در ادامه سلسله قتل‌های موسوم به «ناموسی» در ایران، یک دختر ۱۹ ساله به نام حناز در شهرک ولی‌عصر تهران به دست پدرش کشته شد. این خبر را محمد معظمی گودرزی، رئیس پلیس پیشگیری تهران، اعلام کرد و گفت که قاتل از اتباع کشورهای همسایه است.

به گفته این مقام پلیس، در تماس اولیه با نیروی انتظامی، علت مرگ دختر جوان خودکشی اعلام شده بود. پدر مقتول نیز در گفت‌وگوهای اولیه با ماموران همین ادعا را مطرح کرد اما ماموران کلانتری پس از اینکه آثار کبودی روی صورت و بدن دختر جوان مشاهده کردند، این موضوع را با بازپرس ویژه قتل در میان گذاشتند.

رئیس پلیس پیشگیری پایتخت به خبرگزاری ایسنا گفت که این پدر قاتل در جریان بازجویی‌ها به قتل دخترش اعتراف کرد. او در ادامه افزود: «پدر دختر پس از اطلاع از روابط غیرمتعارف دخترش با پسری جوان او را با ضربات چاقو به سر و خفه کردن به قتل رسانده است.»

فریده، خواهر ۲۵ ساله حناز، با افشای اینکه او و خواهرش یک روز قبل به‌شدت از پدرشان کتک خورده بودند، به روزنامه همشهری گفت: «حالش بد بود. نفس‌نفس می‌زد. تا صبح دستش در دستم بود اما دم صبح که شد، صدای خرخر کردن نفس‌هایش مرا از خواب بیدار کرد. خیلی ترسیده بودم. سریع با اورژانس تماس گرفتم. حناز با دست به من اشاره کرد که برایش آب بیاورم. کمی آب به او دادم، بعد سرش را روی پاهایم گذاشت. چند دقیقه بعد ماموران اورژانس از راه رسیدند و گفتند خواهرم فوت کرده است. کتک‌هایی که شب قبل خورده بود، باعث شد دوام نیاورد.»

حناز هفتمین دختری است که از ابتدای سال ۱۴۰۲ به دست پدرش به قتل می‌رسد و این سومین قتل ناموسی روزهای اخیر است. پیش از او دختری به نام مریم هم فروردین‌ماه در خوی به دست پدر و برادرش کشته شد. در اردیبهشت‌ماه نیز فرشته و ستایش در لرستان و معصومه در کوهرنگ به دست پدرانشان کشته شدند. اوایل خردادماه نیز یک زن به دست پدر ۶۸ ساله‌اش در اسلام‌آباد به قتل رسید.

منابع حقوق بشری در کردستان هم روز شانزدهم تیرماه از قتل یک دختر ۱۸ ساله به نام زیلان ایوز در روستای زیوه شهرستان پیرانشهر به دست پدرش خبر دادند. در گزارش‌ها آمده بود که این پدر قاتل دختر نوجوانش را با یک کلت کمری و پس از اطلاع از رابطه‌ او با یک پسر به قتل رسانده است.

پس از قتل زیلان، عموی او با رسانه‌ها گفت‌وگو کرد و گفت که سه سال بود که پدرش نمی‌گذاشت او به مدرسه برود و در نهایت هم او را فقط به خاطر اینکه ساعت ۸ صبح پیامی به تلفن همراهش ارسال شده بود، کشت.

اهالی روستای زیوه نیز به روزنامه اعتماد گفته‌اند که «پدر زیلان کلا رفتارهای خشونت‌آمیزی داشت، چه با خانواده‌ خودش و چه با اهالی روستا».

قتل‌های ناموسی در ایران سالانه ده‌ها دختر را به کام مرگ می‌فرستد. قوانین جمهوری اسلامی ایران هم نه‌تنها در پیشگیری از وقوع این قتل‌ها تاثیری ندارند و بازدارنده نیستند، بلکه مقام‌های حکومت با دفاع ضمنی از مردانی که به نام «ناموس» زنان را می‌کشند، راه را برای قتل‌های بیشتر باز می‌گذارند.

روزنامه شرق روز ۱۴ تیر در گزارشی با عنوان «هر چهار روز یک زن‌کشی» با استناد به آمار رسمی منتشرشده در رسانه‌ها افشا کرد که طی دو سال گذشته، دست‌کم ۱۶۵ زن در ایران به دست مردان خانواده‌شان کشته شده‌اند.

 بر مبنای این گزارش، اغلب‌ زن‌کشی‌ها را شوهران انجام داده‌اند؛ به طوری که از ۱۶۵ زنی که در دو سال گذشته به قتل رسیده‌اند، ۱۰۸ زن را شوهرشان، ۱۷ زن را برادرشان، ۹ زن را پسرشان، ۱۳ زن را پدرشان و ۱۹ زن را سایر اعضای خانواده مانند پدرشوهر، برادرشوهر، شوهر سابق یا پسرخاله کشته‌اند.

همچنین فقط در سه ماه نخست ۱۴۰۲، حداقل ۲۷ زن به دلایل مبتنی بر ناموس به دست شوهر یا پدرشان به قتل رسیده‌اند. با این حال، این آمار فقط از آن دسته قتل‌های ناموسی پرده برمی‌دارد که رسانه‌ای شده‌اند. فعالان حقوق زنان بارها بر این نکته تاکید کرده‌اند که بسیاری از قتل‌های ناموسی اصلا رسانه‌ای نمی‌شوند و خانواده‌ها در همسویی با قاتل، علت مرگ قربانیان را خودکشی اعلام می‌کنند.