به گفته دانشمندان ابداع‌کننده سیستم ذخیره انرژی، نسل بعدی این سیستم که از سیمان و جوهری قدیمی ساخته شده است این ظرفیت را دارد که با تبدیل خانه‌ها و جاده‌ها به باتری‌های غول‌پیکر، عملیات [تولید] انرژی تجدیدپذیر را به میزان گسترده‌ای افزایش دهد.
گروهی از پژوهشگران موسسه فناوری ماساچوست (MIT) و موسسه ویس (Wyss) در ایالات متحده آمریکا روز دوشنبه بعد از رونمایی از این طرح، گفتند که ابرخازن ساخته‌شده از این ماده برای کمک به [روند] گذر جهان به سوی انرژی پاک «ظرفیت زیادی» دارد.
ادمیر ماسیچ، استاد دانشگاه ام‌آی‌تی، که در این پژوهش شرکت داشت، گفت:«این ماده جذابی است، چون در آن سیمان، پرمصرف‌ترین ماده ساخت انسان، با کربن سیاه‌ــ ماده‌ای که قدمتی تاریخی دارد‌ــ و طومارهای دریای مرده [بحرالمیت] را با آن نوشته‌اند، ترکیب شده است.»
«این مواد دست‌کم دوهزار ساله را که به شیوه‌ای خاص با هم ترکیب کنیم، به یک نانوکامپوزیت رسانا می‌رسیم و آن‌وقت همه‌چیز واقعا جالب می‌شود.»
ترکیب بتن سیمان و کربن سیاه فقط آب لازم دارد که به جایگزینی کم‌هزینه برای سایر سیستم‌های ذخیره انرژی درحال‌توسعه تبدیل شود تا شبکه‌های انرژی در طول نوسان‌های منابع انرژی تجدیدپذیر مانند انرژی خورشید، باد و جزرومد پایدار بمانند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
به گفته این پژوهشگران، ابرخازن آن‌ها را می‌توان در شالوده بتنی خانه به کار برد تا بدون تحمیل هزینه اضافی برای ساخت‌و‌ساز، انرژی یک روز کامل را تامین کند. حتی درنهایت می‌توان از آن‌ها در جاده‌های بتنی استفاده کرد تا شارژ مجدد بی‌تماس را برای خودروهای برقی حین حرکت فراهم کند.
فرانتس جوزف‌ــ‌اولم، پروفسور ام‌آی‌تی، گفت: «ما به ذخیره انرژی در سطح کلان بسیار نیازمندیم.»
«اینجا فناوری ما بسیار امیدوارکننده می‌شود، چون سیمان همه‌جا هست... و [این] امکان را پدید می‌آورد که به آینده بتن به منزله بخشی از انتقال انرژی نگاه کنیم.»
احتمالا [این فناوری] ابتدا برای خانه‌های دورافتاده یا ساختمان‌های مجهز به صفحه‌های خورشیدی که به برق شبکه دسترسی ندارند، به کار خواهد رفت. به گفته دانشمندان، این ترکیب بتنی را می‌توان برای مصارف دیگری از جمله سیستم‌های گرمایشی هم تنظیم کرد.
مقاله‌ای درباره جزئیات این پژوهش با نام «ابرخازن‌های سیمانی، راه‌حل ذخیره انرژی مقیاس‌پذیر» روز دوشنبه در نشریه «مقالات آکادمی ملی علوم» (Proceedings of the National Academy of Sciences) منتشر شد.
© The Independent
