جیمز پس از پایان گرفتن یک رابطه پنج ساله، برای ازسرگیری قرارهای عاشقانه برود، دستپاچه و مضطرب بود. او ۲۷ سال داشت، سالم بود و زندگی جنسی خوبی داشت، اما وقتی نوبت به رابطه جنسی با افراد جدید می‌رسید، دچار «اضطراب عملکردی» (Performance anxiety) می‌شد. او می‌گوید: «واقعا برای تحریک شدن (to get it up) تلاش می‌کردم. به جایی رسیدم که با افراد زیادی رابطه جنسی داشتم، [اما] با حدود ۷۵ درصد نارسایی.»

جیمز تصور می‌کرد که مشکل او فقط مربوط به اعصاب است. او از پزشک عمومی خود درخواست مشاوره نکرد، بلکه در عوض شروع به خوددرمانی با «سیلدنافیل» (sildenafil) کرد که اغلب با نام وایاگرا شناخته می‌شود. [این دارو] بلافاصله اثر کرد.

او می‌گوید: «وقتی آن را مصرف می‌کنید، در واقع می‌توانید بر لذت بردن از رابطه جنسی و بودن در لحظه تمرکز کنید، به جای اینکه فکر کنید، «خدای من، آلتم ایراد دارد. نه! نه! متوقف نشو! به کار خودت ادامه بده!» با این حال، وقتی جیمز شروع کرد با افراد جدیدی قرار عاشقانه بگذارد، نیاز بیشتری به  تکیه به مصرف دارو [در خود] احساس کرد.

جیمز که می‌خواست مطمئن شود آدم دلسردکننده‌ای نیست، زمانی که حس کرد که در آستانه رابطه جنسی است، تصمیم گرفت - فقط محض اطمینان - [تلاشش] را «دوبرابر» کند و دو قرص ۱۰۰ میلی‌گرمی حداکثر قدرت را «بالا بیندازد». اما شریک جنسی جدیدش حوصله سکس نداشت و در کنار او به خواب رفت.

جیمز می‌گوید: «احساس می‌کردم آلت تناسلی‌ام در حال انفجار است. به طرز باورنکردنی ‌بی‌رمق بودم.» او مویرگ‌های خونی روی سطح چشم‌هایش را به یاد می‌آورد که تصاویر پیش چشمانش با خیره شدن به تاریکی، واضح می‌شدند. او عمیقا ناراحت بود. او می‌گوید: «نیاز داشتم ادرار کنم، به همین خاطر احتمالا از حدود دو یا سه متری ادرار می‌کردم تا آن را درست داخل توالت فرو بریزم.»

جیمز حالا در دهه ۳۰ زندگی خود هم هنوز مرتب ویاگرا مصرف می‌کند. او هرگز به شریک خود نگفت که چه کاری کرده است. او در این زمینه تنها نیست. او تخمین می‌زند که نیمی از دوستان مردش به او گفته‌اند که وایاگرا مصرف می‌کنند و ظن می‌برد که حتی عده بیشتری مخفیانه چنین می‌کنند. ب

رخی اعتراف می‌کنند که آن را عمدتا همچون دارویی تفریحی برای تقویت تجربه جنسی مصرف می‌کنند - مانند جاش ۲۷ ساله که می‌گوید: «آن را امتحان کردم و انگار دوباره ۱۴ ساله شده بودم.» این قرص معمولا مربوط به مردان مسن است، اما شمار فزاینده‌ای از مردان زیر ۵۰ سال نیز اکنون سیلدنافیل مصرف می‌کنند.

عوارض جانبی احتمالی [مصرف وایاگرا] شامل کاهش اثربخشی به مرور زمان و نیز پیامدهای جدی‌تر است. دکتر شیرین لاکانی، پزشکی که درمان‌های تخصصی اختلال نعوظ را در کلینیک لندن ارائه می‌کند، می‌گوید: «مصرف دراز‌مدت وایاگرا می‌تواند بالقوه خطر وابستگی روانی را افزایش دهد و با مشکلات مختلفی که بر دستگاه‌های شنوایی و بینایی و دید (vision) اثر می‌گذارد نیز مرتبط است.» عوارض جانبی جدی کوتاه‌مدت آن شامل موارد بسیار نادر سکته مغزی و حمله‌های قلبی، و نیز اسهال و ورم معده است.

آمار منتشر شده از سوی شرکت داروسازی وایاتریس (Viatris) به ایندیپندنت نشان می‌دهد که وایاگرا کانکت (Viagra Connect) بین مه ۲۰۲۰ و مه ۲۰۲۱، بیش از هفت میلیون قرص در بریتانیا فروخته است. به گفته این شرکت، بیش از ۶۰ درصد از مصرف‌ کنندگان بریتانیا بین ۲۵ تا ۵۴ سال سن دارند.

«به طرز دردناکی برایم روشن است که زنان در دهه ۳۰ به جزئیات آناتومی مردانه وسواس دارند و از آن لذت می‌برند.»

