جنگجویان سرخوش از انجام ماموریت برون‌مرزی‌، یک خودرو زرهی بی‌آرتی ضبط‌شده و چندین مسلسل‌ را در میان غنیمت‌های جنگی‌ خود به نمایش گذاشته‌اند، و حمله‌های بیشتر را در مبارزه‌ای طولانی وعده می‌دهند و سقوط ولادیمیر پوتین را پیش‌بینی می‌کنند.

دنیس کاپوسین، رئیس سپاه داوطلبان روسیه (RVC) در اردوگاهی در شمال شرقی اوکراین می‌گوید که آن‌ها در حمایت از اوکراین به روسیه حمله نکرده‌اند، بلکه به جنگی آزادیخواهانه روی آورده‌اند. او تاکید کرد:«ما به وطنمان برگشتیم. هیچ سرباز اوکراینی با ما نبود. آن‌ها در قلمرو فدراسیون روسیه مشاهده نخواهند شد. این مشکل داخلی ما است.»

این گروه، همراه با لژیون آزادی روسیه، یکی دیگر از گروه‌های شبه‌نظامی ضدپوتین، ادعا می‌کند که به فریاد کمک‌خواهی مردم بلگورود پاسخ می‌دهد؛ منطقه‌ای که چند روستای آن را با تبلیغات فراوان تصرف کردند. معاون فرمانده لژیون آزادی روسیه با نام مستعار قیصر، می‌گوید: «همانطور که می‌دانید، چندی پیش سوخو-۳۵های روسی دو بمب روی بلگورود انداختند. پس از آن، نامه‌هایی از ساکنان محلی دریافت کردیم که خواهان غیرنظامی‌سازی منطقه شده بودند. هدف ما ایجاد محدوده‌ای غیرنظامی در تمام مناطق همسایه اوکراین است. نیروهای مسلح روسیه نه‌تنها برای مردم اوکراین، که برای روس‌ها نیز تهدید محسوب می‌شوند.»

«برنامه بعدی ما پیشروی بیشتر در قلمرو روسیه است – لطفا کمی صبر کنید، فقط چند روز، آنوقت دوباره خبری از ما به گوشتان خواهد رسید. بعد از اتمام این کار، آزادسازی روسیه را شروع می‌کنیم.»

هر نتیجه‌ای که برای برنامه آزادسازی بلندمدت روسیه داشته باشد، واقعیت این است که تهاجم‌های کنونی جنگجویان، بخشی از «عملیات شکل‌دهنده» اوکراین پیش از یک ضدحمله متعاقب بهار است که در آینده نزدیک انجام می‌شود. هدف این حمله این است که نیروهای روسی را از مواضعشان بیرون براند و با حمله‌های مختلف آن‌ها را به حرکت وادارد. حمله‌های مشابهی در زاپوریژیا، در دونباس، و با حمله‌های هوایی در کریمه نیز درحال وقوع است.

کرملین در واکنش به این حمله‌ها مجبور شد واحدهای جدیدی به منطقه بلگورود اعزام کند و مسئولیت کنترل مرز را بر عهده سرهنگ ژنرال الکساندر لاپین بگذارد که چهار ماه پیش به سمت رئیس ستاد نیروی زمینی روسیه منصوب شد. با تهدید شبه‌نظامیان روسی تبعیدی به حمله‌های بیشتر – و آغاز حمله‌های اوکراین در سایر نقاط، اینک این نیروها باید در این منطقه بمانند.

کاپوسین با اشاره به اینکه تبعیدی‌ها استقلال عمل دارند، تایید می‌کند که «کمک‌ها و تشویق‌های رفقای اوکراینی» هم بوده است. او می‌گوید که از اوکراینی‌ها می‌پرسند، «نظرتان درباره برنامه‌های ما چیست، شدنی است؟ چه اطلاعاتی می‌توانید به ما بدهید؟» و می‌افزاید: «و باید بپرسیم که آیا چنین عملیاتی به اوکراین کمک می‌کند، یا کار را برایشان دشوار می‌کند.»

قیصر توضیح می‌دهد:«همه ما که برای دفاع از اوکراین آمده‌ایم گذرنامه‌های روسی داریم یا نژادمان روس است. البته که فعالیت‌هایمان را با ساختارهای خاصی در اوکراین هماهنگ می‌کنیم؛ اگر غیر از این باشد، جای تعجب دارد.»

سیاست دولت اوکراین این است که در اقدام‌های گروه‌های مخالف داخل روسیه دخالتی نکند. ولودیمیر زلنسکی، پس از حمله اخیر پهپادی به کرملین و یک سلسله انفجار در خاک روسیه، گفت: «اوکراین در داخل خاک اوکراین از کشورمان دفاع می‌کند. ما در کشور خارجی حضور نداریم.»

