عجب‌ خان، مرد ۳۵ ساله و از ساکنان شهرستان دره‌صوف استان سمنگان، روز شنبه، ۱۰ دی (۳۱ دسامبر)، درنتیجه شکنجه‌هایی که طی دو ماه گذشته در زندان طالبان در شهر مزارشریف متحمل شده بود، جان باخت. یکی از نزدیکان عجب خان، با شرط محفوظ ماندن نامش، به ایندیپندنت فارسی گفت: «عجب خان راننده یک خودرو باربری بود و حدود دو ماه قبل، به‌دلیل دعوا برسر یک پرونده حقوقی، به‌دست طالبان بازداشت و زندانی شد و در زندان به‌طور وحشتناکی شکنجه می‌شد.»

این منبع افزود که ۲۰ دسامبر، عجب خان زیر شکنجه‌های طالبان در زندان این گروه در مزارشریف، به کما رفت و طالبان به خانواده‌اش اجازه دادند تا او را برای معالجه به بیمارستان انتقال دهند.

پس از آنکه تلاش‌ها برای معالجه عجب خان در بیمارستان‌های افغانستان نتیجه نداد، خانواده‌اش او را به پاکستان منتقل کردند. روز شنبه، عجب‌ خان در یکی از بیمارستان‌های پاکستان جان باخت.

منبع نزدیک به خانواده عجب خان گفت شدت آسیب‌هایی که عجب خان در جریان شکنجه در زندان طالبان دیده بود، به‌قدری بود که قابل درمان نبودند و به همین دلیل، تلاش‌ها برای معالجه او بی‌نتیجه ماندند.

این منبع ادعا کرد که طالبان برای آزادی عجب خان، از او مبلغ هنگفتی تقاضا کرده بودند، اما او از پرداخت این پول خودداری کرد و به همین دلیل، تحت شدیدترین شکنجه‌ها قرار گرفت که به مرگش منجر شد.

در ۱۶ ماه سلطه طالبان بر افغانستان، هیچ‌گونه نظارتی بر زندان‌های این گروه وجود نداشته است. هزاران نفر به اتهام‌های مختلف، ازجمله عضویت در جبهه مقاومت ملی افغانستان، همکاری با داعش خراسان، تبلیغ علیه طالبان، سرقت، آدم‌ربایی و دیگر اتهامات، در زندان‌های این گروه محبوس‌اند.

براساس روایت‌‌های ۱۵ تن از افرادی که به اتهام‌های مختلف ماه‌ها در زندان‌های طالبان شکنجه شده‌اند، این گروه، افراد زندانی را به شیوه‌های مختلف، ازجمله شلیک به کف دست، سوزن‌زدن به آلت تناسلی، غرق‌کردن در آب و آویزان‌کردن از سقف، شکنجه می‌کنند. تفصیل صحبت‌های این افراد تیرماه گذشته، در ایندیپندنت فارسی منتشر شد.

در ماه‌های گذشته، گزارش‌هایی از جان‌باختن شماری از افرادی که به اتهام عضویت در جبهه مقاومت ملی در زندان‌های طالبان به‌سر می‌بردند نیز منتشر شده است. براساس روایت اعضای خانواده‌های برخی از این جان‌باختگان، طالبان زندانیان را از هرگونه حق دسترسی به وکیل مدافع، تماس با خانواده و دفاع دربرابر اتهام‌ها محروم نگه می‌دارند.