یافتههای پژوهشگران هلندی نشان میدهد که دست کردن در بینی با افزایش خطر ابتلا به کرونا همراه است.
به گزارش واشنگتن پست، بر اساس این پژوهش که در نشریه علمی پلاس وان (PLOS ONE) منتشر شده است، ۸۵ درصد از ۲۱۹ نفر کارمند بخش درمان که پرسشنامه این تحقیق را پر کرده بودند، گفتند دست توی بینیشان میکنند، که ممکن است ماهی یک بار، هفتهای یک بار، یا هرروز باشد. حدود ۱۷ درصد آنها کرونا گرفته بودند، این در حالی است که فقط شش درصد افرادی که دست در بینیشان نمیکردند به کرونا مبتلا شده بودند.
پژوهشگران قصد داشتند بررسی کنند در دوره همهگیری کرونا، کدام عوامل و کدام رفتارهای خلاف توصیههای بهداشتی مانند ریش گذاشتن، جویدن ناخن و دست کردن در بینی، باعث افزایش ابتلا به کرونا میان کارکنان بخش درمان شد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
حدود ۳۳ درصد پاسخدهندگان گفتند ناخن میجوند و ۳۱ درصد مردان شرکتکننده گفتند ریش دارند که میتواند بر نحوه استفاده صحیح از ماسک صورت تاثیر بگذارد. به گفته پژوهشگران ارتباط قابلملاحظهای میان این عوامل و ابتلا به کرونا وجود نداشت.
ما از راه بینی هوا و میکروارگانیسمهای شناور در آن را تنفس میکنیم، که بینی را به یکی از ورودیهای اصلی باکتریها و ویروسها تبدیل میکند. فضای تاریک و مرطوب حفرههای بینی محیطی مناسب برای ویروسهایی مانند کرونا است.
متخصصان میگویند ویروس کرونا بیشتر از طریق تنفس ترشحات آلوده معلق در هوا پخش میشود. این ویروس همچنین روی سطوحی مانند صورت مینشیند و لمس چشمها، دهان یا بینی پس از لمس صورت یا سطح آلوده به ویروس، خطر ورودش به بدن را بیشتر میکند.
با وجود این، مخاط بینی محافظ خوبی است. این غشا چسبناک است و عوامل بیماریزا را گیر میاندازد تا قبل از اینکه شروع به تکثیر کنند، دستگاه ایمنی بتواند به آنها حمله کند. وقتی این لایه محافظ آسیب میبیند، بهعنوان مثال با دست کردن داخل بینی، بر قابلیت حفاظتیاش اثر میگذارد.
لمس صورت عادتی است که بهسختی میشود آن را ترک کرد. پژوهشی نشان میدهد که در دوران همهگیری کرونا حتی دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی بهطور متوسط ۲۳ بار در ساعت به صورتشان دست میزدند و ۴۴ درصد این تماسها با چشم، دهان، یا بینی بود.
به گفته جو ناوارو، متخصص ارتباط غیرکلامی و زبان بدن، بسیاری از افراد در شرایط پراسترس رفتارهای غیرارادی دارند، لب میجوند، چشمهایشان را محکم میبندند یا به بینیشان دست میکشند.
میشود عادت لمس صورت را با رفتارهایی که خطر کمتری دارند جایگزین کرد، بهعنوان مثال مالیدن پشت گردن، مالیدن دستها به هم، یا شیئی مانند سنگ یا کلید همراه داشت و با آن ور رفت. یا از دستکش یا ماسک استفاده کرد تا مانع لمس صورت بشود.