یک نتیجه گیری که باید از شکست تلاش‌های حزب کارگر برای اخراج تام واتسون، معاون رهبری حزب کرد این است که مبارزه در یک انتخابات عمومی در این مرحله احمقانه است.

جرمی کوربین باید در عوض انتخابات عمومی، برای برگزاری یک رفراندوم بر سر برگزیت تلاش کند که شگفت انگیز است که واتسون هم با آن موافقت کرده است.

این امتیاز را باید به حزب کارگر داد: رهبر حزب کارگر در مسدود کردن راه بوریس جانسون به یک برگزیت بدون توافق (با اتحادیه اروپا) موفق بوده است. کوربین از تمام توانایی حزب برای لایحه‌ای استفاده کرد که نخست وزیر را مجبور می‌کند از اتحادیه اروپا بخواهد مهلت برگزیت را تمدید کند. او سپس، با انتخابات عمومی در ماه اکتبر اجازه نداد جانسون از زیر بار اجرای آن قانون فرار کند.

کوربین نباید به جانسون اجازه بدهد دست بالا را بگیرد، اما این اتفاق خواهد افتاد. اگر رهبر کارگر همچنان بگوید که به محض آن که جانسون از اتحادیه اروپا خواهان تمدید مهلت شد، انتخابات باید برگزار شود.

در حالی که فعالان حزب کارگر برای کنفرانس سالیانه حزب در برایتون گردهم می‌آیند، در ذهن بسیاری جنگ بی‌رحمانه در داخل حزب بر سر واتسون و سیاست برگزیت حزب خواهد بود.

به عبارت ساده‌تر، حزب در شرایط مساعدی نیست که بتواند در یک انتخابات زودرس مبارزه کند. در این شرایط، تا هنگامی که زمان انتخابات فرا برسد، زخم‌های برگزیت احتمالا التیام یافته‌اند و سیاست حزب در مورد اتحادیه اروپا تاثیر خود را از دست داده است.

یک رفراندوم بهترین راه برای حل بحران برگزیت است چون به مردم گزینه‌ای روشن برای آنچه می‌خواهند، می‌دهد. اگر انتخابات پس از رفراندوم برگزار شود، مردم این گزینه را خواهند داشت که رهبر کشور را انتخاب کنند. اگر انتخابات پیش از رفراندوم انجام شود، این دو مسئله با یکدیگر مخلوط خواهند شد.

اما این تنها موضوع منافع ملی نیست که به رای مردم پیش از انتخابات عمومی اشاره دارد. انجام این دو به صورت دیگری که کارگر مد نظر دارد، به سود حزب کارگر است.

حزب کارگر در جریان رفراندوم نهایی متحد خواهد شد زیرا تقریبا همه از کوربین گرفته به پائین، موافقند که کارگر باید با همه نوع برگزیت پیشنهادی حزب محافظه کار مخالفت کند. سئوال اینجاست که چرا نباید با دیگر احزاب مخالف متحد شد و به محض تقاضای نخست وزیر از اتحادیه اروپا برای تمدید مهلت برگزیت، چنین رفراندومی برگزار شود؟ به دنبال اخراج بیش از ۲۰ تن از اعضای حزب توسط جانسون، اکنون اکثریت در پارلمان خواهان یک رفراندوم است.

پس از آن کوربین می‌تواند هرچه می‌خواهد و برایش مهم است کارزار راه بیندازد، از جمله بهداشت عمومی، کاهش نابرابری و ملی کردن برق و گاز و آب به امید آن که رهبری کشور را در دست گیرد.

در مقابل، اگر کوربین به برگزاری یک انتخابات عمومی در این مرحله اصرار کند، حزب دچار دودستگی خواهد شد. اگر مخالفان رهبری حزب در پارلمان به سطح کافی برسد، ممکن است اصولا انتخاباتی برگزار نشود، زیرا برای برگزاری انتخابات عمومی، آرای موافق دو سوم نمایندگان پارلمان لازم است.

اما فرض کنیم کوربین با جانسون دست به دست هم بدهند تا به حد نصاب آرای پارلمانی برای برگزاری انتخابات برسند. اما در این میان، جناح‌های مختلف در میان حزب کارگر سخت مبارزه خواهند کرد.

موضع شخص کوربین این است که مذاکرات خودش را برای توافق با اتحادیه اروپا خواهد داشت و سپس نتیجه آن را به رای عموم خواهد گذاشت. اما بسیاری از نمایندگان پارلمان از حزب کارگر و فعالان، خواهان ابقاء بریتانیا در اتحادیه هستند.

ایا رهبر حزب کارگر حقیقتا فکر می‌کند سیاست پیچیده او پس از بررسی‌های دقیق یک کارزار انتخاباتی، برایش پیروزی به ارمغان می‌آورد؟ احتمال دارد حزب کارگر به آرای طرفداران خروج از اتحادیه اتکاء کند که در غیر آنصورت به احزاب محافظه کار و برگزیت خواهند پیوست. اما در این صورت آرای هواداران ابقاء در اتحادیه را به حزب لیبرال دموکرات خواهد باخت، به ویژه اکنون که «جو سوئینسون» (رهبر لیبرال دموکرات‌ها) قصد دارد در صورت پیروزی در انتخابات، برگزیت را منحل کند.

ممکن است کوربین فکر کند جانسون در انتخابات خوب عمل نخواهد کرد. جانسون گفته است ترجیح می‌دهد «در یک خندق بمیرد» تا این که از اتحادیه اروپا تقاضای وقت بیشتری بکند، و اگر در این مورد نظرش را عوض کند، نایجل فاراژ برای خیانتی که به برگزیت کرده، او را سخت به باد حمله خواهد گرفت. اما این چندان موجب دلگرمی کارگر نخواهد شد زیرا آراء به سوی لیبرال دموکرات‌ها سرازیر خواهد شد.

حتی پیش از آخرین دور درگیری‌ها، درک دلیل اشتیاق کوربین برای یک انتخابات عمومی مشکل بود. بنا به نظرخواهی‌های سایت دولتی «یو گاو» و «ایپسوس موری»، حزب کارگر برابر با لیبرال دموکرات‌ها، و ده امتیاز از حزب محافظه کار عقب است. آماری از این قبیل، جانسون را حتی با تنها یک سوم آراء به پیروزی می‌رساند.

کوربین آنقدر هوشیاری داشت که چند هفته پیش که نخست وزیر سخت خواهان یک انتخابات زودرس بود، با آن موافقت نکند. رهبر کارگر باید به همین گونه رفتار کند اگر جانسون بار دیگر در ماه آینده برای برگزاری انتخابات التماس کند. کوربین در عوض افتادن به تله‌ای که حزب کارگر و کشور را از هم خواهد گسست، باید حزب را پشت سیاستی که در یک رفراندوم نهایی برگزیت محافظه کاران را شکست خواهد داد، متحد کند.

هیوگو دیکسون، دبیر کل «این فکتز» و معاون کارزار «رای مردم» است.

https://www.independent.co.uk/