این دارو به مدد کاهش نظارت‌ها بسیار بیش از گذشته در دسترس است. وایاگرا کانکت که در سال ۲۰۱۸ تولید شد، یک نوع داروی بدون نسخه است که بدون داشتن نسخه پزشک قابل تهیه است. این دارو به قدری محبوب شده است که ماه گذشته بوتز (Boots) از راه‌اندازی نسخه ژنریک [بدون نام تجاری] خود خبر داد که ارزان‌تر از [نمونه دیگر با] این نام تجاری بزرگ است.

سیلدنافیل ژنریک را می‌توان آنلاین و با نسخه نیز خریداری کرد و تنها با پاسخ دادن به پرسش‌ها و انجام یک مشاوره کوتاه، می‌توان آن را نسبتا آسان تهیه کرد. عباس کنعانی، داروساز آنلاین، می‌گوید: «بر مبنای [اطلاعات] پایگاه اختلال نعوظ ما، ۹ درصد [متقاضیان] در دهه ۲۰، و ۲۱ درصد در دهه ۳۰ [زندگی] خودند.»

البته تعداد زیادی از کاربران جوان را هم باید به این رقم افزود. اگرچه اختلال نعوظ هنوز موضوعی است که در بین مردان جوان تا حدی تابو است، به نظر می‌رسد بسیار رایج است. بر اساس یک مطالعه در سال ۲۰۱۸، حدود نیمی از مردان سی و چند ساله بریتانیایی مشکلاتی در نعوظ یا حفظ نعوظ دارند. با این حال، مردان جوان مبتلا به اختلال نعوظ، لزوما مانند جیمز با پزشک خود در مورد آن صحبت نمی‌کنند.

دکتر لوک پراتسیدز که برای یک تارنمای تجاری سلامت مردان هم کار می‌کند، می‌گوید: «من در جایگاه پزشک عمومی سازمان خدمات ملی سلامت بریتانیا (NHS) باید بگویم که تقریبا هیچ مردی در دهه ۲۰ و ۳۰ سالگی با اختلال نعوظ نمی‌بینم. این احتمالا به این دلیل است که مردان جوان به مجاری معمول مراقبت‌های بهداشتی دسترسی ندارند و شاید نمی‌خواهند چند راه ارتباطی و تماسی برای بحث در مورد عملکرد جنسی خود داشته باشند، [این] موضوعی [است] که برای بسیاری صحبت کردن در مورد آن دشوار است.»

مردان با دور زدن پزشک خود، فرصت تشخیص درست را از دست می دهند. جیمز هرگز از پزشک خود در مورد علت اصلی اختلال نعوظ خود سوال نکرده است - اما او حدس می‌زند که سطحی از اضطراب عملکردی را از سر می‌گذراند. این [اختلال] خیلی کلی چنین تعریف می‌شود: مردانی که لزوما هر بار که رابطه جنسی دارند یا زمانی که خودارضایی می‌کنند مشکل خاصی ندارند، اما مانند جیمز، از دانستن این موضوع احساس آرامش می‌کنند که اگر هنگام رابطه جنسی درگیر افکار دلسردکننده و مخل نعوظ شدند، این قرص به آن‌ها کمک خواهد کرد.

جیمز می گوید: «اگر قرار باشد برای اولین بار با کسی بخوابم، مضطرب می‌شوم، بنابراین آن را مصرف می کنم. اما به مرور زمان در کنار آن‌ها راحت‌تر می شوم - و دیگر این کار را نمی‌کنم. واقعا به آن نیاز ندارم.»

به گفته پیتر سادینگتون، درمانگر جنسی که در بخش  بیماری‌های دستگاه تناسلی مردان بیمارستان شفیلد رویال هالامشایر کار می‌کند، اضطراب عملکردی یک علت شایع اختلال نعوظ است، اما کمتر در مورد آن بحث شده است. او توضیح می‌دهد که «اضطراب، ماده‌ای شیمیایی در مغز آزاد می‌کند که تاثیر نامطلوبی بر نعوظ دارد. مانع بروز احساس آرامش و حس جنسی است.» این مشکل اغلب در اثر هیجان داشتن رابطه جنسی با کسی برای اولین بار تشدید می‌شود. «بدن، هیجان را به صورت اضطراب نیز درک می‌کند، زیرا دارید با فرد جدیدی ملاقات می‌کنید.»

سادینگتون خاطرنشان می‌کند: «گاهی اوقات حتی سیلدنافیل نیز از کار می‌افتد. وایاگرا به شما نعوظ نمی‌دهد. این دارو فقط روند طبیعی را تسهیل می‌کند، بنابراین اگر به طرز فزاینده‌ای مضطرب باشید، در نهایت اضطراب شما می‌تواند بر اثربخشی سیلدنافیل نیز غلبه کند.»