اعضای سپاه داوطلبان روسی عقاید راست افراطی و نئوفاشیستی ابراز کرده‌اند – چیزی که کرملین جویای بهره‌برداری از آن بوده است. مقام‌های اوکراینی کوشیده‌اند ارتباط این کشور را با چنین گروه‌هایی، به شکلی توضیح دهند. یک افسر ارشد در اس‌بی‌یو (SBU)، سازمان اطلاعات اوکراین، گفت: «ببینید، البته که ما طرفدار دیدگاه‌های افراطی نیستیم. اما «دشمن دشمن ما، دوست ما است» - این عبارت انگلیسی‌ نیست؟ درباره فعالیت‌هایمان هم مسائلی است که نمی‌توانم درباره آن‌ها صحبت کنم، مثل همان ام‌آی۶ (MI6) و ساس (SAS) [واحد نیروهای ویژه ارتش بریتانیا] خودتان. اما دریافته‌ایم که روس‌های زیادی با پوتین و این جنگ مخالف‌اند و مایل‌اند کمک کنند – چه در مرز، چه در سن‌پترزبورگ یا مسکو.»

اعضای لژیون آزادی موضع سیاسی معتدل‌تری از شرکای شبه‌نظامی خود دارند. قیصر می‌گوید که اختلافات بین گروه‌های مسلح باید کنار گذاشته شود، و می‌خواهد اتحادشان را در قیاس با مخالفان سیاسی «منشعب» روسیه، نشان بدهد.

او تاکید می‌کند: «این واقعیت که موضع ما بیشتر میانه‌گرا است و سپاه داوطلبان بیشتر دست‌راستی‌اند، چیزی را تغییر نمی‌دهد. هدف ما حفاظت از اوکراین و آزادسازی روسیه است. ما حاضریم در راه آرمان خود بجنگیم و جان دهیم. این موضع با مخالفان سیاسی [کرملین در روسیه] که مدام همدیگر را لجن‌مال می‌کنند، فرق دارد. این کار فقط به نفع رژیم پوتین تمام می‌شود.»  

«اگر کسی فکر کند راه دیگری برای پایان دادن به رژیم پوتین وجود دارد، یا آشغال است یا احمق. معلوم است که تظاهرات یکپارچه صلح در روسیه چیزی را تغییر نمی‌دهد. آن‌ها در میدان‌ها با تانک از روی مردم رد می‌شوند. ما با جنگی مثل بلگورود نشان دادیم که تنها راه تغییر قدرت در کشور، زور اسلحه است.»

کرملین پس از بیش از یک روز درگیری، اعلام کرد که «۷۰ ملی‌گرای اوکراینی» «سر به نیست شدند». شبه‌نظامیان می‌گویند که دو جنگجوی آنان کشته و ۱۰ نفر زخمی شدند. روس‌ها تصاویری از خودروهای هاموی (Humvee) و ام‌رپ (MRAP) (خودرو زرهی سبک) تهیه کردند که گویا شبه‌نظامیان آن را رها کرده بودند و آن‌ها این خودروها را ضبط کردند.

دولت ایالات متحده آمریکا کوشید خود را از این حمله‌ها دور نگه دارد. سرتیپ پاتریک رایدر، عضو نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا در پنتاگون، گفت:«ایالات متحده هیچ گونه انتقال تجهیزات[از طریق] شخص ثالث به سازمان‌های شبه‌نظامی را تایید نکرده است و دولت اوکراین نیز درخواستی برای چنین انتقال‌هایی نداشته است. ما این موضوع را به‌دقت زیر نظر خواهیم داشت.» متیو میلر، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا، گفت: «ما حمله‌های داخل روسیه را تشویق، یا امکانش را فراهم نمی‌کنیم. اما، همانطور که گفته‌ایم، به اوکراین بستگی دارد که تصمیم بگیرد این جنگ را چطور پیش ببرد.»

کاپوسین در پاسخ به پرسشی درباره تسلیحات آمریکایی می‌گوید: «می‌دانم که تسلیحاتم را دقیقا از کجا تهیه کرده‌ام – متاسفانه آن‌ها را از شرکای غربی نگرفته‌ام.» قیصر در ادامه می‌گوید: «بله، ما از [خودرو] هاموی استفاده کردیم. آن‌ها را از فروشنده‌های بین‌المللی می‌خریم، از فروشگاه‌های جنگ... هرکسی پول داشته باشد می‌تواند بخرد.»

تعداد شبه‌نظامیان کم است و مشخص نیست که از توان انجام ماموریت‌های نفوذ عمیق داخل روسیه برخوردارند یا خیر. اما حمله‌های مرزی، بهانه‌های بیشتری به چهره‌های قدرتمند روسیه داده است که بر سر جنگ، به فرماندهی عالی نظامی حمله کرده‌اند.

یوگنی پریگوژین، که مبارزان مزدورش در خط مقدم– به‌ویژه در نبرد برای باخموت - حضوری پررنگ داشته‌اند، از سرسخت‌ترین منتقدان آن‌ها بوده است. رئیس گروه واگنر انتقاد کرده است که «نیروهای خرابکار و رهیاب درحالیکه ویدیو بارگذاری می‌کنند، سوار بر تانک و خودروهای زرهی پیاده‌نظام با احتیاط وارد روسیه می‌شوند. چه تضمینی در دست است که وارد مسکو نشوند؟ تا جایی که من فهمیدم، کسی هیچ اهمیتی به ساکنان منطقه بلگورود نمی‌دهد. روی صحبتم با نخبگان فدراسیون روسیه است: حرامزاده‌ها، بچه‌هایتان را جمع کنید. آن‌ها را به جنگ بفرستید. وقتی برای تشییع بروید و دفنشان کنید، مردم خواهند گفت:«حالا همه چیز منصفانه است.»