خبرگزاری الجزیره روز جمعه ۲۲ سپتامبر (۳۱ شهریور) در گزارشی به موضوع کاهش تمایل جوانان چین به ازدواج برخلاف تلاش‌های دولت این کشور برای افزایش میزان تاهل و فرزندآوری پرداخت.
بر اساس این گزارش، در کشور چین، جشنواره‌ای به نام کی‌شی (Qixi) وجود دارد که معادل روز ولنتاین است و هر ساله در هفتمین روز از هفتمین ماه تقویم قمری چین با هدف نمایشی عاشقانه جشن گرفته می‌شود.
از آنجا که این روز، به طور سنتی زمان مناسبی برای ازدواج زوج‌های چینی در نظر گرفته شده، یک اداره ثبت ازدواج در شهر میانیانگ در استان سیچوان تصمیم گرفت مراسم ازدواج جوانان چینی را در جشنواره امسال که در ۲۲ اوت برگزار شد، به صورت زنده پخش کند. با این حال، پخش زنده در نهایت قطع شد زیرا تعداد بسیار کمی از زوج‌ها برای ازدواج حاضر شدند و سالن تا حد زیادی خالی بود.
مقام‌های محلی شهر در روزهای بعد گزارش‌هایی را مبنی بر اینکه تقریبا هیچ ازدواجی در این روز خاص ثبت نشده است، تکذیب کردند؛ اما تماشای تصویر سالن خالی ثبت ازدواج به یک موضوع چالشی در رسانه‌های اجتماعی چین تبدیل و از آن به‌عنوان نمادی از کاهش نرخ ازدواج در این کشور نام برده شد.
آمارهای رسمی نشان می‌دهد که نرخ ازدواج در چین به‌رغم سیاست‌های دولت برای ترویج ازدواج و فرزندآوری در حال کاهش است.
گزارش‌ها حاکی از آن است که تعداد افرادی که ازدواج می‌کنند از حدود ۱۳ میلیون و ۵۰۰ هزار زوج در سال ۲۰۱۳ به حدود ۶ میلیون و ۸۰۰ هزار زوج در سال گذشته کاهش یافته است.
آمارها همچنین بیانگر آن است که جوانان چین به نسبت گذشته در سنین بالاتری ازدواج می‌کنند، نرخ طلاق در حال افزایش است و تعداد افرادی که تجرد را انتخاب می کنند نیز روزبه‌روز بیشتر می‌شود.
جوانان چینی می‌گویند ازدواج را با زندگی مدرنشان ناسازگار می‌دانند. یو ژانگ ۲۶ ساله از شانگهای به الجزیره گفت: «ازدواج در چین نوعی مرگ است».
این تکنسین آزمایشگاهی، دو سال است که با دوست دخترش کنار هم بوده و بارها درباره ازدواج صحبت کرده‌اند، اما همیشه به یک نتیجه می‌رسند: «فکر ازدواج بیشتر ما را تحت فشار قرار می‌دهد تا این که خوشحالمان کند.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
آن‌ها ازدواج را با سختی‌هایی چون پیوند دو خانواده و همچنین خرید خانه و فرزندآوری مرتبط می‌دانند و می‌گویند که در حال حاضر، این سه هدف غیرواقعی به نظر می‌رسند. ژانگ در این مورد توضیح داد: «والدین من و دوست‌دخترم همدیگر را دوست ندارند، امکان خرید خانه برای ما فراهم نیست و برای بچه‌دار شدن هم توانایی مالی نداریم.»
ژانگ می‌گوید که همراه با دوست دخترش از غذا خوردن در رستوران‌ها و سفرهای کوتاه در سراسر چین لذت می‌برند در حالی که اگر مجبور بودند هزینه مراسم ازدواج، خرید خانه و بچه‌دار شدن را بدهند، دیگر وقت یا پولی برای چنین چیزهایی نداشتند.
ژانگ و دوست دخترش تنها یک نمونه از زوج‌هایی‌اند که مقام‌های محلی و ملی چین سعی کرده‌اند آن‌ها را متقاعد کنند با هم به‌طور رسمی ازدواج کنند، اما موفقیت چندانی نداشته‌اند.
طرح‌های آزمایشی با هدف ترویج ازدواج در ماه مه در بیش از ۲۰ شهر چین اعلام شد. شهرستانی در استان ژجیانگ چین ماه گذشته اعلام کرد در صورتی که سن عروس ۲۵ سال یا کمتر باشد، به زوج‌ها جوایز مالی ارائه می‌کند.
