در تحلیل و بررسی مسائل سیاسی همواره ترجیح می‌دهم صریح باشم و هر چیز را به نام واقعی و درست آن بنامم. به همین ترتیب، اکنون که خرابکاری‌های رژیم ایران منطقه و جهان را فراگرفته است، ایجاب می‌کند که همه چیز به صراحت بیان شود و دیگر از تلمیح و کنایه کار گرفته نشود. بنابراین، مداخله رژیم ایران در جنگ اوکراین با ارسال پهپاد به روسیه، به این معنی است که ایران در واقع به کشورهای ناتو حمله کرده است.

آری، امروز رژیم جمهوری اسلامی ایران اروپا را هدف قرار می‌دهد؛ درست همان‌گونه که تلاش‌های آن برای هدف قرار دادن منطقه ما، از گذشته تا اکنون ادامه دارد. در سال ۲۰۱۹، پهپادهای رژیم ایران تاسیسات نفتی بقیق عربستان سعودی را هدف قرار دادند، و شبه‌نظامیان حوثی نیز با استفاده از همین پهپادها عربستان سعودی و امارات متحده عربی را هدف حمله قرار می‌دهند. علاوه برآن، حشدالشعبی و گروه عصائب اهل حق در عراق نیز از همین پهپادها استفاده می‌کنند، و سازمان حزب‌الله نیز با نمایش این پهپادها اسرائيل را تهدید می‌کند.

استفاده از پهپادهای ایرانی تهدید جدیدی نیست که کسی از آن آگاهی نداشته باشد، اما دلیل هیاهوی کنونی این است که اروپایی‌ها تازه از خواب بیدار شده‌اند، زیرا اکنون کشورهای ناتو عملا در معرض تهدید پهپادهای رژیم ایران قرار گرفته‌اند.

در واقع، سکوت آمریکا و اروپا، به ویژه ادامه سیاست‌های نادرست و اشتباهات بی‌شمار آمریکا در برخورد با رژیم ایران، به تهران جرات داد تا سرانجام کشورهای اروپایی، به خصوص کشورهای عضو ناتو، را هدف قرار دهد.

برای بیان واقعیت سکوت و چشم‌پوشی آمریکا، کافی است به دو مورد اشاره کنیم: نخست، اظهار پشیمانی باراک اوباما، رئیس ‌جمهوری پیشین آمریکا، درباره حمایت نکردن از «انقلاب سبز» ایران در سال ۲۰۰۹؛ هرچند، هدف از این اظهارات نیز حمایت از دموکرات‌ها در انتخابات میان‌دوره‌ای آمریکا است. دوم، سخنان کریس مورفی، سناتور دموکرات، درباره چگونگی روابط عربستان سعودی و‌آمریکا، که نشان می‌دهد او هیچ اطلاعی درباره سیاست خارجی کشور ندارد. این سناتور آمریکایی در جریان سفر به لبنان، در ۱۲ اوت ۲۰۲۱ موضوعاتی را مطرح کرد که اکنون مطمئنا در خاطره‌اش باقی نمانده است. او در آن زمان گفت: «باید واشنگتن خصومت با ایران را از اولویت‌های خود خارج کند، حضور نظامی خود را در خاورمیانه کاهش دهد، و از عربستان سعودی بخواهد که (با حزب‌الله) آشتی کند.»

اینک، در حالیکه واشنگتن می‌گوید ائتلاف روسیه و ایران (که به دنبال استفاده از پهپادهای ایرانی در اوکراین و حضور کارشناسان نظامی ایرانی در آن کشور برملا شد) جامعه جهانی را تهدید می‌کند، این پرسش مطرح می‌شود که بدون داشتن رابطه درست و متوازن با عربستان سعودی و سایر کشورهای منطقه، چگونه می‌توان با این ائتلاف مقابله کرد؟

البته هدف قرار گرفتن کشورهای عضو ناتو با پهپادهای ایرانی در اوکراین، یک ماجرای گذرا و موقت نیست، بلکه حمله‌ای واقعی است که نشان می‌دهد سکوت در قبال جنایت‌های رژیم ایران در منطقه و اروپا، عملا به خطری واقعی و بی‌سابقه تبدیل شده است.

رژیم ایران تنها به سرکوب شهروندان ایرانی اکتفا نمی‌کند، بلکه کشورهای منطقه را نیز هدف قرار می‌دهد و تاکنون چهار پایتخت عربی را ویران کرده است. این رژیم درحال حاضر با استفاده از پهپادهای خود حمله به یک پایتخت اروپایی (کی‌یف) را آغاز کرده است و می‌کوشد کشورهای عضو ناتو را هدف قرار دهد.

بنابراین، برای مقابله با خطر روزافزون پهپادهای ایرانی، نباید به اعمال تحریم‌های محدود علیه برخی نهادهای رژیم ایران و افراد وابسته به آن بسنده شود، زیرا تهدیدی به این بزرگی، نیاز به اقدام جدی و اتخاذ رویکردی یکپارچه و قاطعانه دارد؛ به ویژه که پهپادهای ایرانی به تهدید واقعی برای کشورهای اروپایی تبدیل شده‌اند و رژيم جمهوری اسلامی ایران با گسترش عرصه استفاده از پهپادهای خود، سیاست سرزنش و باج‌گیری را دنبال می‌کند.

باید تحریم‌های حداکثری بار دیگر علیه رژیم جمهوری اسلامی ایران اعمال شود و به منظور مقابله با تهدیدهای روزافزون آن، طرح دیگری جایگزین تحریم‌ها شود. باید روند ایجاد سیستم دفاعی یکپارچه که همه کشورهای میانه‌رو و باثبات منطقه، از جمله اسرائيل، در آن نقش داشته باشند، تسریع شود.

باید برای هدف قرار دادن گروه‌های شبه‌نظامی وابسته به رژیم ایران در منطقه، از یمن تا سوریه و از عراق تا لبنان، تصمیم جدی اتخاذ شود. البته منظور از هدف قرار دادن، لزوما به معنای اقدام نظامی نیست، بلکه حمایت از همه نیروهایی است که با شبه‌نظامیان سرسپرده رژیم جمهوری اسلامی مخالفند. با این حال، باید پیش از هر اقدام دیگری، برای حمایت از مردم ایران که در معرض سرکوب و خشونت رژیم تهران قرار گرفته‌اند، تلاش‌های ویژه‌ای انجام شود.

برگرفته از روزنامه الشرق‌الاوسط