یما یاری، سفیر دولت پیشین افغانستان در برلین، به دلیل محدودیت‌هایی که رژیم طالبان برای صدور مدارک شناسایی در سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌های افغانستان در کشورهای غربی وضع کرده‌اند و همچنین «موضع سیاسی کشور میزبان»، از سمتش به‌عنوان سفیر افغانستان استعفا کرد.

در متن استعفای یما یاری آمده که شهروندان افغانستان مقیم کشورهای غربی به دلیل فقدان تعامل سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌های افغانستان با رژیم طالبان با چالش‌های جدی مواجه شده‌اند و ادامه این وضعیت ممکن است به تعطیلی شدن این مراکز دیپلماتیک منجر شود.

یما یاری تاکید کرد که استعفای او از سفارت افغانستان در آلمان به دلیل «موضع سیاسی کشور میزبان و به درخواست آن‌ها» صورت گرفته است.

هم‌زمان با استعفای یما یاری از سفارت افغانستان در برلین، لطف‌الله سادات، سرکنسول افغانستان در بن، نیز از سمتش  کناره‌گیری کرد. سادات در اطلاعیه‌ای که در فیس‌بوک منتشر کرد، نوشت که این اقدام به دلیل «برخی محدودیت‌ها و ملاحظات سیاسی کشور میزبان و به درخواست آن‌ها» انجام شده است.

سادات نیز همانند یما یاری، به محدودیت‌های رژیم طالبان برای فعالیت کنسولگری‌های افغانستان در کشورهای غربی اشاره کرد و گفت که برای جلوگیری از تعطیلی و توقف فعالیت کنسولگری، از سمتش کناره‌گیری کرده است.

تماس‌ها و مذاکرات میان دولت آلمان و رژیم طالبان پس از آن آغاز شد که در ماه مه، سلیمان عطایی، یک مهاجر افغان، با چاقو به تجمع مخالفان سیاسی در شهر مانهایم حمله کرد که در نتیجه آن یک افسر پلیس کشته و پنج تن از فعالان سیاسی زخمی شدند.

پس از این حادثه، وزارت خارجه آلمان اعلام کرد که در تلاش است زمینه اخراج مهاجران افغان را که مرتکب جنایات سنگین شده‌اند، فراهم کند. هرچند در ابتدا وزارت خارجه آلمان مدعی بود هیچ تماسی با رژیم طالبان ندارد، اواخر اوت، ۲۸ مهاجر افغان که به جرائمی مانند تهدید، حمله، تجاوز جنسی و سرقت محکوم شده بودند، به کابل اخراج شدند.

زمینه اخراج این افراد از آلمان به افغانستان با میانجی‌گری دولت قطر بین طالبان و دولت آلمان فراهم شد. پس از آن، اولاف شولتس، صدراعظم آلمان، اعلام کرد که تعداد بیشتری از مهاجرانی را که مرتکب جرم شده‌اند، اخراج خواهند شد.

این اقدام آلمان واکنش سازمان‌های حقوق بشری، از جمله عفو بین‌الملل، را برانگیخت که از احتمال نقض حقوق افراد اخراج‌شده ابراز نگرانی کردند. با این‌ حال، دولت آلمان اعلام کرد که بر اساس تفاهم‌نامه با ازبکستان، افغان‌هایی را که به دلیل ارتکاب جرم در زندان‌اند یا درخواست اقامت قانونی آن‌ها رد شده است، به ازبکستان می‌فرستد تا پس از طی روند قانونی، به افغانستان فرستاده شوند.

در پی این اقدام‌ها، وزارت خارجه طالبان اواخر ژوییه اعلام کرد که سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌های افغانستان در کشورهای غربی را که از دستورهای این گروه پیروی نمی‌کنند، اجازه ندارند برای شهروندان افغانستان مدارک شناسایی صادر کنند.

به دنبال این اعلامیه، دویچه وله گزارش داد که وزارت خارجه طالبان و وزارت خارجه آلمان درباره سلب صلاحیت دیپلمات‌های دولت جمهوری که در سفارت‌ها و کنسولگری‌های افغانستان کار می‌کنند، مذاکره کرده‌اند. وزارت خارجه آلمان تایید کرد که این موضوع باید از طریق مجاری دیپلماتیک حل شود.

در حالی‌ که طالبان به تمام سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌های افغانستان در کشورهای غربی فشار وارد کرده‌اند تا دستورهای وزارت خارجه این گروه را اجرا کنند، آلمان نخستین کشوری است که در این زمینه با طالبان وارد گفت‌وگو شده و با فشارهای دیپلماتیک، دیپلمات‌های دولت پیشین افغانستان را وادار به استعفا کرده است.

پیش‌تر، ایالات متحده، بریتانیا و نروژ نیز به دلیل محدودیت‌های طالبان، از دیپلمات‌های افغانستان خواسته بودند که فعالیت سفارتخانه‌ها را متوقف کنند. با این‌ حال، سفارتخانه‌های افغانستان در این کشورها به همکاران طالبان واگذار نشد و وزارت خارجه طالبان نیز در این مورد اظهارنظری نکرد.

در سه سال گذشته، به‌جز تاجیکستان و عربستان سعودی، دیگر همسایگان افغانستان و کشورهای منطقه، سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌های افغانستان را به نمایندگان طالبان تحویل داده‌اند. چین نخستین کشوری بود که رئیس‌جمهوری آن استوارنامه سفیر طالبان را پذیرفت و بر تعامل همه‌جانبه با این گروه تاکید کرد. طالبان تعامل بسیاری از کشورها از جمله چین، روسیه، ایران، قطر و برخی دیگر را به‌منزله به رسمیت شناختن خود تلقی کرده و مدعی‌اند که با آن‌ها روابط همه‌جانبه‌ دارند.

آلمان هنوز سفارتش را در کابل بازگشایی نکرده و از طریق سفارت اتحادیه اروپا در کابل با طالبان در تماس است. دولت آلمان و رژیم طالبان تاکنون درباره اینکه مسئولیت سفارت و کنسولگری‌های افغانستان در آلمان به نمایندگان طالبان یا کارمندان باقی‌مانده از دوره جمهوری واگذار شود، اظهارنظری نکرده‌اند.