دولت رئیسی وقتی برای حذف ارز ترجیحی دارو خیز برمی‌داشت، به‌تناوب وعده می‌داد که یارانه دارو را از طریق سازمان‌های بیمه‌گر به‌طورمستقیم به مصرف‌کنندگان پرداخت می‌کند؛ اما برخلاف این وعده‌ها، آنچه اکنون اتفاق افتاد این است که ارز ۴۲۰۰ تومانی دارو حذف شد و از اجرای «طرح انتقال ارز دارو به بیمه‌ها» هم خبری نیست. این در حالی است که به گفته محسن روح‌الامینی، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، طبق مصوبه بودجه سال ۱۴۰۱، مبلغ ۸۰ هزار میلیارد برای انتقال ارز دارو به سازمان‌های بیمه‌گر تخصیص یافت تا دارو برای مردم گران نشود؛ اما تا پایان نیمه اول تیرماه، برای انتقال ارز دارو به سازمان‌های بیمه‌گر حتی یک قدم هم برداشته نشد.

عبدالحسین روح‌الامینی با هشدار درباره وضعیت بحرانی دارو در ایران، گفت: «صنعت داروسازی در حال تعطیلی است.»

ابعاد «وضعیت بحرانی» که عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس از آن سخن می‌گوید، آن‌قدر وسیع است که داروخانه ۱۳ آبان تهران که مرجع تامین دارو است، ۳۵۶ قلم دارو کمبود دارد.

به گزارش خبرگزاری ایلنا و به گفته روح‌الامینی، ۳۰ تن ماده اولیه داروی متفورمین وارد شده است، اما تولیدکننده به دلیل اینکه توان مالی ندارد، نمی‌تواند آن را ترخیص کند.

این نماینده مجلس با بیان اینکه دولت به هشدارها توجه نمی‌کند، وضعیت ایران را با کشور عراق مقایسه کرد و گفت: «ما با یک میلیارد دلار ارز دارو، کشور را مدیریت می‌کنیم ولی عراق با چند برابر این ارز، داروی خود را تامین می‌کند.»

روح‌الامینی در ادامه تاکید کرد که در صورت تداوم این روند، کمبود دارویی جدی در کشور اتفاق می‌افتد. او با انتقاد شدید از عملکرد وزارت بهداشت، گفت: «همه وزرای بهداشت باید محاکمه شوند که چرا سیاست‌های کلی سلامت را اجرایی نکردند. وزرای بهداشت پشت تریبون‌ها از آمال و آرزوها می‌گویند و رای می‌آورند اما هیچ‌کدام در اجرای سیاست‌های کلی سلامت موفق نبودند.»

بحران دارو در ایران از سال‌ها پیش آغاز شد اما از سال ۱۴۰۰ و پس از خیز دولت برای حذف ارز ترجیحی دارو، این بحران به اوج رسید؛ به طوری که نرخ برخی اقلام دارویی تا چند برابر افزایش یافت و داروخانه‌ها از برخی داروهای موردنیاز مردم خالی شدند. ممانعت وزارت بهداشت از واردات دارو به بهانه حمایت از تولید داخل و کمبود داروها در داروخانه‌های رسمی نیز بازار سیاه دارو را بیش از گذشته رونق داد.

کامران باقری لنکرانی، وزیر بهداشت دولت نهم، به‌تازگی در گفت‌وگویی با خبرگزاری ایرنا، «فقدان دسترسی یا دسترسی دیرهنگام» مردم به دارو در دوران کرونا را نوعی «جنایت جنگی» خواند و گفت دولت وظیفه داشت خطر را رصد کند و ذخیره دارویی را افزایش دهد.

هرچند او در این مصاحبه، از عملکرد دولت رئیسی در حوزه بهداشت و درمان دفاع کرد و به دولت‌های پیشین تاخت، بررسی عملکرد وزارت بهداشت دولت سیزدهم اثبات می‌کند که با روی کار آمدن دولت رئیسی، بیماران داروهای موردنیاز خود را با رنج و قیمت بیشتری تهیه کردند.

ابراهیم رئیسی خرداد ۱۴۰۰ در شعارهای انتخاباتی‌اش، وعده داد هزینه‌های درمان از جیب مردم را به نصف کاهش می‌دهد اما در یک سال گذشته، قیمت دارو به شکلی فزاینده‌ گران شد و مقام‌های دولتی هنوز هم وعده ساماندهی دارو و درمان را تکرار می‌کنند. 

بهرام عین‌اللهی، وزیر بهداشت، به‌تازگی مدعی شد که تامین داروی موردنیاز بیماران یکی از اولویت‌های وزارت بهداشت است. به گفته او، قرار است سازوکار اختصاص یارانه دارو به بیماران از طریق سازمان‌های بیمه‌گر فراهم شود. با این‌ حال، فقط افرادی مشمول این طرح خواهد شد که بیمه درمانی دارند؛ در صورتی‌ که بنا بر آمار رسمی، حدود ۹ میلیون نفر از جمعیت ایران، تحت پوشش هیچ‌ بیمه‌ای نیستند و مجبورند داروهای موردنیازشان را به قیمت آزاد تهیه کنند.