فصل بهار به‌طور رسمی با اعتدال بهاری و در ۲۰ مارس (۲۹ اسفند) آغاز می‌شود، اما هواشناس‌ها اول مارس (۱۰ اسفند) را آغاز بهار در نظر می‌گیرند.

به نوشته نیویورک پست، فصل‌ها بر اساس نجوم به موقعیت زمین و خورشید مرتبط است، در حالی که مبنای فصل‌ها در هواشناسی دما است و به دوره‌های سه‌ماهه تقسیم می‌شود.

بنابراین، به‌جای تمرکز بر وضعیت زمین و خورشید، این فصل‌های به‌اصطلاح آب‌و‌هوایی بر اساس چرخه‌های دمای سالانه سراسر جهان طبقه‌بندی می‌شوند.

گرم‌ترین سه‌ماهه سال در نیمه‌کره شمالی ژوئن، ژوییه و اوت (خرداد، تیر و مرداد) است، پس تابستان آب‌و‌هوایی از اول ژوئن تا ۳۱ اوت (۱۱ خرداد تا ۹ شهریور) است.

دسامبر، ژانویه و فوریه (آذر، دی و بهمن) سردترین سه‌ماهه سال در نیمه‌کره شمالی است، بنابراین زمستان آب‌و‌هوایی از اول دسامبر تا ۲۸ یا ۲۹ فوریه (۱۰ آذر تا ۹ اسفند) است.

بین زمستان و تابستان، فصل‌های انتقالی سه‌ماهه قرار دارند، بنابراین فصل بهار آب‌و‌هوایی از اول مارس تا ۳۱ مه (۱۰ اسفند تا ۱۰ خرداد) و پاییز آب‌و‌هوایی از اول سپتامبر تا ۳۰ نوامبر (۱۰ شهریور تا ۹ آذر) است.

فایده استفاده از فصل‌های آب‌و‌هوایی چیست؟

تقسیم فصل‌ها به دوره‌های سه‌ماهه‌ تقریبا برابر راحت‌تر است، زیرا تاریخ آغاز و پایان فصل‌ها همیشه یکسان است.

علاوه بر این، هر فصل آب‌و‌هوایی، بسته به اینکه سال کبیسه باشد یا نه، همیشه ۹۰ تا ۹۲ روز است.

این در حالی است که تاریخ‌های انقلابین و اعتدالین زمین هر سال یک یا دو روز تفاوت دارد، بنابراین مقایسه دما و بارش فصلی برای هواشناس‌ها، در صورتی که از فصل‌های آب‌و‌هوایی استفاده نکنند، بسیار دشوار می‌شود.