جیمز می‌گوید که همیشه در مورد عملکرد جنسی خود احساس اضطراب می‌کند - به ویژه با یک شریک جدید - و نخستین باری را به یاد می‌آورد که شنیده بود برخی از دوستان جنس مخالفش در مورد رابطه جنسی صحبت می‌کردند. جیمز می‌گوید: «به طرز دردناکی برایم روشن است که زنان در دهه ۳۰ نسبت به جزئیات آناتومی مردانه وسواس دارند و از [صحبت و شوخی درباره] آن لذت می‌برند.» [او می‌افزاید] «مثل قطر، طول، حرکت. آن‌ها همه چیز را کاملا - و با ذوق و شوق - در مقابل دوستان خود به تصویر کشیدند. بنابراین به عنوان یک شاهد – بر سر یک میز با افرادی که واقعا با آن‌ها خوابیده‌ام – می‌دانم که چه فشاری برای ارائه رابطه جنسی خوب در کار است.»

مشخص نیست شرکای جنسی جیمز در این مورد چه احساسی دارند، زیرا در بیشتر موارد، او به آن‌ها چیزی نمی گوید. اما وندی، ۳۷ ساله، می‌گوید که اگر بفهمد دوست پسرش مخفیانه وایاگرا مصرف می‌کند، ناراضی خواهد بود. او می‌گوید: «چون من احساس می کنم، اوه، آیا من کافی نیستم؟ اما بعد متوجه شدم که [اختلال نعوظ] با افزایش سن مردان شایع‌تر است.» تا جایی که وندی می‌داند، او فقط یک بار با مردی که سیلدنافیل مصرف می‌کرد رابطه جنسی داشته است: یک تک‌هم‌آغوشی یک‌شبه که بعدا از طریق یک دوست مشترک متوجه شد [طرف مقابل از قرص استفاده کرده است]. کیفیت آن رابطه جنسی متوسط ​​بود؛ واقعیتی که وندی آن را تا حدی مربوط به استفاده از این دارو می‌داند. «چیزی غیرواقعی و کمی تقلبی در آن وجود داشت. چیزی که تجربه کردم، آن رابطه جنسی پرشور و هیجان انگیزی نبود که فکر می‌کنم باید با کسی داشته باشم که با او در رابطه نیستم.»

وایاتریس (Viatris)، یک شرکت بین‌المللی مراقبت‌های بهداشتی است که از تلفیق میلان (Mylan) و آپجان (Upjohn) که تولید کننده و مالک وایاگرا است، ایجاد شده است. این شرکت اطلاعاتی را از یک نظرسنجی از ۵۰۰۷  نفر - از جمله ۲۴۴۵ مرد - در سال ۲۰۲۰ در اختیار ایندیپندنت قرار داد. یکی از پرسش‌هایی که پرسیده بودند، این بود: «سه مانع اصلی که شما را از صمیمیت بیشتر باز می‌دارد کدامند؟» ۹ درصد از افراد ۱۸ تا ۲۴ساله و ۱۰ درصد از افراد ۲۵ تا ۳۴ ساله «مشکلات جنسی، مثلا تلاش برای به دست آوردن یا حفظ نعوظ» را دلیل اصلی معرفی کردند. از بین تمام مردانی که به اختلال نعوظ دچار شده بودند، تقریبا یک سوم (۲۹ درصد) گفتند که دلیلش این است که «نگرانند که نتوانند نعوظ داشته باشند یا آن را حفظ کنند».

با این حال، علل زمینه‌ای اختلال نعوظ می‌تواند پیچیده‌تر باشد. دکتر لاکانی می‌گوید: «اختلال نعوظ اغلب به عنوان اختلال روان‌شناختی [یا] مرتبط با حس اضطراب موقت و خودمحدودکننده در مردان جوان، نادیده گرفته می‌شود. ضمن آنکه دلایل روانشناختی ممکن است در آن نقش داشته باشد، مهم است که بدانیم ممکن است شرایط سلامتی/دارویی (medical conditions) در مردان جوان‌تر نیز باعث ایجاد اختلال نعوظ (ED) شود. اختلالات سلامت روان مانند افسردگی و اضطراب یا مستقیم بر عملکرد نعوظ تاثیر می‌گذارد، یا به عنوان یک عارضه جانبی داروهایی که برای درمان آن‌ها مصرف می‌شود». دکتر لاکانی می‌گوید: «عوامل سبک زندگی مانند سیگار کشیدن، نوشیدن الکل، و چاقی نیز می‌توانند نقش داشته باشند، و بیماری‌های قلبی-عروقی یا دیابت نیز ممکن است موثر باشند.»

او خاطرنشان می‌کند که اضطراب عملکردی اغلب در اختلال نعوظ حضور [و تاثیر] دارد - اما به این معنی نیست که [لزوما] علت آن است. دکتر لاکانی احتمال می‌دهد که به دلیل انگ و شرم ناشی از مشکلات سلامت جنسی، اختلال نعوظ ممکن است «بسیار بیشتر از آنی باشد که گزارش می‌شود». دستیابی به تشخیص مناسب علل زمینه‌ای اختلال نعوظ، مهم است.

*اسامی تغییر کرده‌اند.