شد. قرار بود تمامی سفرای افغانستان در خارج با امیرخان متقی جلسه داشته باشند، اما هیچ‌کس در این جلسه حاضر نشد. نجرابی می‌گوید هیچ سفیری حاضر نیست برای طالبان کار کند. آقای نجرابی دغدغه دیگری هم دارد، اینکه کشورهای غربی طالبان را دوباره به رسمیت بشناسند.

نفوذ داعش و القاعده در افغانستان می‌تواند کشورهای غربی را ترغیب کند که طالبان را برای مبارزه با این گروه‌های تروریستی به رسمیت بشناسند. حتی احتمال دارد طالبان از ترفند ترساندن کشورهای غربی از گسترش داعش و القاعده در افغانستان استفاده کنند. تا‌کنون هیچ کشوری در مورد به رسمیت شناختن دولت طالبان پیشقدم نشده است و سفارتخانه‌های افغانستان در جهان را نماینده‌های جمهوریت اداره می‌‌کنند. روی یک دیوار در ساختمان اصلی سفارت، پرتره‌های سفرای افغانستان در آمریکا از سال ۱۹۴۳ وجود دارد، اما جای سفرای افغانستان از ۱۹۸۱ تا سال ۲۰۰۲ خالی است. نجرابی می‌گوید در این ۲۰ سال افغانستان در آمریکا هیچ سفیری نداشته است.

او نگران است که تاریخ دوباره تکرار شود و تا سال‌های طولانی، هیچ پرتره‌ای از سفیر افغانستان در آمریکا روی این دیوار نصب نشود.