نگار جوهر، اولین ژنرال زن پاکستانی، گفت: «من نخستین ژنرال زن پاکستانی‌ام، اما آخرین نه.» آغاز ماموریت او تا رسیدن به درجه سه ستاره در صوابی خیبرپختوانخوا، شهری کوچک در ایالت خیبرپختونخوا، مثل یک رویا شروع شد که ظاهرا تعبیر آن ممکن به نظر نمی‌رسید. صوابی شهری در ایالت خیبرپختونخوا در شمال غربی پاکستان است.

این دختر که قرار بود ژنرال شود در دهه ۱۹۷۰، همراه پدرش، که یک افسر نظامی بود، به سراسر پاکستان سفر کرد. او‌ــ به دلیل ماموریت نظامی پدرش‌ــ در شهرهای کوچک و بزرگ زندگی کرد و با وجود همه دشواری‌ها، رویای خود را زنده نگه داشت. او می‌گوید این رویایی است که با محقق شدن هدف او تمام نمی‌شود، زیرا در سال‌های اخیر زنان بیشتری به نیروهای مسلح می‌پیوندند.

سپهبد نگار جوهر می‌گوید که در گذشته زنان فقط اگر پزشک متخصص بیماری‌های زنان بودند می‌توانستند به ارتش بپیوندند، اما امروز وضعیت تغییر کرده است و زنان بیشتری در رشته‌های مختلف و در دوره‌های مختلف به‌صورت تخصصی و حرفه‌ای در ارتش حضور پیدا می‌کنند. این ژنرال در گفت‌وگو با عرب نیوز گفت: «‌زنان اکنون در بسیاری از بخش‌های ارتش حضور دارند؛ در بخش آموزش، فناوری اطلاعات، مهندسی و معماری. آن‌ها در همه‌جا مشغول کار و فعالیت‌اند.»

تا آن‌جا که به او‌ــ ژنرال نگار‌ــ مربوط می‌شود، او نقش رهبری در تضمین حقوق زنان برای پیوستن به ارتش را به‌طور احسن ایفا کرده است. در دوران ماموریت، وقتی افسری جوان بود، فداکاری و حرفه‌ای بودن ژنرال نگار توجه افسران مافوق را به خود جلب کرد که در نتیجه، مقام‌های ارشد به او مناصب و مسئولیت‌های فرماندهی و رهبری دادند.

اولین نقش رهبری واقعی‌اش را زمانی که سرتیپ بود به‌ دست آورد، وقتی که مسئولیت فرماندهی یک بیمارستان را به او واگذار کردند و این بزرگ‌ترین چالش زندگی ژنرال نگار شد. او گفت: «از زمان تاسیس پاکستان تاکنون، به هیچ زنی صلاحیت فرماندهی هیچ بخشی در ارتش داده نشده بود. به همین دلیل، می‌دانستم که باید برای زنانی که بعد از من می‌آیند، الگوی موفقیت باشم.» بدون شک او یک الگوی موفقیت است. او باور دارد که موفقیتش در بیمارستان به دلیل این است که زنان زیادی در اطراف او فرصت حضور در ارتش را پیدا کردند.

راه پیروزی و موفقیت او چندین سال پیش، زمانی آغاز شد که همواره پدرش را در لباس ارتش می‌دید و هر عمل و رفتار او را الگوی خود می‌دانست. او گفت: «پدرم الگوی من بود. از همان ابتدا او را با یونیفرم دیده بودم‌ــ شخصیت او‌ــ به من انگیزه داد تا دکتر شوم و به ارتش بروم.» خانواده او به دلیل اعزام و ماموریت ارتش مدام از یک جا به‌ جای دیگر نقل‌مکان کرده‌اند. درباره دوران کودکی‌اش می‌گوید: «احساس می‌کنم از سراسر پاکستان هستم. متعلق به تمام ایالت‌ها و شهرهای بزرگ و کوچک آن هستم.»

ژنرال نگار چند سال پس از فارغ‌التحصیلی از دانشکده پزشکی ارتش در سال ۱۹۸۹ پدر و مادرش را در یک تصادف رانندگی از دست داد. او بعدا به درجه ژنرال سه ستاره در ارتش قدرتمند پاکستان رسید و تنها زنی است که رهبری سپاه را بر عهده دارد. حالا در اوج موفقیت حرفه‌ای‌اش، می‌گوید که اگرچه اغلب تنها زن حاضر در اتاق کار است، فکر نمی‌کند دیگران از دریچه جنسیت به او نگاه می‌کنند.

او همچنین گفت: «در این جایگاه، شما مسائل را از منظر یک مرد یا یک زن نمی‌بینید؛ بلکه موضوع‌ها را در بهبود سیاست‌ها و سیستم‌ها بررسی می‌کنید. وقتی خود را در بالاترین سطح رهبری ثابت کردید، مردم به خاطر کار و موفقیتتان به شما احترام می‌گذارند. آن‌ها می‌دانند که شما حضور دارید و موفقیت و قدرتتان حاصل سختکوشی و تلاش‌های شما بوده است.»