حدود ۳۰۰ تن از کنشگران سیاسی و مدنی و روزنامه‌نگاران بیانیه‌ای در مورد وضعیت بد کیوان صمیمی، روزنامه‌نگار و کنشگر سیاسی ملی-مذهبی ۷۳ ساله، در زندان منتشر کردند و راجع به تلاش برای «قتل تدریجی» او هشدار دادند. 

کیوان صمیمی از بهمن ۱۴۰۰ در زندان سمنان بود. او به دلیل بیماری مدتی به صورت موقت آزاد شده بود، اما در اواخر اردیبهشت بار دیگر دستگیر شد و به زندان سمنان برده شد. صمیمی روز چهارشنبه با انتشار یادداشتی، از تلاش برای انتقال شبانه‌اش به تهران خبر داد.

صمیمی گفت که حوالی ساعت سه یا چهار صبح چهارشنبه بیدارش کرده‌اند و گفته‌اند که باید به تهران منتقل شود. او نوشت: «گفتم بدون ابلاغیه رسمی نمی‌روم. مدتی گذشت و بعد نامه‌ای را نشانم دادند که روز قبل، از دادسرای اوین به دادسرای سمنان نوشته شده بود که کیوان صمیمی را ماموران وزارت اطلاعات به تهران بیاورند.» 

این روزنامه‌نگار همچنان در مقابل انتقال مقاومت کرده و گفته است که باید به او ابلاغ رسمی می‌شد؛ هنوز دلیل این انتقال مشخص نیست. 

صمیمی در جریان گردهمایی‌های روز جهانی کارگر در ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ دستگیر، و به دو سال زندان محکوم شد. این حکم در ۱۷ ‌آذر ۱۳۹۹ اجرا شد و از آن پس او جابه‌جایی‌های مکرر را از سر گذراند تا در بهمن ۱۴۰۰ به سمنان تبعید شد. 

در نامه کنشگران «پرونده‌سازی‌های صورت گرفته علیه کلیه زندانیان سیاسی و عقیدتی»، از جمله کیوان صمیمی، محکوم شده است. امضاکنندگان به جمهوری اسلامی ایران هشدار داده‌اند که «برخوردهای غیرقانونی و غیرانسانی با توجه به شرایط جسمی آقای صمیمی، نوعی اقدام به قتل تدریجی این روزنامه‌نگار و کنشگر مدنی منصف و مبارز شریف به حساب می‌آید که در تاریخ این کشور ثبت خواهد شد.»

این نامه از صمیمی با عنوان‌هایی چون «یکی از خیرخواه‌ترین و دلسوزترین کنشگران مدنی کشور»، «رئیس تشکل مستقل انجمن دفاع از آزادی مطبوعات»،‌ «مسن‌ترین زندانی سیاسی ایران»،‌ و «نماد مبارزه، مقاومت، آزادگی و عدالت‌طلبی» یاد می‌کند. 

دویست و ۳۸ فعال مدنی و سیاسی، از جمله کسانی چون ابوالفضل قدیانی (کنشگر سیاسی و زندانی سیاسی سابق)، افسانه نجاتی و آتفه چهارمحالیان (شاعر)، بابک امیرخسروی و بهروز خلیق (کنشگران چپ‌گرا)، احمد منتظری (روحانی و کنشگر)، فرانک چالاک (فعال سیاسی)، ابوالفضل رحیمی‌شاد (فعال صنفی) این نامه‌ را امضا کرده‌اند.