دانشمندان مولکولی را در موش‌ها شناسایی کرده‌اند که می‌گویند مصرف غذا و چاقی را کاهش می‌دهد؛ پیشرفتی که ممکن است یک روز بعضی از فواید ورزش را به شکل یک قرص ارائه دهد.
در این تحقیق، دانشمندان از جمله محققان کالج پزشکی بایلور در ایالات متحده، پس از دواندن بسیار زیاد موش‌ها روی تردمیل، روی ترکیبات پلاسمای خون آن‌ها تحلیل جامعی انجام دادند.
این مطالعه که هفته پیش در مجله نیچر منتشر شد، نشان داد که اسیدآمینه اصلاح‌شده به نام لاک-فی (Lac-Phe) مهم‌ترین مولکول به‌کارگرفته‌شده در موش در پی این ورزش است.
یانگ سو، نویسنده همکار این مطالعه و پروفسور متخصص کودکان- تغذیه و زیست‌شناسی مولکولی و سلولی در بایلور، در بیانیه‌ای گفت: «ثابت شده است که ورزش مرتب به کاهش وزن، تنظیم اشتها و بهبود ویژگی سوخت‌وساز، مخصوصا در افرادی که اضافه وزن و چاقی مفرط دارند، کمک می‌کند.»
دکتر سو گفت: «اگر بتوانیم از سازوکاری که ورزش با استفاده از آن این فواید را به وجود می‌آورد، سر دربیاوریم، آن وقت به [هدف] کمک کردن به بسیاری از افراد برای بهبود سلامتشان نزدیک‌تر می‌شویم.»
دانشمندان می‌گویند مولکول لاک-فی از لاکتات- محصول فرعی ورزش طاقت‌فرسایی که عامل احساس سوزش در ماهیچه‌ها است- و همچنین اسید آمینه فنیل آلانین (phenylalanine)، توده ساخت پروتئین، تجزیه می‌شود.
۱۰ سال پیش ما دسته جدیدی از متابولیت‌های [مواد شرکت‌کننده در سوخت‌وساز سلولی] پستانداران را که با ورزش ایجاد می‌شود، کشف کردیم: ان-لاکتول-آمینواسید (N-lactoyl-amino acids) اما عملکردشان را نمی‌دانستیم.
امروز در مجله نیچر، لی و همکارانش نشان دادند که یکی از آن‌ها یعنی لاک-فی جلو غذا خوردن و چاقی در موش‌ها را می‌گیرد.
- رابرت جانسن (@Robert_s_Jansen) ۱۵ ژوئن ۲۰۲۲
Ten years ago, we discovered a new class of exercise-inducible mammalian metabolites: N-lactoyl-amino acids. But we did not know their function.
— Robert Jansen (@Robert_S_Jansen) June 15, 2022
Today in Nature, Li et al. show that one of them, lac-Phe, suppresses feeding and obesity in mice! https://t.co/nZ6JfXHVEI.
A thread
محققان دریافتند دوز بالای لاک-فی در طول ۱۲ ساعت در موش‌هایی که چاقی ناشی از رژیم غذایی داشتند، در مقایسه با موش‌های کنترل، تا حدود ۵۰ درصد جلو خوردن غذا را می‌گیرد؛ بدون آنکه بر حرکت یا مصرف انرژی آن‌ها تاثیر بگذارد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
آن‌ها می‌گویند وقتی لاک-فی به مدت ۱۰ روز برای موش‌ها تجویز شد، این مولکول مصرف غذای اضافی و وزن بدن را با از دست دادن چربی بدن کاهش داد و تحمل گلوکز را بهبود بخشید.
این مطالعه همچنین آنزیمی به نام سی‌ان‌دی‌پی۲ (CNDP2) را شناسایی کرد که در تولید لاک-فی نقش دارد.
این مطالعه نشان داد که موش‌هایی که این آنزیم را نداشتند، در یک رژیم ورزشی به اندازه گروه کنترل در همان برنامه ورزشی، وزن از دست ندادند.
دانشمندان پس از فعالیت جسمی در اسب‌های مسابقه و انسان‌ها هم «ارتقا قوی» در سطوح لاک-فی پلاسما را پیدا کردند.
به گفته محققان، تمرین دو سرعت بیشترین افزایش را در لاک-فی پلاسما ایجاد کرد و پس از آن، تمرین مقاومتی و سپس استقامتی در رتبه بعدی بودند.
جاناتان لانگ، نویسنده همکار این مطالعه، در بیانیه‌ای گفت: «این نشان می‌دهد که لاک-فی سیستمی قدیمی و نگهدارنده است که تغذیه را تنظیم می‌کند و با فعالیت فیزیکی در بسیاری از گونه‌های جانوری در ارتباط است.»
اگر چه سازوکار این عمل گیج‌کننده است، این مطالعه هیجان‌انگیز گامی مهم در درک فواید ورزش جسمانی بر سلامتی است.
- رابرت جانسن (@Robert_s_Jansen) ۱۵ ژوئن ۲۰۲۲
Although the mechanism of action remains elusive, this exciting study represents a major step in understanding the health benefits of physical exercise.
— Robert Jansen (@Robert_S_Jansen) June 15, 2022
دانشمندان امیدوارند در مطالعات بعدی، جزئیات بیشتری در مورد چگونگی تاثیرگذاری لاک-فی بر بدن از جمله مغز دریابند.
دکتر لانگ توضیح داد: «به طور مثال، افراد پیرتر یا آسیب‌پذیرتری که نمی‌توانند به قدر کافی ورزش کنند، ممکن است یک روز از مصرف دارویی بهره‌مند شوند که می‌تواند به کاهش سرعت پوکی استخوان، بیماری قلب یا دیگر بیماری‌ها در آن‌ها کمک کند.»
دکتر سو اضافه کرد: «هدف ما این است که یاد بگیریم این مسیر ورزشی را برای مداخلات درمانی ساماندهی کنیم.»
© The Independent
