نازنین زاغری، شهروند بریتانیایی-ایرانی که از سه سال و نیم پیش در ایران زندانی است، ‌پیشنهاد اخیر محمد‌جواد ظریف، ‌وزیر امور خارجه ایران مبنی بر آزادی او در مقابل دریافت ۴۰۰ میلیون پوند از بریتانیا را یک حراج خواند و گفت،‌ کشورش او را در ازای مبلغ هنگفتی که مطالبات سیاسی خوداش است، به حراج گذاشت.

متن نامه نازنین زاغری در امروز چهارشنبه ۱۰ مهر (دوم اکتبر) در وبسایت کانون مدافعان حقوق بشر منتشر شده است. 

مقامات جمهوری اسلامی تا کنون بارها پیشنهاد مبادله زندانیان دوتابعیتی از جمله نازنین زاغری را مطرح کرده‌اند. ظریف در جریان سفر اردیبهشت‌ماه خود به نیویورک این پیشنهاد را مطرح کرد که با واکنش سرد جامعه بین‌المللی مواجه شد. اما او عقب ننشست و در سفر هفته گذشته به نیویورک برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل نیز بار دیگر پیشنهاد مبادله زندانیان را روی میز گذاشت.

ظریف علاوه بر پیشنهاد مبادله زندانیان آمریکایی، ‌از مبادله نازنین زاغری با بدهی ۴۰۰ میلیون پوندی بریتانیا سخن گفت. این بدهی بابت عدم تحویل تانک‌های چیفتن به ایران است. قراردادی که در زمان محمد‌رضا شاه پهلوی بین تهران و لندن منعقد شده بود و بریتانیا پس از وقوع انقلاب اسلامی در ایران آن را لغو کرد.

زاغری در بخش دیگری از نامه خود از سیاست‌های جمهوری اسلامی انتقاد کرده و به دوری‌اش از فرزند خردسال خود اشاره می‌کند ‌و می‌نویسد:«کشور من سنگ مادران سوری و یمنی و فلسطینی را به سینه می‌زند، اما به رغم دوری مادری از فرزندش در خاک سرزمین خود چشم می‌بندد».

گزارش‌ها حاکی از آن است که در مورد ملاقات او با دختر خردسال‌اش محدودیت‌های زیادی اعمال می‌شود. نازنین این محدودیت‌ها را بدترین عذاب برای خود به عنوان یک مادر توصیف کرده است.

زاغری در نامه سرگشاده خود که امضای "نازنین زاغری، مادر گابریلا گیسو رتکلیف" را بر خود دارد، افزوده است: «من مادر زندانی کودکی ‌۵ ساله‌ام که از ۲۲ ماهگی کشورم لذت داشتنش را از من دریغ کرده است.»

نازنین زاغری، یک دختر خردسال دارد و در ۱۵ فروردین ۱۳۹۵ زمانی که قصد خروج از ایران را داشت، در فرودگاه "امام خمینی" بازداشت و روانه زندان شد.

نازنین در بخش دیگری از این نامه به آزادی نگار قدس کنی اشاره می‌کند که به جرم دور زدن تحریم‌های آمریکا علیه ایران در آمریکا در زندان بود. نازنین می‌نویسد:«بین من و نگار تفاوت بزرگی است. قاضی به دلیل دوری او از فرزندش حکم پایان حبس می دهد. من و نگار هم وطن هستیم اما او در کشوری غریب محکوم شده بود و من در وطنم».

نازنین زاغری در پایان نامه‌اش، خود و فرزندش را "بازیچه دست سیاستمدارانی در داخل و خارج" از ایران دانسته که آنها را "ابزاری برای رسیدن به اهداف سیاسی" خود قرار داده‌اند. زاغری می‌نویسد: «شاید اگر انسانیت و اخلاق و دینداری به معنای واقعی که یک کشور اسلامی ادعا می‌کند در دل سیاستمداران حلول می‌کرد، دنیای ما جای بهتری بود و رنج مادران سرزمینمان سبکتر. بی‌شک آن روز من در حسرت دیدن دخترم در اولین روز مدرسه‌اش نمی‌ماندم...»

نازنین زاغری که در بریتانیا به عنوان مدیر پروژه برای بنیاد تامسون رویترز کار می‌کرد، در ایران به اتهام نفوذ و همکاری با دولت خارجی برای مشارکت در پروژه براندازی نرم به پنج سال حبس محکوم شده و سومین سال محکومیت خود را در زندان اوین می‌گذراند.