مقام‌های چین به‌طور علنی در گفته‌هایشان مردم را به ازدواج و بچه‌دار شدن در «سن مناسب» تشویق کرده‌اند. فرهنگ عامه چین نیز برای این کار بسیج شده است. برنامه‌های تلویزیونی و اینترنتی بر اهمیت ازدواج و هدف دولت برای افزایش نرخ زاد و ولد متمرکز شده‌اند.
تاکید مقام‌های چین بر ازدواج به این دلیل است که در این کشور زاد و ولد اغلب در بستر خانواده اتفاق می‌افتد. با توجه به کاهش جمعیت چین، مقام‌ها نگران‌اند که اگر این روند در آینده نزدیک معکوس نشود، زمینه را برای یک بحران جمعیتی فراهم کرده است.
هیچکدام از برنامه‌های دولت چین برای تشویق به ازدواج تاکنون موفقیت زیادی نداشته‌اند، زیرا به گفته پان وانگ، مدرس ارشد مطالعات چینی و آسیایی در دانشگاه نیو ساوت ولز استرالیا، فرهنگ ازدواج در جامعه چین تغییر کرده است.
وانگ که نویسنده کتاب «عشق و ازدواج در روند جهانی شدن چین» است، به الجزیره گفت: «امروزه سبک زندگی متاهلی تنها یکی از گزینه‌ها برای انتخاب روش زندگی است.»
این کارشناس تاکید کرد که اکنون مفهومی به نام «اقتصاد مجردها» در چین وجود دارد که همه‌چیز را از آپارتمان و لوازم خانگی گرفته تا تجربه‌های سفر و سرگرمی برای مجردها به صورت بسته‌های انفرادی ارائه می‌دهد، در حالی که در سنت قدیمی چین، انتخاب مجرد ماندن کار بسیار دشواری بود.
به گفته او، برای نسل‌های قبلی، عشق و ازدواج بیشتر یک امر جمعی بود تا یک انتخاب شخصی؛ اما افزایش تمرکز بر آموزش مردان و زنان در دهه ۱۹۹۰ همراه با مدرن شدن چین و رشد اقتصادی بی‌سابقه، این کشور را به‌شدت متحول کرد. جوامع سنتی با مهاجرت ده‌ها میلیون مرد و زن به شهرهای در حال گسترش برای کار، تکه‌تکه شدند. سیاست تک‌فرزندی چین - که از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۵ اجرا شد - خانواده‌ها را متحول کرد و در عین حال، نسل جدیدی از زنان بزرگ شدند که مصمم بودند از دستاوردهای تحصیلی برای ورود به بازار کار استفاده کنند.
مشکلات اقتصادی یکی از مهم‌ترین دلایل تمایل نداشتن جوانان چینی به ازدواج دانسته می‌شود. بر اساس آمارهای دولتی، بیکاری جوانان در چین در ماه ژوئن به رکورد ۲۱.۳ درصد رسید؛ نقطه عطفی که مقام‌ها را بر آن داشت که انتشار اطلاعات مربوط به بیکاران را متوقف کنند.
در همین حال، نگرش سنتی جامعه چین به نقش زنان در خانواده سبب شده دختران جوان از پذیرش نقش مادری و همسری سر باز بزنند. نمونه‌هایی از این نگرش مردسالارانه، امسال در یک سری از خشونت‌های خانگی که توجه عمومی را به خود جلب کرد، به وضوح برجسته شد. برخی از این موارد مربوط به زنانی بود که به‌دلیل درخواست طلاق از طرف شوهرانشان به شدت مورد خشونت قرار گرفته یا حتی کشته شدند.
علاوه بر کاهش تمایل جوانان چین به ازدواج، نرخ طلاق در چین در دهه گذشته افزایش یافته است. دولت چین در سال ۲۰۲۱ با امید به جلوگیری از طلاق‌های ناگهانی، یک دوره اجباری ۳۰ روزه «خاموشی» را برای زوج‌هایی که به دنبال طلاق‌اند، معرفی کرد. این سیاست به نوعی تلاش ناامیدانه برای وادار کردن زوج‌ها به ماندن در کنار هم توصیف شده است، زیرا جوانان چینی معتقدند دشوار کردن طلاق باعث تحکیم ازدواج نخواهد شد بلکه سبب می‌شود به این فکر کنند که شاید بهتر است اصلا ازدواج نکنند و به دوستی با یکدیگر یا زندگی بدون ثبت رسمی ازدواج ادامه دهند.
