مطالعه اخیر منتشرشده در مجله« پلاس وان»، نشان داد که ورزش منظم راهی موثر برای کاهش یا پیشگیری از درد مزمن، بدون استفاده از دارو است.
به گزارش نیویورک‌پست، آندرس پدرسن آرنس، نویسنده اصلی این مقاله از بیمارستان دانشگاهی «نورت نوروی»، در ایمیلی به فاکس‌نیوز دیجیتال گفت: «مهم‌ترین نکته این است که به نظر می‌رسد انجام فعالیت‌های بدنی معمولی در اوقات فراغت، با تحمل درد در ارتباط است. هر چه فعال‌تر باشید، احتمالا توانایی تحمل درد بیشتر خواهد شد.»
پژوهشگران نمونه‌ای از ۱۰ هزار و ۷۳۲ شرکت‌کننده را از مطالعه ترومسو(Tromsø)، بزرگ‌ترین مطالعه جمعیت نروژ، تجزیه‌و‌تحلیل کردند.
شرکت‌کنندگان پرسشنامه‌هایی را تکمیل کردند تا سطح فعالیت بدنی خود را (بی‌تحرک، سبک، متوسط یا شدید) گزارش کنند.
تحمل درد با استفاده از آزمایش فشار سرد (CPT) اندازه‌گیری شد؛ یعنی فرو بردن دست‌های افراد در آب یخ بین ۳۲ تا ۴۱درجه فارنهایت (صفر تا منفی پنج درجه سانتیگراد)، تا مشخص شود که چقدر می‌توانند آن را تحمل کنند.
این مطالعه دو بار، با فاصله هفت تا هشت سال، تکرار شد.
پژوهشگران در ارزیابی نتایج دریافتند که در هر دو دور، برای تحمل درد، هر سطح فعالیتی بهتر از بی‌تحرکی بود.
آرنس گفت: «نشانه‌هایی نیز وجود داشت که میزان کل فعالیت بدنی در طول زمان و همچنین جهت تغییر در سطح فعالیت در طول زمان، بر توانایی تحمل درد تاثیر می‌گذارد.»
هرچه سطح کل فعالیت بالاتر باشد، توانایی فرد برای تحمل درد نیز بیشتر است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
آرنس گفت: «تاثیرات وسیعی [در زمینه تحمل درد] برای فعال‌ترین شرکت‌کنندگان در مقایسه با کم‌تحرک‌ترین شرکت‌کنندگان، به‌دست آمد - تحمل میانگین نزدیک به ۶۰ ثانیه برای گروه کم‌تحرک، در مقابل تحمل بالای ۸۰ ثانیه برای فعال‌ترین شرکت‌کنندگان.»
پژوهشگران از کشف این تاثیر شگفت‌زده شدند. نتایج در مورد کسانی که قبلا درد مزمن را از سر گذرانده بودند، نیز صدق می‌کرد.
آرنس گفت: «به نظر نمی‌رسد که درد مزمن از تاثیر فعالیت بدنی بر تحمل درد بکاهد، چون برای کسانی هم که درد دارند، به همان اندازه موثر به نظر می‌رسد.»
شگفتی دیگر این بود که تفاوتی بین زن و مرد مشاهده نشد.
این پژوهشگر گفت: «انتظار داشتیم اثرات کمتری برای زنان ببینیم، اما چنین نبود.»
آرنس خاطرنشان کرد که این پژوهش، مطالعه‌ای مشاهده‌ای بود - پژوهشگران در مجموع میانگین‌های گروه‌هایی از جمعیت را بررسی می‌کردند.
افزون بر این، به این علت که سطوح تمرین را خود افراد گزارش کرده بودند، احتمال وجود درجاتی از خطا یا کم‌دقتی نیز وجود داشت.
عدم گفت: «از این نتایج برای پیش‌بینی تحمل درد برای زیرجمعیت‌های بالینی کوچک استفاده نمی‌کنیم.»
این نخستین تحقیقی نبود که رابطه بین ورزش و تحمل درد را بررسی می‌کرد.
در مطالعه‌ای در ۲۰۱۷ که دانشگاه جنوب شرقی لوئیزیانا انجام داد و در «مجله علوم ورزشی و پزشکی» (Journal of Sports Science and Medicine) منتشر شد، ۲۴ جوان در سن رفتن به کالج، پس از شرکت در دو جلسه تمرین قدرتی و تمرین‌های مداری، آستانه بالاتری برای درد نشان دادند.
سپس در ۲۰۲۰، پژوهشی در استرالیا که در مجله «اختلالات دستگاه ماهیچه استخوانی بی‌ام‌سی» (BMC Musculoskeletal Disorders) منتشر شد، نزدیک به ۶۰۰ شرکت‌کننده را که دچار درد مزمن ماهیچه‌ای استخوانی بودند، ارزیابی کرد.
پژوهشگران دانشگاه موناش دریافتند که افرادی که فعالیت بدنی هوازی منظم، از جمله پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری، انجام می‌دادند، به آستانه بالاتری برای تحمل درد دست می‌یافتند.
به گفته آرنس، هرچند هنوز پژوهش‌های بیشتری لازم است، یافته‌های مطالعه اخیر در نروژ نشان داد که هر مقدار فعالیت اضافی بدنی می‌تواند به بهبود تحمل درد کمک کند، و برای محافظت در برابر درد مزمن پیشنهاد می‌شود.
آرنس افزود: «لازم نیست مانند یک ورزشکار سطح بالا عمل کنید تا از مزایای فعالیت بدنی بهره‌مند شوید.»
«مهم‌ترین نکته این است که کاری بکنید، و افزایش سطح فعالیت بدنی می‌تواند مفید باشد.»
بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، در طول ۲۰۲۱، نزدیک به ۲۱ درصد از بزرگسالان ایالات متحده (۵۱.۶ میلیون نفر) درد مزمن را از سر گذرانده‌اند.
فعالیت بدنی منظم علاوه بر کمک به تحمل درد بیشتر، فواید دیگری نیز دارد.
به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، این موارد شامل مدیریت وزن، بهبود سلامت قلب، کاهش خطر ابتلا به سرطان، نیرومندتر شدن استخوان‌ها و ماهیچه‌ها، طول عمر بیشتر و افزایش توانایی انجام وظایف روزانه است.
